Yağmur Yağıyor (Yarı Texting)

1.7

Selamm!
Okunmalarımız yükseldi ve bu beni çok mutlu etti, size çok teşekkür ediyorum.🙏🏻

Oy vermeyi unutmayınn, iyi okumalarr👾

______________

Sabahın erken saatlerinde abimle beraber Sueda ablaların evine gelmiştik. Her ne kadar annem geliyim siz yapamazsınız desede onu evde bırakıp yardıma geldik. Kesinlikle hiçbir işe yaramayacağımın farkındayım ama Keremle eğlenmeye varım.

"Abi kırılır yazıyo onda pat diye bırakılır mı ya!" Nakliyeciler kolileri getirirken herkes koşturuyodu, Keremle ben ise kapının önünde duruyoduk. Sanki çok biliyomuş gibi adama sahte bir kızgınlıkla bağırınca adam sabır çekip diğer koliler için yanımızdan giderken bizde birbirimize bakıp kıkırdadık. Abimler içerde yavaş yavaş eşyaları yerleştiriyordu, son kolilerde bırakılınca nakliyeciler gitti bizde gidip yardım etmeye karar verdik. "Sueda bu ne işe yarıyo şimdi?" Odaya girdiğimizde abim elinde kirpik kıvırma aletini tutuyodu. Kesinlikle oda yerleştirmek için çok yanlış kişiyi seçmişti. "Bide bu duvarların boş mu kalıcak ya? Geçen gün çok güzel bi South Park posteri görmüştüm, fena iyi olur bu duvara." Eliyle minik bi kare içinden tek gözüyle duvara bakıyordu. "O ne be? Justin Bieber'ın posteri olucaktı kolilerin birinde onu asarım." Saçını geriye atıp elini beline koyup soluklandığında abim tiksinir gibi bakıp artık onunla ilgilenmemeye karar vermiş olacak ki başka bir koli alıp kitaplığa doğru yöneldi. "Ya abla saçmalama o adamın devri geçti! Benim resmimi falan as yani, şu yakışıklılığa bak. Şahaneyimm..."

"Aptal aptal konuşmanı bozuyorum Kerem ama kes sesini artık." Abimin bi anda Keremi susturma şekline kıkırdadım ve hepimiz odağımızı ona verdik. Kurulması gereken konsol ve komidinin yanına gitti ve elile iki kere 'pat-pat' diye vurdu. "Bunları kurmamız için aletlere ihtiyacımız var, gördüğüm kadarıyla aletlerde evde yok." Cümlesi bitince haklı olduğunu onaylaması için Sueda ablaya gözlerini çevirdi. "Ay evet biz getirmedik. Babam orda bulursunuz dedi ama nakliyecilerde de yokmuş." Abim 'yine haklıyım' der gibi kafasını salladı ve telefonunu çıkardı. Kulağına götürdüğünde birini aradığını anladım, karşıdaki kişi kimse matkap ve adını bilmediğim birkaç şey daha isteyim telefonu kapattı. "Bizim çocukları çağırdım, yarım saate aletlerle gelirler. Hadi şimdi bi yemek söyleyelimde yiyelim, karnım guruldayıp duruyor."

_________________

Şuanda kolilerin arasında yere serdiğimiz battaniyenin üstünde dürüm yiyoduk. Daha hiçbirşey hazır olmadığı için masada yoktu, birkaç tabure vardı ama dördümüze yetmiyordu ve bizde yerde oturmaya karar verdik. Keremle girdiğimiz döner mi yoksa kumru mu savaşını ben kazanmıştım çünkü benim abim vardı onunsa sümsük ablası. Bu yüzden benim dediğim oldu ve şuan bana kızgın bakışlar atarak dürümünü ısırıyodu. Yükselen melodiyle hepimizin kaşları çatıldı. "Bune be!"

Anlamsız bakışlarla hepimiz ayağa kalktık. Abim koridora giderken bunun kapı zili olduğunu anladık. "Benim evimin zili böyle mi olucak şimdi? Böyle rezalet görmedim!" Söylediği şeye güldüm, çünkü cidden kulak tırmalayan bi kapı zilleri vardı. "Kerem burası benim evim, sen sığıntısın." Sueda ablanın söyledikleriyle Kerem dehşetle kafasını salladı, o sırada kapıdan giren abimin arkadaşlarını görünce bi nefes verdim. Hepside fıstık gibiydi yemin ediyorum.

Abim onları oturma odasına geçirirken Uğur abi aradan sıyrılıp yanıma uzandı ve saçlarımı karıştırdı. Aynı zamanda kuzenimdi. "Napıyosun lan? Nasıl gidiyo hee?" Her zamanki gibi yayık yayık konuşurken ona göz devirip içeri geçtim. O da pek takmayıp arkamdan geldi. Koltuklar gelmişti ama üstünde streç film vardı. Abim diğer odadan konsolu getirmeye gittiğinde sabahtan beri elime almadığım telefonumu aldım, dantelli mesaj atmıştı. Hızlıca kenardaki tabureye oturup ona cevap vermek için sohbete girdim.

________________

Dantelli: Günaydınn (10:22)

Dantelli: Gittin mi kerem beye yardıma

Dantelli: Annem erken uyandırdı ya

Dantelli: Misafir gelebilirmiş, burasıda karışık

Dantelli: Ah burda olsaydın da balkona çıkıp şapşal şapşal dışarıya baksaydın

Dantelli: Kaç saattir napıyosunuz siz ya? (13:06)

Dantelli: Tamam meşgulsün biliyorumda insan bi bakar telefona

Dantelli: Bana değer veren insanlar endişelenir der be!

Özgür: Noluyo be! (14:39)

Özgür: İş yapıyoruz herhalde dimi

Dantelli: Ah burda olsaydın da balkona çıkıp şapşal şapşal dışarıya baksaydın
Özgür: Ben şapşal falan bakmıyorum

Özgür: O kadar yoruldum ki

Özgür: Koli falan taşıttırdılar inanabiliyo musun?

Özgür: Serçe tırnağım kırıldı

Özgür: Tipim kaydı

Özgür Beni gören korkup kaçar yemin ediyorum

________________

Cevap verip telefonu kapattım. Koltuğun üstündeki streç filmleri kaldırıyolardı, eh sonunda rahat rahat oturucaktım.

_______________

Diğer bölüm kaldığımız yerden devam edicez ama şuanda çok uzamasını istemediğim için bölümü burada kesiyorum.

Bir diğer bölümde görüşürüz, lütfen oy vermeyi unutmayınn🫶🏻🫶🏻