Avatar The Way Of Water

11. Waarheden

Het is echt een rotzooitje in mijn hoofd op dit moment.
Ik probeer te slapen en me geen zorgen meer over Neteyam en Illusie te maken.
Ik leg het hem morgen wel uit waarom ik hem niet kuste.
Ik val inslaap.

~

Pov: Lo'ak
Het is ochtend. Veel hutjes zijn verwoest maar worden ook weer opgebouwd door bewoners.
Ik stap mijn hutje uit en rek me uit.
"Morge, bro." hoor ik achter me.
Ik kijk om.
"Morge, Neteyam." zeg ik slaperig terug.
Hij kijkt naar de vebrande hutjes die een eindje verderop staan.
Het is even stil. We kijken naar de hutjes en het water.
Ochtend hier is altijd het fijnste en het mooiste.
Neteyam kijkt me ineens aan.
"Heb jij Spider gezien?" vraagt hij rustig.
Ik schrik half van zijn reactie.
"Uh...wat?" vraag ik.
Neteyam zegt niks en kijkt weer voor zich uit.
"Neteyam, wat is er met Spider?" vraag ik.
"Niks, niks." zegt hij en hij kijkt nogsteeds voor zich uit.
"Was Spider hier gister?" vraag ik.
Ik trek aan zijn arm zodat hij naar mij toe draait.
"Neteyam! Zeg gewoon." zeg ik.
"Was Spider hier gister? Ja of nee." vraag ik erachteraan.
Hij twijfelt even.
"Ja...ma-"
"Wtf, dit moet Kiri weten!" roep ik door hem heen.
Ik wil me omdraaien maar ik word terug getrokken.
"Gast, je houd je bek." zegt Neteyam streng tegen me.
Hij heeft mijn arm strak vast.
"Luister bro, je zegt geen woord tegen Kiri, begrepen?" vraagt hij streng.
Hij kijkt me doordringend aan.
"Hoezo niet?" vraag ik.
"Omdat ik dat ga doen." zegt hij en hij laat mijn arm los.
"Wat jij wil, bro."
Ik loop m'n broer voorbij met een schouderduwtje en loop naar het hutje van Tsireya.
Ik wil haar troosten.

"Tsireya." zeg ik en ik kijk het hutje binnen.
Ik zie alleen Ronal binnen.
"Goedemorgen." zeg ik vriendelijk.
"Morge, Lo'ak." zegt ze terug.
"Weet u misschien waar Tsireya is? Ik wil even met haar praten." vraag ik.
Ze glimlacht maar ik zie ook een kleine twijfel in haar glimlach.
"Ze zit daar." en ze wijst naar een steen in het water.
Ik zie Tsireya een eindje verderop samen met Payìva op een steen in het water zitten.
Ze zitten beide met hun rug naar de kust.
"Bedankt." zeg ik en ik duik het water in en pak onderwater mijn Ilu vast.

Pov Payìva:
Ik zit samen met Tsireya op een steen in het water.
Ik huil alles bij haar nar buiten.
Ik lig in haar armen.
"Ik weet niet wat ik moet doen, Tsireya." zeg ik snikkend
"Het is al goed, meisje." zegt ze tegen me.
Ik heb er echt een rotzooi van gemaakt. Ik hoop dat Neteyam hetzelfde denkt eigenlijk.
"Hey.'' hoor ik achter me.
We kijken beide om en zien Lo'ak op zijn Ilu zitten.
Als hij onze gezichten ziet schrikt hij.
"Alles oke?" vraagt hij snel.
"Ja, we zijn gewoon nog verdrietig." zegt Tsireya.
Hij klimt de steen op en gaat tussen ons in zitten.
"Wat zei Neteyam vannacht allemaal tegen je?" vraagt Lo'ak opeens.
Ik kijk hem verward aan.
"Hoe weet je dat?" vraag ik aan hem
"Dacht je dat ik het niet door had?" vraagt hij lachend.
Ik zucht.
"Hij zei dat het allemaal zijn schuld was."
Lo'ak zucht en begint dan te lachen.
"En hij wilde me zoenen..." zeg ik.
Lo'ak kijkt me in minder dan een seconde aan.
"Wat." vraagt hij. Hij kijkt Tsireya aan.
"Heb je hem terug gezoend?" vraagt Tsireya.
"Uh-ja...NEE! Nee...Nee ik heb hem niet terug gezoend."
Ik stotter.
Lo'ak en Tsireya kijken elkaar aan.
"Ik weet wat jullie willen zeggen. Ik weet niet waarom ik hem niet zoende.
Mijn beste vriend is ook net dood, he." leg ik uit.
Tsireya en Lo'ak knikken.
"Hij is wel heel leuk." zeg ik met een klein glimlachje.
Ze zijn stil.
"Goed, zullen we gaan?" vraag ik.
Ik klim bij Tsireya achterop en we zwemmen naar de kust.
Vanaf het water kijk ik naar de hutjes die verbrand zijn. Het schiet al op met herbouwen.
Opeens zie ik Ítan staan.
Ítan is 19 en een hele goede vriend van me op het eiland.
Hij weet van de gebeurtenissen over Illusie.