11.bölüm:Solmuş Açelyalar

205 32 0
                                    

(yazarın anlatımıyla)

Yıllar önce

Küçük kız bir türlü uykuya dalamıyor du. Sağa döndü olmadı, sola döndü tekrar olmadı.

Ayaklarındaki cam kesikleri sızlıyordu o hareket ettikçe.

bir an aklına o günkü çocuk geldi.hani ona pamuk şeker vermişti. Annemle babam öldü demişti çocuk,oda geçirdi içinden "benimkilerde ölsün allahım"

Sonra birden dışarıya bile yansıtmadığı sesini kesti içinde.

Evin dış kapısı açılmıştı.
Erkek ve kadınların gülme seleri geliyordu.

Küçük kız panik atak geçirmeye başladı,nefesleri hızlandı kalbinin tam ortasını sıkıp sıkıp bıraktı birisi. Gözlerini kapattı elini kalbine koydu

"allahım söz bidaha kötü dua etmicem lütfen gitsinler lütfen allahım"

Bunu 3 kere tekrarladı.

Kapı büyük bir gürültüyle açıldı.
İçeriye babasının arkadaşlarından birisi bakıyordu. küçük kızla göz göze gelince bakışları orada takılı kaldı.sonra tekrar arkasına dönüp içeriye seslendi

"kız güzelmiş mehmet"

iğrenç gülüşü odaya doldu.
Odadaki tüm varlıklar lanet etti

Babasının sesi duyuldu
"öyledir. Bu gece senin olsun yarın başka işi var"

Küçük kız yatakta gittikçe küçülüyordu. elleriyle kulaklarını kapattı. İçli içli ağlamaya başladı ve yüksek sesle bağıra bağıra tekrar etti.

"allahım şu gitsin lütfen!.lütfen allahım korkmiyim allahım. Allahım çok özür dilerim"

Adamın elini yanağında hissetti.

Tüm uzuvlarıyla tüm insanlığı inletecek bir çığlık attı.

"allahım kurtar beni!korkuyorum"

Küçük kız olacakları biliyordu lanet olsun ki bunu daha öncede yaşamıştı küçük kız daha öncede korkmuştu. Babası içeriye daldı birden.küçük kızın gözlerine bakıp ölümcül bakışlar attı.

"açelya ya o sesini kes yada ben keserim komşular gelecek şimdi!"

Küçük kız eliyle ağzını kapattı ağlaması belki çok duyulmuyordu ama hıçkırıkları hissediliyordu. Babası çıktıktan sonra adam tekrar lanet okunan ellerini vücudunda gezdirmeye başlayacakken içeriye bir kadın daldı.

Upuzun sarı saçları vardı beline geliyordu.küçük kız rapunzele benzetti onu. Mavi gözleri cam gibiydi küçük burnu ve kalın dudakları yüzüne tam oturuyordu kapının pervazına dayanıp yanındaki adama baktı

"akif çocuğu bırak ve içeri gel rakı vereyim sana"

Adamın gözleri küçük kızı buldu göz temasını kesmeden
"tamam bunu daha sonrada hallede biliriz" dedi.
Onlar odadan çıktılar. kapı kapandı.
Açelya odada tek kaldı.

O Açelya olmak istemiyordu
Çocuk olmak istiyordu.
O bedenindeki kirli ellerle yaşamak istemiyordu.
Oyuncaklarla oynasın istiyordu

Yangınlar Bize Mi Ağlar?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin