DAİMA SAF 【Regulus Black】

5-Baş Dönmesi

Regulus, Helena'yı getirdiği eve geri döndüğünde onu hiçbir yerde bulamadı. Evden çıkmadığını umarak iki katlı evin her yerini aradıktan sonra evin bahçesine de göz attı ama Helena hiçbir yerde yoktu.

Bebekleri için seçtiği odanın dışında durup Helena'nın nerede olabileceğini düşünürken aklına Helena'nın odasındaki banyonun gelmesiyle birlikte bebeklerinin odasının yanındaki odaya girdi. Bebeklerinin odasının diğer yanı da Regulus'un odasıydı. Böylece bebek doğduktan sonra geceleri ağladığı zaman ikisi de onu duyabilecekti.

Birkaç kez banyonun kapısını çalıp ses gelmediği için içeri girdiğinde Helena'yı yerde başını duvara yaslamış hâlde buldu. Üzerinde bornozu vardı ve ıslak saçlarına bakılırsa duş almıştı.

"Helena ne oldu? İyi misin?"

Hızla yanına çöktüğünde, "Ben." dedi Helena boğuk bir ses tonuyla. Mavi gözleri yine yaşlarla doluydu. Regulus onu en son ne zaman gülerken gördüğünü bile hatırlamıyordu. "Düştüm." Boğazından bir hıçkırık kaçarken bakışlarını yere çevirdi. "Daha önce de çok kez düştüm ama bu kez kalkamıyorum."

"Kalkmana yardım edebilirim."

"Beni daha sonra daha yüksekten düşürmek için mi?"

Helena yeniden boğuk bir ses tonuyla konuştuğunda Regulus yüzünü avuçları arasına alıp onu kendine bakmaya zorladı. "Pislik herifin teki olduğumu biliyorum ama yaptığım her şeyi telafi edeceğim, yemin ederim."

"Sana inanmıyorum. Yine sinirlenince hıncını benden çıkaracaksın. Hatta belki sen de babam gibi-"

"Yapmam Helena. Yemin ederim yapmam. Bir daha sözlerimle de acıtmayacağım canını, söz veriyorum."

"Sana inanmıyorum." dedi Helena yeniden ve Regulus'un ellerini yüzünden uzaklaştırdı. "Doğum yaptıktan sonra yine eskisi gibi olacaksın. Bana iyi davranmaya karar vermenin tek sebebi hamile olmam. Eğer hamile olmasaydım babamın bana nasıl davrandığı da umrunda olmazdı senin."

"Olurdu. Sen benim en iyi arkadaşımsın."

"Ben senin hiçbir şeyin değilim Regulus. Şimdi beni rahat bırak. Başım dönüyor, geçince kendim kalkarım. Sana ihtiyacım yok."

Regulus kısa bir duraksamanın ardından ayağa kalktığında Helena'yı da kucağına aldı. Sonra da Helena'nın söylenmelerini umursamadan onu odaya götürüp yatağının üzerine bıraktı.

Kısa bir arayışın ardından eline aldığı havluyla saçlarını kurulamaya başladığında, "Bırak." dedi Helena ellerini ellerine götürüp saçlarını kurulamasına engel olarak.

"Helena-"

"Bırak Regulus. İstemiyorum."

Regulus ellerini geri çekip elindeki havluyu Helena'ya uzattığında, "Çık dışarı." dedi Helena havluyu almak yerine. "Seni gördükçe sinirlerim bozuluyor, çık."

Regulus bir şey söylemek için dudaklarını aralayıp peşi sıra vazgeçerken, "Ben yemek hazırlayacağım." dedi. "İstediğin bir şey var mı?"