Kardeş gibi olan Hyunjin ve Felix, yolları yetimhanede birleşen iki çocuktur. Fakat herşey istedikleri gibi olmayacaktır. Felix arkadaşlarını bırakıp yetimhaneden bir anda kaybolur, ve arkasında onu umutla bekleyen 7 çocuk bırakır. Acaba umutları ya...
Yetimhanede ayrılalı 2 hafta olmuştu, şimdilik idare edebilmemiz için hepimize bir miktar para verilmişti. Ben de bir tane otele yerleştim. Diğerleri de kendilerine ortak bir ev tutmuşlardı.
Para kazanmak için Cafe'de garson olarak çalışmaya başlamıştım ve çalışmaya başlayalı sadece 3 gün olmuştu.
Ah, tabii çocuklar da benimle aynı Cafe'de çalışıyorlardı. Zor da olsa hepimiz işe girmeyi başarmıştık.
Bugün pazar olduğu için işe gitmeyecektik. Bedenimde ağır bir yorgunluk vardı. Jisung, çocuklar ile beraber sahile gidip takılacaklarını söyledi. Kafamı dağıtmak istiyordum. Hayır diyemezdim.
Üzerimdeki yorgunluğu atmak için duş alacaktım. Otel odamdaki dolabıma doğru ilerleyip bir kaç parça kıyafet aldım ve dolabı kapattım. Banyoya doğru ilerledim. Lavabonun önüne geldiğimde biraz saçlarımla uğraştım. Gerçekten dağılmışlardı ve biraz bakıma ihtiyaçları vardı...
☆
Duşumu aldım, banyodan çıkarak yatağımın üzerinde duran kıyafetlerimi elime alarak giyinmeye başladım. Bugün içerisinde rahat edeceğimi düşündüğüm gri bir tişört ve siyah bir pantolon seçmiştim.
Hyunjin'in giydikleri
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Masanın üzerinde duran telefonumun çalmasıyla oraya doğru ilerledim. Arayan Jisung'du. Bekletmeden telefonu açıp kulağıma götürdüm.
-"Alo?"
-"Selam Hyunjin, geliyorsun değil mi?"
-"Evet geleceğim."
-"Güzel. Şeyi soracaktım, ne zaman çıkarsın? Kaç saat sonra falan yani. Çünkü biz gidiyoruz da. Hazırsan otelin önünde bekleriz."
-"Hazırım ben. İsterseniz gelin."
-"Tamam o zaman. Çocuklara haber vereyim, geliyoruz."
-"Tamam hadi görüşürüz."
-"Görüşürüz"
Telefonu kapatıp masaya geri bıraktım. Karnım acıkmıştı odanın içerisinde küçük bi tezgah vardı tezgahın yanındaki küçük buzdolabına doğru ilerledim içinden sandviç yapmak için gerekli malzemeleri çıkardım. Tezgahta kendime bir sandviç hazırladım. Sandviçi tabağa koydum, yanına küçük buzdolabından soğuk çay alıp balkonun önündeki koltuğa yerleştim ve beklemeye başladım.
Soğuk çayımdan bi kaç yudum alıp sanviçimden ısırdım, o sıra da kaç haftadır aklımı kurcalayan düşünce yine aklım da belirdi. Ben ne zaman taşıncaktım...?
