Ecrin' den
Sabah kalktığımda yanımda biri vardı. Arkamı dönüp baktığımda sevgilim olduğunu gördüm. Gülümsedim. Bu gün antrenmanı yoktu bildiğim kadarıyla. O yüzden onu uyandırmayacak sadece biraz oynayacaktım onunla.
Ellerimi boynuna sardım. Yüzünün her yerine ıslaķ öpücüklerimi bıraktım. Yüzünde bir gülümseme belirmişti. Dudağına yaklaştım , ancak bir anda geri çekildim. Tam gülmeye başlayacaktım ki üstüme çıkan Altay görüş alanıma girmişti. Yaklaştı ve öptü beni. Karşılık verdim bende tabi.
Ayrıldığımızda kıkırdadı ve "daha önce hiç bu kadar güzel uyandırılmamıştım. " Dedi gözlerime bakarak. "Bende daha önce kimseyi böyle uyandırmadım merak etme." Diyip göz kırptım . "Kalk hadi uykucu kahvaltı yapalım!" "Dışarıda edelim mi? Kahvaltı hazırlamakla uğraşmayalım" Dedi bende gülümseyip kafa salladım. Biraz daha sokuldum ona sanki mümkünmüş gibi. Hoşuna gitmiş olacak ki belimdeki ellerini beni kendine çekmek için kullanmıştı. "E ama biz Sivas-" Ne yaptığını söylememe gerek var mı? Tabi ki kendi yöntemiyle susturdu beni.
Boynundaki kolyeye baktım. LANN! BEN BU KOLYEDEN KÜÇÜKKEN YAZLIKTA TANIŞTIĞIM ARKADAŞİMA VERMİŞTİM. "Kolye nerden?" Dedim kaşlarımı çalıp. "Küçükken yazlıkta bir arkadaşım vardı. Çok tatlı bi kızdı. Hep onunla oyun oynardım. Çünkü o beni anlıyor gibiydi. Sonra ise kansere yakalandı. Annesi ile babası ayrıydı zaten. O almıştı bana bu kolyeyi ve hiç çıkarma demişti. İlk arkadaşımı dinledim ve ona söz verdim o günden beri bu kolye boynumda." Bu himaye bana tanıdık gelmişti. Yazlık, havuz ve havuzun yanındaki çocuk. Tabi ya o çocuk Altay ' dı. "Peki sana o kız bendim desem?" Dedim merakla , gözleri parıldadı. " Yemin et !" Dedi şaşkınca. "Bizim bi yazlığımız vardı . Yanımızda bir yazlık daha , o yazlıkları aramızda bir havuz vardı. Sürekli o havuzun başında oturan kıvırcık saçlı bir çocuk vardı. Sadece onunla oynardım Çünkü o beni anlardı. Sonra kansere yakalandım ve o çocuğa hediye olarak bir kolye aldım ve ilk arkadaşımdan bunu çıkarmamasını istedim. Oradan ayrılmak hep zordu ama o gün...
Hepsinden daha da zordu. " beni merakla dinledi. Sustu. "K- kanseri atlattın ama değil mi?" Dedi . Kafa salladım. "Her 2 Martta herkese bakar seni arardım. Doğum günündü Çünkü." Sarıldım ona " hatırlıyor musun? Sana ileride çok iyi ve Fenerbahçe nin kalecsi olacağını ve hep yanında olacağımı söylemiştim." Dedim geri çekildi ve güldü. "Ben o küçük kız sayesinde buralardayım. Her tuttuğum topu sana armağan ediyordum içimde. " İşte bu sefer ben güldüm. "İnanmıyorum ya resmen sevgilim ilk arkadaşım çıkıyor. Şaka gibi!"
