කලු කුමාර ✔️

දාහත්වන දිගහැරුම

" එතන යකෙක් හිටියානෙ....මන් දැක්කනෙ..රතුම..රතු ඇස්...තිබ්බේ.."

" පිස්සුද අයියේ...තමුසෙ ටේබල් ලෑම්ප්
එකට බය වෙලා තියෙන්නෙ..."

" නෑ....නෑ...මන් ඇත්ත කියන්නෙ..."

රෑ දැක්ක හොල්මන් වලට බය වුණ අයියා උදේ පාන්දරත් උණ විකාරෙන් කියවද්දි මුකුත් දන්නැති ගානට තොලත් හපන් මේඝ උඩ බලන් ඇවිද්දා.

" බලනවා කරන වැඩ...අයියගෙ උණ බැස්සෙ නැතොත් මන් ඔයාට උණ ගැනෙන්න ගහන්නේ....."

" උඹට තරහ ගියහම හරි ලස්සනයි මැණික...."

" ඇත්තමයි...ඔයාට මෙච්චර දෙයක් වෙලා තියනවා ගානක් නෑ....."

" ඔකාගෙ බොරුව.... මන් උණ ගැනෙන්න තරම් බය කලේ නෑ....."

එයා කියන හැම එකටම හරහට එකක් කියනවා. පෙන්ඩෝල් පෙව්ව අයියාට කඩින් කඩ නින්ද යද්දි මන් කාමරේට ඇවිත් ඇදුමක් මාරු කර ගත්තා.

" කරපු වරදට මන් එනකම් අයියව බලා ගන්න ඕනි හරිද...."

" මන් මොකක්ද කලේ...."

" මේඝ...! "

" හරි....හරි ඉතින්...."

ටවුමට යන්න ලෑස්ති වුණ මන් අයියට
ආයෙත් උණ බලන්න නලලට අත තියද්දි මේඝ මොනවද මුණු මුණු ගගා වටෙ කැරකුණා.

" බලාගන්න නෙමෙයි ඕකව මට දෙකට
නමලා ගිලින්න හිතෙනවා."

" මොකක්ද කිව්වෙ ..."

" නෑ මන් කිව්වෙ අර මිනිස්සු ගිලින යකෙක්ට මූව දෙන්න ඕනි කියලා මේ
හඩ්ඩව ගිලලා මට නැති ලෙඩ හැදෙයි..."

" අනෙ ඇත්තමයි මේඝ....යකෙක් කියල
බලන් නෑ ගහන එක ගහනවා...."

මන් කියනවත් එක්කම එයා කට කොනින් අමුතු හිනාවක් දැම්මා.

" ඔයා....?.පුලුවන්ද....."

" ම..මන් යනවා...තමුන් හැබැයි මොනව හරි කරලා තිබ්බොත්නෙ..."

එයාගෙ බැල්ම මහ ඕන්නැති එකක් වෙද්දි මන් ඒ බැල්මෙන් බේරිලා එලියට ආව මන් බයික් එක ස්ටාට් කර ගත්තා.
ගේට් එකෙන් එලියට බයික් එක දානවත් එක්ක ඇහුන එයාගෙ කටහඬට මාව සීතල වෙලා ගියා.

" උඹ ඔය මඟුලෙ ගියාට කමක් නෑ වෙන උන් වගේ රේස් ගියොත් අම්මා අප්පට කලින් මන් උඹෙ අඩු කඩන්නෙ...."