Hayalet Kocamla Göçte Nasıl Hayatta Kaldım. (BL TÜRKÇE ÇEVİRİ )

6. CİDDİ BİR ŞEKİLDE ALAY EDİLMEK

Odaya geri götürüldükten sonra Ji Ran'ın kafası hala karışmıştı. O kadar karmaşık hissetti ki, kendisi bile duygularını nasıl tanımlayacağını bilmiyordu.

"Çok kirlisin. Yatağa uzanamazsın. Bir süre burada otur. Senin için biraz su ısıtmak için mutfağa gideceğim, böylece banyo yapıp üstünü değiştirebilirsin."Lu Zhen, Ji Ran'ı masanın önündeki bankın yanına götürdü, oturmasına yardım etti ve gitti.

Artık odada yalnız olan Ji Ran, tekrar küfür etmek istedi.

Lu Zhen az önce kirli olduğunu mu söyledi?! Peki bu kimin hatasıydı?! Lu Zhen'in gizemli olması onu çok korkutmasaydı, bir kedi tarafından dövülür müydü? Ve kedi bile suratına tekme attı!

Başını çevirdi ve masanın üzerindeki ruh tabletini gördü. Bir fikir Ji Ran'a çarptı ve onu elinde tutmak ve ona daha yakından bakmak istedi ama biraz korkmuştu. Sonunda ruh tabletine baktı.

Dürüst olmak gerekirse, Ji Ran korkmuş olmasına rağmen, tüm bunların Lu Zhen'in kendisine yaptığı bir eşek şakası olduğunu ve sandığı gibi olmadığını umuyordu. Sonuçta, eski Çince karakterler çok soyuttu. Belki de bir hata yaptı ve ruh tabletinde yazılı olan isim Lu Zhen değildi? Belki bunca zamandır bu konuda yanılıyordu!

Bunu akılda tutarak, Ji Ran olduğu kadar korkmamıştı. Ellerini bir araya getirdi, ruh tabletine eğildi ve şöyle dedi: "Ne yaparsam yapayım, lütfen beni affet."Ruh tabletini aldı ve ona bağlı olan kırmızı ipeği attı. Üzerindeki yazıya parmak uçlarıyla dokundu. Ji Ran o kadar konsantre olmuştu ki yaşlı bir bilgiç gibi görünüyordu. "Bu karakterlerin ne olduğunu hala bilmiyorum. İç çek, bir gün başıma böyle bir şey geleceğini bilseydim, tarımı uzmanlık alanım olarak seçmezdim. Bunun yerine, eski Çin dilini öğrenmeyi seçerdim. Modern zamanlarda üniversite mezunuyum, ama burada eski zamanlarda, kelimenin tam anlamıyla okuma yazma bilmiyorum. Hadi, biri bana bu karakterlerin ne olduğunu söyleyebilir mi?"

Ji Ran ruh tabletindeki yazıya dokunurken, Lu Zhen mutfaktan geri döndü. Ji Ran'ın ne yaptığını görünce aniden durakladı ve yüzünde utanç ve utangaçlık belirdi.

"Su hazır. Sana temiz giysiler getireceğim ve sonra seni küvete götüreceğim, " dedi Lu Zhen köşedeki bir bambu kutuya doğru yürürken kapağı açtı ve bir takım elbise çıkardı.

Bambu kutu küçük değildi. Buraya amcasının evinden Ji Ran tarafından getirildi ama içinde çeyiz yoktu. Bunun yerine, bazıları Ji Ran için çok küçük ve dar olan sadece eski ve eski püskü giysiler vardı. Diğer kıyafetlerle karşılaştırıldığında, Lu Zhen'in çıkardığı kıyafet seti zar zor takılmıştı, ancak üzerlerinde birkaç yama vardı ve fazla giyilmişlerdi.

Ancak Lu Zhen dış giyime çok fazla dikkat etmedi. Bunun yerine, külotu aldı ve yukarı ve aşağı baktı.

Lu Zhen'in ne yaptığını gören Ji Ran hemen kızardı, " Sen, seni sapık! Ne yapıyorsun? Beyefendiye benziyorsun ama iç çamaşırlarımı aşağı yukarı seyrediyorsun. Sen, sen, sen hastasın!"

Lu Zhen yüz ifadesini değiştirmedi. Başını çevirdi ve Ji Ran'ın hala ruh tabletini elinde tuttuğunu gördü. "Külotun yırtılmış."İç çamaşırını açtı ve Ji Ran'a gösterdi. "Popo bölgesinde bir delik var ama bu sorun değil. Benim için bu şekilde daha uygun." ( :-)))  hahaha )

Ji Ran toprağa bir çukur kazıp hemen odadan kaçmak istedi. Onun için daha uygun olacağını söyleyerek ne demek istedi? Nasıl bu kadar pis ve kötü düşünceleri olabilir?! Lu Zhen poker yüzü takarken onunla dalga geçiyordu. Bu inanılmazdı!

Lu Zhen'in ağzının köşeleri hafifçe yukarı çevrildi ve aşırıya kaçmaması gerektiğini biliyordu, bu yüzden yırtılan iç çamaşırını bambu kutuya geri attı ve sağlam olanı buldu. Sonra kapağı kapattı, arkasını döndü ve Ji Ran'a yürüdü. Ji Ran'ın elinde tuttuğu ruh tabletini aldı, kıyafetleri kollarına aldı ve onu taşımaya hazırdı. Lu Zhen'in onu taşımak üzere olduğunu gören Ji Ran onu hemen durdurdu.

"Hayır, bunu yapma!"Ji Ran bir elini uzattı ve Lu Zhen'le göğsünün arasına koydu," Belimi yaraladım. Hala yürüyebiliyorum. Beni taşımana ihtiyacım yok!"

Lu Zhen omuz silkti ve ısrar etmedi. Ancak Ji Ran'ın ayağa kalkmasının ne kadar zor olduğunu görünce yine de küvete varana kadar Ji Ran'a yardım etmek için uzandı..Ve Ji Ran'ın elbiselerini çıkarıp küvete girmesine yardım ettikten sonra odadan çıktı.

Lu Zhen'in gönüllü olarak odadan çıktığını gören Ji Ran rahat bir nefes aldı. Sonra aniden bir şey hatırladı ve bağırdı, " Hey, aniden kaybolma! Sana bir şey sormam gerek!"

"Tamam, dışarıda bekliyor olacağım," dedi Lu Zhen gülümseyerek.

Seksi sesi bir spikerinkiyle karşılaştırılabilirdi ve onun böyle konuşmasını beklemeyen Ji Ran bunu oldukça çekici buldu.

BÖLÜM SONU