I.
Kendimi arıyorum fütursuzca. Bulduğum bir yer olmasa da, kendimi arıyorum fütursuzca.
Ya uzakta hiç bilmediğin bir koyda
Ya da yakında adını dahi anmadığım bir sokakta
Kendimi arıyorum Selim,
Senin beni aradığın kadar.
Nedir niye hiç bilmeden
Öyle geliyor içimden.
Ya kayboldum o bilindik zamanda ,
Ya da olmadım ben hiç yaşadığım, zamanlarda.
II.
Kendimi arıyorum işte fütursuzca.
Bir öyleyim bir de böyle.
Beni anla, hiç sesimi duymadan.
İki kelime arasındaki fark kadar az gözüken
Fakat hiç durmadan aramızda yükselen bir duvara çarpıyor sesim
Eni dar olsa da geçitsiz
Dargeçit bu suları çekilmiş
Kendimi arıyorum en olmadık yerinde hayatın,
Seni bırakıp gitmişken utanmaz yüzümle arıyorum hemde.
Seni öylece nasıl sevdiysem, ve yine öylece nasıl terk etmişsem.
III.
Beni anla istedim, ben konuşmayayım
Göstermeyeyim sana hiç ruhumdaki yaraları, ama sen onları gör istedim.
Bencildim ama, sen tutup yaralarımdan sevdin.
Gidişimin kılıfını sıyırıp atardın sen, hesap sorardın hatta bu mudur bakışın diye hayata.
Bir kılıçtım ben hayata karşı, sana karşı bile bilendiğim zamanlar olmadı mı?
Kındı, ruhum bedenime.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARMAKON GECELERİ KİN KUŞU
PoesíaX. Çaldım sonra kapını, utanmazdım ve aşık. Saçlarım dedim, al kes onları dedim. Madem kırdın, sen toparla dedim. Yorgundun. Karşında ben varım ey aşk dedim! Sen sustun. Konuşma sırası mıydı bana düşen yoksa, Kin kuşunun içimde ötüp beni sensi...