Avatar The Way Of Water

7. Kiri en Eywa

Als ik de boei heb losgemaakt vraag ik of hij me naar huis kan brengen, terug naar het dorp.
Hij maakt weer een piepend geluid. Ik hou zijn vin vast en het dier begint te zwemmen. Is het raar dat ik een soort klik voel met een gigantische vis?

~

Pov Kiri:
Het is avond en al donker buiten.
Ik zit voor ons hutje met mijn enkels in het water. Ik voel me niet goed.
Ben ik anders? Waar is Spider? Waar is Lo'ak? Waarom noemen ze mij een freak? Wie is mijn vader?
Allemaal vragen die in mijn hoofd omgaan.
"Hey meisje." mijn vader komt naast me zitten.
Ik ben stil en kijk naar de visjes in het water.
"Wat is er?" vraagt hij met een trieste blik.
"Mis je Spider?" vraagt hij erachter aan. Ik hou het niet meer en begin te huilen.
"Ja..." zeg ik zacht met tranen in mijn ogen.
"Ik bedoel, waarom hem? En waarom niet mij? Wat willen ze van hem? Leeft hij überhaupt nog?" vraag ik aan pa en aan mezelf.
"Hey...vergeet niet dat Spider een taaie is. Hij kan veel hebben."
"Ja...ja dat klopt. Maar dat is het niet." zeg ik, nogsteeds huilend.
"Dus wat is het?" vraagt hij.
Ik kijk hem aan en hij legt een hand op mijn schouder.
"Ik voel haar, pap." zeg ik.
"Voel wie?" vraagt hij rustig.
Ik wacht even en kijk voor me uit. Ik huil nogsteeds en kan niet stoppen.
"Eywa.
Ik hoor haar gewoon. Haar ademen. Haar hartkloppingen. Ze is zo dichtbij. Ze is gewoon...daar. Als een uitgesproken woord."
Ik kijk mijn vader aan en ik veeg een traan weg.
"Ik weet dat je denkt dat ik gek ben."
Hij legt een hand op mijn schouder.
"Je bent niet gek, meisje...
Dus waar klonk haar hartkloppingen naar?" vraagt hij.
Ik veeg mijn tranen weg en zit rechtop.
"Machtig."
Mijn vader kijkt me aan.
Op dat moment komt Neteyam aanlopen met Aonung stevig vast bij de bovenarm.
Mijn vader staat op.
"Vertel hem wat ik heb gehoord!" beveelt Neteyam Aonung.

Pov Payìva:
Ik hoor vanuit mijn hutje het volk roepen.
Wat is er in godsnaam aan de hand?
Als ik mijn hutje uitloop zie ik mijn familie en de Sully's bij het water staan te kijken naar iets.
"Wat is er aan de hand?" vraag ik.
"De jongen is terug!" hoor ik Tsireya opgelucht roepen naar haar volk.
"Lo'ak." zeg ik stil.
"Jij zit dik in de problemen!" zegt Jake boos.
"Nee," zegt pa, "het was mijn zoon zijn schuld, hij mocht noo-"
Lo'ak onderbreekt hem
"Nee het...het was mijn schuld. Ik stelde voor om te gaan." zegt Lo'ak.
"Aonung, is dat waar?" vraagt pa.
Aonung zegt niks.
"Excuses voor mijn zoon." zegt Jake.
Lo'ak loopt weg samen met Aonung.

Pov Aonung:
"Waarom deed je dat?" vraag ik.
"Deed wat?" vraagt Lo'ak chagrijnig.
"Waarom gaf je jezelf de schuld?"
"Ik woon hier nu, ik moet vrienden maken en dat gaat niet lukken als we alleen maar ruzie maken. Wees me dankbaar." zegt hij en hij loopt naar hun hutje.
"Jij hebt echt geluk" hoor ik achter me.
"Wat moet je, Payìva?" vraag ik.
"Niks, maar je moet hem maar dankbaar zijn.
Hij woont hier nu ook he.
Dat besef je?" vraagt ze.
"Ja, ja dat doe ik." zeg ik terwijl ik haar aankijk.
Ik loop weg en ga naar ons hutje.

Pov Payìva:
Het is ochtend en we zitten samen bij het water op een steen.
Ik, Neteyam, Lo'ak, Kiri, Tuk, Rotxo, Tsireya en Aonung.
We praten over gisteren...
Over de nieuwe 'vriend' van Lo'ak.
"Ik wilde daar ook zijn, de oceaan beschermt je, Lo'ak." zegt Kiri met een grote glimlach.
"Goed, Lo'ak, ik weet niet met welk dier je hebt lopen kutten. Maar met een Tulkun kan het niet zijn. En daarnaast, Tulkuns zijn nooit alleen."
(Tulkuns zijn een soort broeders en zusters voor het Metkayina volk, ze zijn nog niet teruggekeerd naar Awa'atlu)
"Ja dat was het wel. Hij had een soort...missende vin."
Tsireya kijkt geschokt.
"Payakan." zegt Tsireya zacht.
"Wie is Payakan?" vraagt Kiri.
"Een soort verbannen Tulkun. Altijd alleen. En hij mist een vin." legt Rotxo uit.
"Ze zeggen dat hij een moordenaar is." vertelt Tsireya.
"Ja hij heeft Na'vi's vermoord.
En anders Tulkuns.
Niet hier, maar verder." vertelt Aonung.
"Nee hij is geen moordenaar." probeert Lo'ak uit te leggen."
"Lo'ak." zeg ik en ik pak zijn hand.
"Wees blij dat je nog leeft." zeg ik.
"Jongens ik meen het. Hij heeft mijn leven gered. Hij is mijn vriend." zegt Lo'ak snel.
Neteyam staat op en kijkt me aan.
"Mijn baby broertje. Machtige strijder."
Hij legt zijn handen op de schouders van zijn broer.
"Die tegenover de moordenaar Tulkun stond en een leven had om over te vertellen." lacht Neteyam.
Lo'ak slaat zijn handen van zijn schouders.
Hij staat op.
"Jullie luisteren voor geen ene meter!"
"Nee, Lo'ak, ik luister.." probeert Tuk. Maar Lo'ak loopt al weg.
"Loak..." zegt Tsireya.
"De skxawng." zeggen Aonung en Rotxo.
Lo'ak loopt boos weg. Waarschijnlijk gaat hij opzoek naar Payakan.
"Oke, dat heeft dus niks geholpen..." zeg ik.
"Wat gaan we nu doen?" vraagt Kiri.
"Ik zou jullie onze machische Spirit Tree kunnen laten zien. Iedere stad in Pandora heeft zo'n boom, om bijvoorbeeld met Eywa kunnen praten." vertelt Tsireya.
Opeens kijkt Kiri op.
"Eywa?" vraagt ze.

Ik, Kiri, Neteyam, Tuk, Rotxo en Aonung zijn vertrokken op onze Ilu's naar de Spirit Tree.
We rijden onder een grote steen door. En we zien onderwater de mooie en gigantische boom. Alles is omringd met bergen. Een soort grote cirkel met de boom als kern. Het lijkt een soort meer dat gekoppeld is aan de oceaan.
Het is prachtig.

We wachten tot het avond is omdat het dan veel en veel mooier is.
Ik zie aan Tsireya dat ze zich zorgen maakt. Waarschijnlijk om Lo'ak.
We zwemmen wat rond en wachten tot het donker word.
Neteyam zwemt naast me en pakt mijn hand.
Ik kijk hem aan en zie glinstering in zijn ogen. Ik glimlach en klim op een steen om te wachten tot het donker word. Neteyam heeft nogsteeds mijn hand vast en komt naast me zitten.
"Tis prachtig, nietwaar?" zeg ik tegen Neteyam.
"Het is een prachtig uitzicht. En als ik links van me kijk, zie ik nog een veel mooier uitzicht." zegt hij en hij kijkt naar mij.
Ik bloos en lach een beetje.
Ik pak zijn hand steviger vast en leg mijn hoofd op zijn schouder.
Hij streelt door mijn haren.
Zonder dat ik het door heb val ik in slaap.

"Tortelduifjes, wakkerworden." hoor ik vaag.
Ik doe mijn ogen open en zie alleen de boom onderwater die licht geeft.
"Ik was in slaap gevallen of niet?" lach ik een beetje.
"Neehoor, Neteyam ook." zegt Aonung en hij kijkt naar Neteyam die langzaam wakker wordt.
"Sorry, ik lag wel lekker." zegt Neteyam.
"Kom mee, we gaan." zegt Tsireya en ze duikt onderwater.
Ik duik onderwater en Neteyam grijpt mijn hand weer vast.
Waarom voelt dit zo vertrouwd en fijn?
Ik zie dat Kiri haar haren koppelt met de takken van de boom.
Ze kan met Eywa praten. Ik weet dat ze dat wil.

Pov Kiri:
Ik verbind mijn haar met een van de takken van de boom. Ik wil Eywa zo graag spreken.
Ik kijk nog even opzij naar mijn broer die me met een grote glimlach aankijkt. Hij heeft de hand van Payìva vast. Ik glimlach terug en koppel mijn haar.
Als mijn haar gekoppeld is word ik meegesleurd in mijn gedachtes.
Ik sta in het laboratorium.
Leegte.
Ik zie niemand.
Ik hoor ook niks.
Ik vind het best eng.
Opeens zie ik iemand tevoorschijn komen.
Omg...
Het is Grace, mijn moeder.
Ze kijkt me aan en ik sta verstijfd stil...
Ik weet niet wat ik moet zeggen.
"Mijn prachtige dochter." zegt ze.
"Haai ma." zeg ik terug.
"Ik ben zo blij je te zien. Maar je lijkt bezorgd." zegt ze.
Ik geef haar een knuffel.
"Shh shh...mijn lieve schat."
Ik begin te huilen.
Als ik mijn ogen open en haar aankijk zie ik haar als een Navi. In Pandora.
"Wat is er, schat?" vraagt ze bezorgd.
"Waarom ben ik anders?" vraag ik.
De vraag die me altijd blijft achtervolgen.
"Wat wil Groot Moeder van me?
Wie was mijn vader?" vraag ik aan haar.
Op de laatste vraag wil ik het allermeeste antwoord op krijgen.
Mijn moeder kijkt geschokt.
"Oh..mijn g-god...."
Wat gebeurt er? Denk ik bij mezelf.
Opeens word alles wit en mijn moeder word van me weggesleurd.
"NEE!" schreeuw ik.

Pov Payìva:
Ik kijk naar Neteyam en lach naar hem. Hij doet hetzelfde.
Ik kijk achter Neteyam en zie Rotxo in volle paniek wijzen naar Kiri.
Omdat ik stond te kutten met Neteyam lette ik niet op Kiri zelf.
Ik kijk naar haar en ze maakt hele rare bewegingen.
Haar ogen zijn helemaal wit.
Neteyam denkt geen seconde na en zwemt met haar naar het oppervlak.
We zwemmen met haar naar een steen.
Voorzichtig ondersteunt Rotxo haar hoofd.
"Wat is er met haar?" vraagt Tuktirey geschrokken.
"Het is een hartinfarct." zegt Neteyam en hij geeft haar mond op mond.
"Ademt ze? Ademt ze?" vraagt Rotxo 2x.
Opeens begint Kiri te hoesten.
Ze ademt.
Maar wakker is ze niet.
Ik roep Illusie en Neteyam zwemt samen met Kiri terug naar het dorp.

Yess, bijna 200x bekenen!!! Super gaaf!
Tips zijn altijd welkom <3