medya : Eylul, Asli ve Cemre
bolum sarkisi: Kalben - Yara
---------------------------------------------------------------------
Rüya olmalıydı.
Hatta kabus olmalıydı.
Ama gerçek olmamalıydı...
Aslı'nın kanlı bedeninde kitlenip kaldım. Her türlü kötü şey aklıma gelmişti ama buna hazır değildim.
Ateşli Aslı'nın ateşi kesik vücudundan çıkmış adeta beni sarıp sarmalamıştı. O ateş her yerime uğrayıp en son kalbimde hapsolunca yutkundum. Bu çok ağır bir yüktü.
"Aslı.."
Cevap gelmedi.
"Aslı iyi misin?"
Yine cevap gelmedi.
İyi olmadığını biliyordum ama şuan gördüğüme değil duyduğuma inanmak istiyordum. İyiyim demeliydi, konuşmalıydı, iyi olmalıydı.
O Ateşli Aslı'ydı
O pes etmezdi.
İnatçıydı, hayat ona karşı gelse bile direnirdi. Yine öyle olmalıydı.
"Ölmüş mü?"
Cemre'nin konuşmasından sonra hemen ona döndüm. Ben bunu düşünmeye bile cesaret edemezken bu rahatlık şaka mıydı?
"Som agzini acacagina git kontrol et. Nabzi hala atıyordur belki. Bunu benim için yap cunku ben cesaret edemiyorum."
Normal tonda olan sesin sonlara doğru iyice kısık çıkmıştı.
"Ay beni kan tutar Eylulll!"
"Hay seni polis yapan adamin amk." diyip Aslı'nın yanına ilerledim. Cemre'ye laf anlatana kadar Aslı olebilirdi.
Yanına yaklaştıkça etraftaki kan kokusu artıyordu. Aramızda ki mesafeyi kapatıp yanına oturdum. Kulağımı hızla yüzüne yaklaştırıp nefes alıp almadığını kontrol ettim.
Nefes alıyordu. Üstelik vücudu da hala sıcaktı. Tek sorun vardı; cok kan kaybediyordu. Her yerinden oluk oluk kan akıyordu ve ne yapacağımı bilmiyordum.
Cemre'ye hemen arac çağırmasını söyleyip tekrar Aslı'ya yöneldim.
"ASLI BENİ DUYUYOR MUSUN? LUTFEN BİR TEPKİ VER!"
Tişörtümü hemen çıkarıp üstümdeki hırkanın fermuarını cekistirdim. Tisortu uc parcaya ayirdim ve kan akan yerlerin üstüne bastırdım. Bu bizi bir arac gelene kadar idare edebilirdi.
Ben yaralarına odaklanmışken birden bir kıpırtı hissettim. Aslı'ya doğru baktığımda onun elini kıpırdatıp, yavasca gozlerini açtığını gördüm.
Gozleri nihayet tam olarak açıldığında tiryakisi olduğum o kahve gözler beni mutlu etmisti. İcten ama buruk bir gülümseme sundum.
Bir kaç saniye bana baktıktan sonra titrek elini kaldırıp, benim tisortle yarasına bastırdığım elime koydu. Beklemedigim icin afalladım.
"Eylul..."
"Aslı."
"Ölürken gördüğüm son kişinin sen olduğunu nasıl tahmin edebilirdim ki?" dedi ve gülümsedi.
Ben de güldüm ama hiç bir sey diyemedim. Ne zaman aktığını fark etmediğim gözyaslarim konusmama bir hayli engel oluyordu.
"Ağlama Eylül... Ateşimi sana gostermeden ölmem. Merak etme."
