Her şeyi kaybeden, ceheneme hapsedilen ve güneşe çıkmayı bekleyen Millie. Bir çok şeyi atlattı şimdi ise tek kişilik bir idam mangası! Çocukluğuna dair tüm anıları öldüren katilerden intikam alabilmek içindi.
Ancak hiç bir şey göründüğü kadar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece olmuştu saat ilerlemiş bana ayrılan sürenin sonuna gelmiştik. Gece çok güzeldi bir tablodan farksızdı gök hiç olmadığı kadar parlaktı etrafını çevreleyen bulutlar bile rahatsızlık vermiyordu. İmrenerek baktım kayan her Yıldız Samuel' e gösterip Dilek tutmasını sağlıyordum. Hava serinlemişti içeriden getirdiğim örtüyü üzerimize örterken o takım yıldızlarını gösterip isimlerini söylüyordu. Çok güzel bir andı yok olsun istemediğim bir andı. Burnumu saçlarına dayayıp gözlerimi yumdum kokusunu içime çektim. Öyle huzurlu bir kokuydu ki uyuyabilirdim " Millie bana bir hikaye anlatır mısın?" Gözlerimi zorlukla aralayıp. "Nasıl bir hikaye istersin?" dedim gökyüzüne baktı ve omuzlarını silkiti "bilmiyorum! Geceye yakışan bir hikaye olsun." Durdum düşündüm köşedeki bardaktan şarabımı alıp bir yudum içtim beni seyreden Sam' e baktım. "Sen daha önce hiç alkol almamışdın değil mi?" Kafasını olumsuz manada salayıp masumiyetle gözlerime baktı. Etrafıma bakınıp kimsenin olmadığından emin olduktan sonra kadehi uzattım "sadece bir yudum tadına bak!" Kadehi kararsızlıkla iki eline alıp dudaklarına götürdü bir yudum alıp ağzında bekletti yüzünü ekşitip gözlerini kıstı" tadı iğrenç ama bunun" kahkaha atıp geriye düşerken nefes alıp konuşabilmek için kendimi zorluyordum. "Yetişkinler dünyasına hoşgeldin ahbap!" Dilini dışarı çıkartıp peltek bir şekilde "neden kendinize bunu yapıyorsunuz ki bu hiç sağlıklı değil!" Dediğinde derin bir nefes aldım "bilmem Bir şeyleri düşünmemize engel olması hoşumuza gidiyor sanırım." Kaşlarını kaldırdı bana yaslandı "ne gibi şeyler düşünüyorsun Millie!" Tebessüm ettim gün geçtikçe her şeyin açıklaması daha zor bir hal alıyordu " her şeyi merak etmene gerek yok biliyorsun ayrıca öğrenmek istiyorsan içgi içebilecek yaşa gelmelisin 6 yıl sonra görüşelim bu konuyu!" Homurdandı "ben büyüdüm bi kere anlayabilirdim!" Tabi canım. Kocaman adam olmuşsun Sesli söylemeye çekindim ama gerçekler acıydı büyüyordu büyümüştü! Ergin halini yetişkin halini kaçıracak mıydım acaba yada omu tekrarlar görebilecek miydim? Düşüncelerim kitaplık rafından düşer gibi teker teker düşüp kafamda yankılanıyordu düşüncelerim o kadar karanlıktı ki bir an için tüm fonksiyon umu kaybettim beni karanlıktan uyandıran ise Sam oldu "eeee hikaye anlatmayacak mıydın?" Doğru onu tamamen unutmuştum hımm hikaye..hikaye, geceye yakışan hikaye kafamı Gökyüzüne çevirip düşündüm.
"Karanlık ve ışığın hikayesini biliyor musun?" Bu bir soru değildi hikayenin girişiydi sadece "doğrusu gecenin hikayesi!" Hiç bir şeyin var olmadığı evren kavramına bile sahip olmayan bir boşluktan ibaretti bir gün Aidoneus (yer altı ölüm, yaşam tanrısı olarak bilinmekte) bir rüya gördü kardeşi olan gecenin tanrıçası olarak bildiğimiz Nyx yanında aldığı soluğu karanlığı yaratmasını istedi karşılığında geceye hükmedecekti. Nyx Bir rivayete göre kendi göz yaşlarıyla boyamış hiçliği bir tuval misali yılarını harcamış o hiçlikte kendisini bulmuş en sonunda. Nyx işi bitince. Siyahla karayla olacak işin olmadığını fark ettmiş gündüze hükmeden Irıthel çağırmış ışığı yaratmasını istemiş Irıthel iki ışık hüzmesi yaratmış birisine ay ötekisine Güneş demiş." Beni merakla dinleyen Samuel le baktım bende konuyu nereye bağlayacağımdan pek emin değildim hafifçe gülümseyip devam ettim. " tabi o zamanlar ay bu kadar küçük değilmiş Güneş yanında noktadan farksız kalıyor muş. Işık'lar sönmesin diye Tanrıça Irıthel kaderleri bir yazılan oğlu ve kzını ayırmış güneşe oğlunu kzını ise aya hapsettmiş." Yılar birbirini kovalamış ve sonunda ay karanlığa aşık olmuş. Karanlığın onu fark edebilmesi için her gün kendisinde bir parça bırakmış kopardığı her parçaya yıldız demiş. Yıldız 'göz yaşı tanesi' ama karanlık ayı görmezden gelmeye devam etmiş hatta onu aşağlarcasına yıldızlara aşık olmuş oysa o küçük Işık'lar da aya aiit değil miydi ? Bu ne biçim bir çelişkiydi. Her neyse bu durumu gören ay ise Daha fazla dayanamayıp sonunda intihar etmiş. Gece ışığı sönen ayı o zaman bile fark etmemiş. Tabi bir çok şeyden habersiz olan Güneş kardeşine aşık olan Güneş bu durumu görmeye tahamül edememiş intihar eden kardeşini geri getirebilmek için Tanrı'lara yalvarmış bu durumdan sorumluluk duyan Nyx kabul etmiş sadece ancak her şeyin bir bedeli vardır. Merak ediyorum Güneş bedeli bilseydi yinede kabul eder miydi." Şarabımdan bir yudum alıp dudaklarımı yaladım gözlerim beni taşıyamayacak kadar ağırlaşmıştı. " ay geri gelecekti 30 günlük bir süreçti önce uyanacak yavaş yavaş aşık olacak karanlığa olan aşkı onu içten içe ölüme sürükleyecek ti. Ve 30. gün Işık'ları tamamen sönecekti Güneş ise aşkını uzaktan seyredip onu kalbine gömerken Güneş ise bunu izlemeye mahkum kalacaktı, ve son!"
