Kayıp Yıldız || Hyunlix☆

18- Hyunjin Var

Burnuma dolan lezzetli kokularla gözlerimi araladım. Yanıma baktığımda Hyunjin yoktu. Mutfaktan gelen seslerle orda olduğunu anladım. Gözlerimi ovuşturdum, bi anlık aklıma gelen şeyle birlikte hızlıca telefondan saate baktım.

Saat 07:14'tü erken kalktığım için rahat bi nefes vererek Hyunjin'in yanına gitmek için ayaklandım.

09:00'da ders başlıycaktı bende muhtemelen yetişmek için 8 buçukta falan evden çıkardım.

Hyunjin'in yanına geldiğimde masayı kurmuştu. Salatalıkları doğruyordu bende yanına gidip yanağına minik bi öpücük kondurdum.

-"Günaydınn"

-"İyi uyudun mu bakalım?"

-"Seninle daldığım her uykunun iyi olmaması imkansız."

-"Hmm"

-"Evett"

Salatalıkları ve domatesleri tabağa koydu, ardından belimi kavrayıp masaya yönlendirdi.

-"Hadi masaya geç, karnını doyurup seni okula hazırlamam lazım."

-"Ben bebek miyim?" kaşlarımı çatıp suratına baktım.

-"Evet benim bebeğim"

-"Ozaman yemeğimi yedirir misin daddy~"

Dediğim şeyle duraksadı ve yutkundu.
Şaşkın bi ifadeyle suratıma bakıyordu. Donakalmıştı resmen çocuk.

-"Sen..."

Kıkırdadım;

-"Benn..?"

-"Seni varya.. çok fenasın"

-"Biliyorum."

•••

Yemeklerimiz yedik ve okul için hazırlanıyorum.

Daha doğrusu hazırlandım fakat son bi kez çantamı kontrol ediyorum.

-"Hadi çıkalım artık güzelim bu kaçıncı kontrol edişin?"

-"Sadece korkuyorum.."

Yanıma yaklaştı, baş parmağını yanağıma yaslayıp okşadı.

-"Hiç bişey için strese girmene gerek yok miniğim, sonuçta hiç bişey senden daha önemli değil, siktir et boşver. Eğer ki bişey unutmuş olursan beni ara ben getiririm."

Çapraz bi şekilde tebessüm ettim, kollarımı beline doladım ve sımsıkı sarıldım ona.

-"Teşekkür ederimm"

O da kollarını sımsıkı sardı bana.

-"Teşekkür mü edermiş benim miniğim"

-"Hmhmm"

Geri çekilip yüzüne baktım, parmak uçlarıma çıkıp dudağına minik bi öpücük bıraktım.

-"Hadi çıkalım ozaman."

Kapıyı açıp ayakkabılarımı giyindim,
Hyunjin de ayakkabılarını giydi ardından kapıyı kilitleyip asansöre bindik.

-"Hey, çantamı ben taşıyabilirim. Çocuk muyum ben?"

-"Hayır bebeksin, benim bebeğim."

-"Yaa, ufff.."

-"Öyle uflama.."

-"Neden ki?"

-"Dayanamıyorum..."

Utandığımı belli etmemek için önüme döndüm ve yürümeye devam ettim.