Siyahi bir Amerikan askerinin Türk bir kıza olan saplantılı aşkını okumak isterseniz, biz buralardayız.
"Bu ateş bizi yakar Ay ışığı."
🌖
Zeynep, küçücük cüssesi ile yüksek bir dağ kadar kibirliydi. Kibirli ve ulaşılamaz.
Bu dağ, otuzlu yaşlarının...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Abraham cebinde titreyen telefonu çıkardığında bilinmeyen bir numaranın aradığını gördü. Bu koca arbedenin içinde nasıl duyacaktı bilmiyordu ama pencerenin önünde açıp kulağına götürdü.
"Polis!"
Duydukları ile kısa bir şok geçirdi. Arayan Nihal'di, kentin girişinde ardı ardına polis arabalarını görmüştü. Onlar için geliyor olabilirdi. Eğer onlar için geliyorsa derhal buradan gitmek zorundalardı.
Beyni her ne kadar tehlike çanları çalsa da kalbi bu olanlara inanmak istemiyordu. Dayısı ona böyle büyük bir kötülüğü yapmış olamazdı.
"Buna mecburdum. Ne yaptıysam seni o teröristten korumak için yaptım."
Herkes ikinci bir şok yaşamıştı. Fakat Zeynep'in dayısına bunu nereden öğrendiğini soracak kadar vakti yoktu.
"O benim kocam."
Cengiz'in bu sıfata tahammülü yoktu. Asla zenci bir adam bu aileye damat olamazdı. Kaldı ki polis tarafından terör suçundan aranan bir suçluydu.
"O senin hiçbir şeyin değil! Aranızda nikah bile yok."
Tüm bunları nereden, nasıl öğrenmişti. İşin tuhaf olan yanı söylediklerine şaşıran sadece kendisi değildi. Nenesi dahil herkes şok geçiriyordu.
Cengiz'in tüm olup bitenlerden haberi vardı. Fakat kimseye söyleyememişti çünkü annesi duysun istemiyordu. Annesi yaşlanmıştı, üzülmek ona iyi gelmiyordu. Tansiyonu çıkıyor, kolesterolü yükseliyordu. Tüm bu olanların yanı sıra annesine bir şey olmasına katlanamazdı. Bu sebeple herkesten gizlemişti. Zeynep'in Daniel ile gidecek olması ise bardağı taşırmıştı. Göz göre göre yeğenini bir terörist ile gönderemezdi. Zeynep iyi değildi, sağlıklı düşünemiyordu. Gözleri kör olmuş gibi bağlanmıştı bu zenci adama, gerçekleri göremiyordu. Aşk sandığı şey sadece babasının bıraktığı boşluğu kapatma isteğiydi.
Polislerin buraya gelmeleri en fazla on beş dakikalarını alırdı. Derhal buradan çıkmaları gerekiyordu.
Zeynep Daniel'in gözlerine baktı, ani bir hareketle belindeki silahı tutup çekti. Saniyeler içerisinde kimse ne olduğuna yetişemeden tetiği çekti.
"Yaklaşma, geri çekil!"
Öncelikle silahı etrafındakileri uzaklaştırmak için kullandı, herkes etrafından uzaklaşınca tetiği başına dayadı.
"Kendimi öldürürüm dayı."
Ses tonu olabildikçe düşüktü.
Seval berbat bir haldeydi. Torununun canına kıyacağı düşüncesi tüm damarlarını geriyordu. Canı boğazından çıkacaktı sanki.
