Kayıp Yıldız || Hyunlix☆

5- Felix...

Yazardan....

Sabah olmuştu. Herkes hazırlanıyordu, bir kişi dışında...

Felix...

Felix mışıl mışıl uyuyordu. Hiç kimse onu kaldırmamıştı.

Herkes kapının önüne toplandı

Seungmin,

-"Eeeğe F-.... Yongbok. Nerede?"

Changbin,

-"Sanırım uyuyor."

Minho,

-"Hyunjin sen kaldırır mısın? Biz aşağı da bekleriz sizi."

-"Ben nasıl-"

-"Aşağı da bekliyoruz... Hadi gelin.
Hızlı olun Hyunjin"

Minho Hyunjin'e söz hakkı tanımadan kapıyı açıp çocukların geçmesini sağladı.
En son kendisi de çıkıp kapıyı arkasından kapattı.

Hyunjin öylece kalmıştı. Kapının arkasından bakıyordu. En sonun da daldığı kapıdan gözlerini ayırıp Felix'in yattığı odaya doğru ilerledi.

Kapıdan içeri girip Felix'in yanına doğru adımladı. Yere çömeldi. Gözleri Felix'i süzdü, süzerken gözü bileğine takıldı.
Hafifçe dokundu, kendi bileğine baktı.
Bu oydu! Bileklikleri aynıydı?! Hyunjin büyük bir şaşkınlık içerisinde Felix'in bileğindeki bilekliğe odaklanmıştı.

İçerisinde ona karşı atamadığı öfke...
Sevgi... Özlem... İhtiyaç duyguları hâla vardı. Hâla hissediyordu.

Hafifçe eli saçlarına gitti. Mırıltı gibi çıkan sesiyle,

-"Felix..."

Dedi.

Yanağına dokundu. Gözleri yüzünde dolaşıyordu. Eli tekrar bileğine ulaştığında elinin değmesiyle Felix kıpırdandı.

Felix mırıltılar çıkartıyordu. Hyunjin daldığı yerden gözlerini ayırıp hafifçe omzuna dokunup.

-"Uyanmalısın."

Dedi.

Felix demedi, Yongbok demedi. Çünkü nasıl hitap edeceğini bilmiyordu. Tek bildiği şu an karmaşık duygular içerisinde olduğuydu.

Bir kez daha omzuna dokununca Felix hafifçe gözlerini açtı. Sonra tekrar kapattı. Hyunjin'i fark etmemişti. Kollarını kaldırıp kedi gibi gerindi.

Hyunjin gözlerini üzerinde gezdirdi. Duyguları hâla çok karışıktı. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu.

Felix gözlerini araladığında karşısında Hyunjin'i gördü. Gözlerini pörtleterek baktığın da doğrulup yatakta oturur bir pozisyon aldı.

-"A-a ş-şey sen"

-"Uyandırmak için gelmiştim."

-"Hmm anladım. E-ee şey"

-"Felix."

-"NE?!"

-"İsmin diyorum Felix."

-"O kim?"

-"Sence?"

-"Ne bileyim ben ya. Nereden çıktı."

-"Aptal olduğumu falan mı sanıyorsunuz? Kalk ve üstünü değiştir."

Hyunjin yerden kalkıp odadan ayrıldı.
Şu an aşırı duygu değişimi yaşıyordu. Yıllardır hasretinden ölüp bittiği kişiyle şu an aynı çatı altındaydı ve ne diyeceğini, nasıl hissedeceğini bilmiyordu. Herşey kafasına oturmuştu ve şimdi, ne yapacağını bilmiyordu.