helloo, geldik şu malum 3 bölüme. şaka gibi lan, neyse
bölüm şarkısı;
hoşça kal-şebnem ferah.
bubölümgeçmiş değil, günümüz yani final spoilerivar.
bir karakterin geleceği resmen belli oluyor, hadi okumaya geçelim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
keyifli okumalar <3
-
Mira'dan.
Günümüz, Çınar ile buluşma.
Altıma açık mavi beyaza çalan bir kot pantolon, üzerine beyaz kısa bir tişört ve onun üzerine ise mavi kalın bir hırka geçirmiştim, yanlarında minik kelebekler vardı.
Bu hırkayı bana Çınar almıştı, şimdi ise belki hatırlar umuduyla giyiyordum. Aslında artık hatırlıyordu beni, sevgilisi olduğumu biliyordu. Beni sevmeye başlamıştı ama hiçbir şey eskisi gibi değildi, anılar eksikti bu sefer zihninde.
Omuzlarıma dökülen saçlarımı hafifçe taradım ve çok kısa bir makyaj yaptım, onun sevdiği kokuyu üzerime sıktıktan sonra çantamı aldım ve evden çıktım. Kapıyı kilitlemiştim ardından.
Çınar'ın mesajıyla telefonum titremişti.
Çınar; aşağıdayım civcivim
Siz; geliyorum
Hızlıca mesaj yazıp merdivenlerden ikişer ikişer indim ve demir kapıdan geçip sonunda temiz havayla buluşmuştum. Derin bir nefes aldıktan sonra biraz ilerledim ve Çınar'ın arabasına rastladım. Oraya doğru yürüdüm ve kapısını açıp bindim.
"Hoş geldin." dedikten sonra biraz inceledi hırkamı.
"Bunu bana sen almıştın," diye mırıldandım araba kapısını kapatırken.
O cevap vermeyince konuştum; "Güzel bir seçim olmuş."
"Sana her şey yakışıyor." dedi ve biraz daha beni izledikten sonra arabayı çalıştırdı ve sürmeye başladı. Artık gerçekten mutlu olmak, mutlu olabilmek istiyordum. Gülmeye herkesin ihtiyacı vardı.
Gülüşleriniz, gülüşlerinizde aklınıza gelelim olur mu? Bizim için de gülün.
"Teşekkür ederim," diye mırıldandım ve hafifçe gülümsedim.
İnsan en yakınıyla bile eskisi gibi olamayınca ne bileyim... üzülüyordu işte, belli edemese bile aradaki soğukluğu hissediyordu.
Yerimde hafifçe kıpırdandım ve nereye gittiğimizi bile sormadan dışarıyı izlemeye başladım.
