Avatar The Way Of Water

13. Arachnoid

Pov Tsireya:
Ik loop mijn hutje uit en ben helemaal klaar voor vandaag. Ik heb geen taken meer voor vandaag. Ik loop door het dorp en zeg tegen iedereen die ik tegenkom goedemorgen. Ik heb een glimlach op mijn gezicht. Ik zou nergens anders willen wonen.

~

*Terugblik* *Paar dagen geleden*

Pov Tsireya:
"Lo'ak, waar gaan we heen?" vraag ik.
We zwemmen een paar 100 meter op onze Ilu's voor het einde van het Rif.
"Het komt goed, we gaan niks gevaarlijk doen." zegt hij.
"Maar we zijn bijna bij het einde van het Rif. Ik kom hier nooit." zeg ik.
We zwemmen nog een paar miuutjes verder, totdat we zijn aangekomen bij het einde van het Rif.
Lo'ak begint rare geluiden met zijn tong te maken. Hij roept iemand.
"Lo'ak? Wie roep je?" vraag ik. Ik vertrouw het niet helemaal.
Hij roept niet zijn Ilu, want daar zit hij op.
Ik krijg geen antwoord van Lo'ak.
"Lo'ak?" vraag ik nogmaals.
Hij zwemt een paar meter voor me uit en gaat gewoon door.
"Lo'ak?" zeg ik nu wat harder. "Lo'ak, geef me antwoord."
Ik krijg gewoon geen antwoord van hem.
"Lo'ak! Ik draai om hoor. Lo'ak!" roep ik.
Ik raak heel erg geïrriteerd.
"Uhg! Lo'ak!" roep ik. Hij blijft doorgaan met zijn geluiden en kijkt me niet eens aan.
Ik draai me om en wil wegzwemmen.
Maar ik word gestopt. Voor mijn neus springt namelijk een gigantisch dier over me heen.
Ik verstijf en draai me om waar het beest weer het water inbeland.
Het is een Tulkun.
Als zijn puntje van zijn staart het water in is, zie ik Lo'ak verschijnen die me aankijkt.
Ik kijk hem met grote ogen aan.
"Lo'ak, wat was dat?" zeg ik. Ik zwem richting Lo'ak. Maar ondertussen kijk ik overal in het water, hopend dat het dier weg is.
Zijn antwoord schokt me.
"Dat was Payakan." zegt hij. Mijn ogen worden groter.
"Lo'ak, jij vertelt mij nu dat jij me naar Payakan hebt geleid en dat hij zojuist over me heen is gesprongen!?" roep ik.
Hij haalt zijn schouders op.
"Ik wilde dat je me geloofde." zegt hij schuldig.
"Lo'ak! Toen je vertelde dat Payakan was verbannen omdat hij jagers had vermoord, geloofde ik je al! Maar je hoeft me niet hierheen te brengen!" roep ik. Ik stress.
"Dan vertrouw je me dus niet!" roept hij.
Ik stop. Ik zeg niks meer.
"Sorry." zeg ik stil.
Hij zucht. "Ik wil Payakan aan je voortstellen. Hij zal je niks doen, dat beloof ik." zegt hij en hij pakt mijn hand.
Ik twijfel heel erg.
Ik zucht en knik.
"Dankje." zegt hij.
Hij maakt dezelfde geluiden als daarnet. In het water zie ik ondermij dezelfde Tulkun zwemmen. Ik begin half te hyperventileren.
"Payakan!" roept Lo'ak.
Ik kijk opzij, maar zie niks.
Als ik de andere kant opkijk schrik ik me kapot.
Naast me, ligt Payakan.
Lo'ak seint naar hem
'Dit is het meisje waar ik je over vertelde.' Seint hij.
Ik glimlach. "Heb je over mij verteld?" vraag ik.
"Maar natuurlijk." zegt hij.
Payakan spuit water uit zijn spuitgat over mij heen. Ik begin te lachen.
"Hij vind je leuk." en Lo'ak knipoogt naar me.
Ik zwem wat dichterbij.
'Is het waar wat Lo'ak vertelde? Ben je verbannen voor iets wat eigenlijk een heldendaad was?' sein ik.
Hij kijkt naar Lo'ak.
"Wat zegt hij?" vraag ik.
"Hij zegt ja."

*Einde terugblik*

Ik zit samen met Payìva, Lo'ak, Neteyam, Rotxo, Kiri en Aonung op een steen in het water.
"Dus ja, zo heb ik Payakan ontmoet." zeg ik. "Dankzij Lo'ak." zeg ik erachteraan.
Iedereen kijkt me verbijsterd aan.
"Geloven jullie Lo'ak en mij nu wel?" vraag ik.
Ik krijg vage knikjes van iedereen.
"Geloof me, Payakan is niet gevaarlijk! Hij heeft zijn familie gered van Tulkun jagers." leg ik uit.
"Maar als dat zo is, waarom is hij dan verbannen?" vraagt mijn broertje.
"Dat weet niemand." zegt Lo'ak.
Ik zie Neteyam nadenken.
"Waarom zou de familie van Payakan hem verbannen uit de groep terwijl Payakan eigenlijk hun heeft gered van Tulkun jagers?" vraagt hij.
"Ja, dat is dus de vraag." zeg ik.
Payìva staat op.
"Sorry zus, dat ik je niet geloofde." zegt ze.
"Geeft niet, als jij dit verhaal had verteld had ik je waarschijnlijk ook niet gelooft." lach ik.
Ze geeft me een knuffel.
"Oké allemaal leuk en aardig, maar zijn er nog dingen die wij moeten weten?" vraagt Aonung.
Ik knik.
"Oké mooi, dan ga ik. Zie jullie later." zegt hij en hij duikt het water in.
De rest volgt. Ze weten gewoon niet wat ze moeten zeggen.
Ik blijf zitten. Waarom? Geen idee.
De laatste die in het water wil springen is Lo'ak.
"Wacht, Lo'ak!" roep ik nog. Hij stopt optijd.
"Wat is er?" vraagt hij.
"Gisteravond, toen je Neteyam en Payìva op die steen zag zitten, weet je nog?" vraag ik.
Hij kijkt me verwarrend en denkend aan.