ရွာေတြ႕ၿပီ! ရွာေတြ႕တာကဟုတ္တယ္
ဒါေပမယ့္ ၀ေး၀ေးကပဲသြားသြားေငးေနတဲ့ဘ၀ကေနမတက္တာေတာ့အမွန္ပဲ။အရွင့္သားရဲ႕ေလွာင္ၿပဳံးႀကီးကိုေန႔တိုင္းခံရတဲ့ဒဏ္ကလဲနည္းတာမဟုတ္။
"ေအာ္ လူတိုင္းလူတိုင္းအခ်စ္မွာေပ်ာ္၀င္သြားရင္ေၾကာက္စိတ္၀င္တယ္ဆိုတဲ့ဖခမည္းေတာ္စကားကတယ္မွန္သကိုး ငါတို႔သူရဲေကာင္းႀကီးေတာင္
အလွေလးဆီကိုႏွလုံးသားေပးလိုက္ရၿပီး
႐ြာေထာင့္ကေနသြားသြားခိုးၾကည့္႐ုံပဲလုပ္ရဲတယ္တဲ့
အံ့ဘ"
ထုံးစံအတိုင္းစကားသင္ေပးရင္းခနဲ႔ေနတဲ့မင္းသားကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ပစ္ေႂကြးလိုက္ၿပီး
စာကိုသာဆက္ေရးေနလိုက္သည္။
အရွင့္သားကနဂိုကတည္းက႐ြတ္ေနာက္ေနာက္အက်င့္ရွိတာကလဲတစ္ေၾကာင္း
သူနဲ႔စကားေျပာရန္တိုင္းျပည္ဘာသာစကားသင္ပါဆိုတာေတာင္မသင္ပဲ သူႏွစ္ၿခိဳက္ရာသာေျပာလာသည္မွာ ၁၅ႏွစ္ေတာင္ရွိေလ်ာ့မည္။ခုက်မွ
ေကာက္ငါငင္ငါ ခ်စ္ေၾကာင္းေတြေျပာခ်င္ေန၍
စာထသင္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုၾကည့္မရသည္က
တေၾကာင္း
ရရင္ရသလိုႏွိမ္ကာအျပစ္ခ်ေန၏။
" you need to shut your mouth!
Okay umm..umm how do you say
'You have pretty eyes ' in your language "
ရွက္ရွက္နဲ႔ေမးလိုက္ကာမွတစ္ဟားဟားေအာ္ရီလာတာေၾကာင့္ Bibleကစိတ္အိုက္သြားကာထိုေနရာမွထထြက္လာသည္။ သူသည္ဒီအေတာအတြင္း ဘာသာစကားသင္ေနသည္မွာအေတာ္တိုးတက္မႈရွိသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရႈပ္ေထြးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲ့သလိုျဖစ္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့စာလုံးေတြေရာကာဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္တာကလြဲ၍က်န္တာအကုန္အဆင္ေျပသည္။
ေလာကမွဘယ္အရာမွအလြယ္တကူမရပါ။
လြယ္လြယ္နဲ႔ရသည့္အရာေတြက ပ်က္စီးတာမ်ားသည္။ အေပးရွိရင္ အယူလဲရွိတာေၾကာင့္
စာသင္ရတာဟာအလြယ္ႀကီးရယ္ေတာ့မဟုတ္။
သို႔ေသာ္ပင္ပန္းတိိုင္း ခေမာက္ကိုခပ္ေလွ်ာေလွ်ာေဆာင္းကာ ညေနမလင္းမေမွာင္အခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္အစြန္ကမီးအလင္းေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္
တစ္ကုပ္ကုပ္အလုပ္ႀကိဳးစားရင္း ရီကာေမာကာ ေပ်ာ္ေနသည့္မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ရရင္ ရင္ေမာတာေတြ စိတ္ပင္ပန္းတာေတြက နန္းေတာ္ထဲကေရကန္ထဲကိုခုန္ဆင္းသြားသလိုေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
YOU ARE READING
This is How Mr. English Hunt My Heart(completed)
Fanfiction"Oh Lord I wanna kiss his dimples so bad" "သူကငါတို့ဘာသာစကားမတက်ဘူးလား"
