ရင္ဘတ္ကဒဏ္ရာကိုဂ႐ုတစိုက္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးကာ ေဆး႐ြက္ရည္ကိုေသခ်ာ
ထည့္ေပးေနရင္းကေန အားပါသြားေတာ့ Bible ကတစ္ခ်က္ကြၽတ္စုတ္လိုက္မိသည္။
"အရမ္းနာေနလားခနေလးပဲသည္းခံ"
ႏႈတ္ခမ္းေလးစုလိုက္ခြၽန္လိုက္ျဖင့္ ေလေအးေအးေလးေတြကိုမႈတ္ေပးရင္း ေဆးဆက္ထည့္ေနတဲ့လူကိုအသည္းေတြယားလာသည္။
သူ႔ေမေမနဲ႔သူ႔ေဖေဖ ဘာေတြစားၿပီးေမြးခဲ့လို႔ဒီေလာက္ေတာင္လွႏိုင္ရတာလဲမသိဘူး။
အသက္ရွင္ေနအုန္းမည္ဆိုရင္ ဦးရီး ေဒၚေဒၚ့ကို ဘာေတြေကြၽးၿပီး ေမြးခိုင္းခဲ့သလဲ ဆိုၿပီးသြားကိုေမးအုန္းမည္။ ဒီေယာက္က်ားအေတာ္ကိုလွ! ။
"ၿပီးၿပီ"
ေသြးအနည္းငယ္စြန္းေနတဲ့ ပိတ္စျဖဴျဖဴေတြကိုသိမ္းရင္း အခန္းျပင္ထြက္သြားတဲ့ေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္ရင္း အရွင္ကေတာ့ေငးက်န္ခဲ့သည္။
ခုေျခေနက သူကလဲကြၽန္ေတာ့ကိုဘာမွမေျပာဘူး ကြၽန္ေတာ္ကလဲဘာမွမလုပ္တက္ဘူး
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကဘာေတြမွန္းလဲမသိဘူး ဆိုတာႀကီးမ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီေလ။
ဒါေပမယ့္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကိုျမင္ေတာ့
စိတ္ပူေပးေနတဲ့အရိပ္ေလးေတြအေတြးထဲျဖတ္ေျပးသြားေတာ့လဲ ၿပဳံးမိတာေပါ့။
အသည္းအသက္ေလးက သူ႔အေပၚ အေရးစိုက္လာၿပီး ဖာသိဖာသာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ေျပာင္းလဲလာၿပီဆိုတာသိသာသည္။
"သက္သာလား" ဘယ္ခ်ိန္ကအခန္းထဲေရာက္ေနမွန္းမသိ ေျခသံလုံလုံနဲ႔ျပန္၀င္လာခဲ့ပုံေပၚသည္။
"No it hurts နာတယ္"
"ဟင္ သမားေတာ္သြားပင့္ေပးရမလား"
"The pain is in my heart. It is because I can't kiss your dimples"
အူတူတူအူလည္လည္႐ုပ္ကေလးနဲ႔ ဟမ္ကနဲေခါင္းေစာင္းၾကည့္လာတဲ့ေကာင္ကေလးကိုလူရွာေၾကးစားက အနားကိုတိုးလာရန္လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ျပလိုက္သည္။
"နာတယ္လို႔ ပါးခ်ိဳင့္ေလးကို စေတြ႕ကတည္းကအၾကင္နာေပးခ်င္ေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိမ်ိဳသိပ္ထားရတဲ့စိတ္ကသိကေအာက္က
ရင္ဘတ္ေတြေအာင့္ေစတယ္လို႔"
နား နားကိုကပ္ေျပာရင္း စာေၾကာင္းအဆုံးမွာေလနဲ႔နား႐ြက္ရဲရဲကိုမႈတ္လိုက္တာမို႔ Build ကသူ႔နား႐ြက္ေလးေတြကိုကမန္းကတန္းအုပ္လိုက္မိသည္။
YOU ARE READING
This is How Mr. English Hunt My Heart(completed)
Fanfiction"Oh Lord I wanna kiss his dimples so bad" "သူကငါတို့ဘာသာစကားမတက်ဘူးလား"
