23 yaşında evliliğin eşiğinden dönüp ihanetle tanışan Elisa hayatının gidişatını hayallerine göre belirleme kararı almıştı. Bu yolda en büyük tutkusu olan yazmaya dönmüş, geri kalan her şey ise onun çevresine konumlanmıştı. Bir daha aşık olmayacağın...
İnsanlar için bazı kıymetli ilkler vardır. Bunlar dönem dönem değişse de insanlarda bıraktığı izler pek farklılık göstermez. İlk öpücük, ilk sevgili, ilk aşk, ilk arkadaş, ilk konser, ilk tatil... liste uzayıp gider fakat hissettirdikleri benzer duygulardır.
Benim için ise şu an gerçekleştirdiğim ilk bunlardan biraz daha farklıydı. İlk defa hoşlandığım kişiye kek yapmaya çalışıyordum. Fakat işler pek de umduğum gibi gitmiyordu. Çünkü Umut'la buluşmamıza saatler kala beceriksizlikle sonuçlanan 3. kekimi de fırından çıkarıp hüsranla çöpe atmak zorunda kalmıştım. İlk yaptığım kekin içi hamur kalmış; ikincisinin dışı yanmış, üçüncüsünün ise içi çiğ kalmış dışı yanmıştı.
Normalde yaptığım kekler harika bir kıvama sahip olurken özenerek yaptığım bu tarif asla güzel sonuç vermiyordu. Hoşnutsuz bir nefes çektim içime.
Keyfimin kaçmaması için derin derin nefesler alarak zihnimi boşalttım. Umut'la geçireceğim zamanı düşünüp yüzüme bir gülümse oturttum. Malzemeleri teker teker önüme dizdim. Kek için kullanacağım eşyaları en baştan seçtim. Derin bir kabın içine yumurtaları kırıp gramına göre şeker koydum.
Karışımı çırpmaya başlarken oflamak yerine ilk tanışmamızı düşünerek beni içine çeken enerjisine kapıldım. Yavaş yavaş diğer malzemelerini ekledim. Her yeni bir malzemede ilk konuşmamızı, gülüşünü, aramızda geçen şeyleri zihnimde döndürdüm. Tüm malzemeler iyice birbirine geçince karışımı yağladığım kalıplardan birine döküp fırına verdim.
Fırının dakikası ayarlı olduğu için oyalanmadan odama geçip üstümü giydim. Kombinim uğraşılmış gibi dursun istemediğim için etek ve bluz seçtim. Çok hafif, temiz görünen bir makyaj yaptığımda istediğim görünüme ulaşmıştım. Son kez aynada kendime bakıp saçlarımı arkaya attım.
Kekimin istediğim gibi olmasını umarak mutfağa adımladım. Süresi dolduğu için alarm veren fırını açıp keki içinden çıkardım. Dışı olması gerektiği gibi duruyordu. İçini görmek istediğim için bıçakla ilk darbeyi attım. Gördüğüm görüntüye o kadar zor ulaşmıştım ki bu durum neredeyse gözlerimin dolmasına sebep olacaktı. Sonunda başarmıştım, keki olması gerektiği gibi yapabilmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keki kapaklı bir kalıba alıp bez çantamın içine yerleştirdim. İşte şimdi yola çıkmaya hazırdım. Tüm heyecan ve gerginliğime kendimi dışarıya attım.
Dakikalar dakikaları kovaladığında buluşma saatimiz gelmişti. Kendimi tam vaktinde kliniğin önünde buldum.
Kliniğin içine girip bankoda duran çalışana gülümsedim. Karşılığında gülümseme alınca keyfim daha da yerine gelmişti. Pozitif insanları çok seviyordum.
"Merhaba! Ben Umut Beyle görüşmeye gelmiştim. Kendisi müsait mi acaba?"
