''Yaşıyor!'' Diye bağırdı adam binanın kapısında. ''Robin Allerano hala hayatta!'' -Rinney
Wattpad'da sadece bir tane Rinney fici vardı, bende neden kendim yazmıyorum dedim. Finney x Robin sevmeyenler okumasın.
Finney giydiği gömleğin kollarını düzeltip saçlarını karıştırdı. Bu gün Robin ile gezmeye gideceklerdi, yaklaşık yedi yıldır çıkıyorlardı, bu yedi yılda çok şey değişmişti mesela. Finney ve Robin işe başlamış ve çok iyi yerlere gelmişlerdi, Finney zekası sayesinde patronun güvenini kazanarak kısa sürede terfi etmişti. Robin ise zekası, cesareti ve sadıklığıyla patronun güvenini kazanmıştı. Bunlar bir yana, ailelerde değişmişti, Mike amca artık evliydi mesela, Maria bir kadınla görüşmeye başlamıştı, Gwen'in ise bir kız arkadaşı vardı.
Yüzüne bir gülümseme yerleşirken kapıdan dışarıya çıktı, Robin onu arabasıyla alacaktı. Robin on dakika sonra gelmişti, ilk maşıyla aldığı güzel arabasıyla gelmişti Finney'i almaya. Finney gülümseyerek ön koltuğa yerleşti, Robin de fırsatı kaçırmayarak bir öpücük çalmıştı ondan. "Günaydın Robin." Robin direksiyonu kavrayıp arabayı çalıştırırken gülümseyerek "Günaydın, hermoso." diye mırıldanmıştı. Finney onu anlamak için inat ederek ispanyolca öğrenmişti, artık akıcı bir şekilde konuşabiliyordu.
"Nereye gidiyoruz Robin?" Robin yolu kontrol ederken hoş gülümsemesiyle "Kaçırıyorum seni." demişti alay ederek, Finney güldü." Ah, öyle mi? Bilseydim bavula gelirdim." Robin'in dudaklarından kısa bir gülüş dökülmüştü, Finney baya baya ona kaçmayı kabul etmişti. "Seni çok güzel bir yere götürüyorum Finney, sana bir sürpizim var." Finney heyecanla ona döndü "Öyle mi? Nedir o?" Robin "Söylersem süpriz olmaz." dedi sadece, Finney dudaklarını büzerek önüne döndü.
Finney arabanın kapısını açarak indi, geldikleri yer gerçekten çok güzeldi. Kırlık bir alana benziyordu ama banklar öyle olmadığını açıkça belli ediyordu. Robin arabayı yolun kenarına koyup yanına geldi, yıllar önce aynı boydayken şimdi boy farkı açıkça görülüyordu. Robin uzun boylu yakışıklı bir delikanlı olmuştu, Finney de uzundu ama Robin ondan çok daha uzundu, Finney 1.80, Robin 1.95 boyundaydı. Tarzında hiç bir değişiklik yoktu, yine bandana takıyor ve sıfır kollu ve pantolonla görünümünü tamamlıyordu.
Robin ellerini birleştirdiği zaman Finney gülümseyerek ellerini kenetlemişti. "Beğendin mi?" "Hm hm." Robin önden yürümeye başlayarak Finney'i kendisiyle birlikte yukarıya, tepeye çıkarmaya başlamıştı. Finney oldukları yeri süzdü, büyük, salkımlı bir ağaç vardı, her yeri çiçeklerle doluydu, doğal olan bu manzara çok hoşuna gitmişti Finney'in. " Robin, burası çok güzel." Robin Finney'in bu tepkisine sırıtarak "Sen daha güzelsin..."Dedi. Finney gülümsedi, ama bir şey demedi.
Robin elini bırakınca ona bakmak için arkasını döndü Finney, gördüğü manzarayla şok olmuştu. Robin elinde bir yüzük kutusu vardı, içinde bir alyans. "Robin..?" Robin yüzündeki hoş gülümsemeyle ona bakarak "Finney Blake, seninle yedi yıldır kalbimi paylaşıyorum, bundan böyle, her şeyimi paylaşmama izin verir misin?" Finney donup kalmıştı, her şey ona bir rüya gibi geliyordu.
Robin ona bakıyordu umutla, Finney ise donup kalarak ona bakıyordu. Robin tam hayır diyeceğini düşünürken Finney aniden yanağına düşen yaşı eliyle silip "Evet..." demişti. Robin kalkarak dudaklarını öptü, bunun için biraz eğilmesi gerekmişti ama olsundu.
"Seni seviyorum Finney..." Finney hala dolu olan gözleriyle ona bakıp" Bende seni seviyorum Robin..." demişti. Finney kafasını çevirince Gwen'i fark etmitşi, bir fotoğraf makinesiyle onları çekiyordu "Gwen?" Robin kıkırdayıp" Bu anı ölümsüz kılmak istedim." dedi, Finey de ona katılarak "İyi akıl etmişsin." dedi ve tekrar dudaklarını öptü.
