Listen... {GW15}

ΜΕΡΟΣ 1ο

Σπιτι μου, σπιτακι μου...

Σημερα ειναι μια πολυ ιδιαιτερη μερα! Βασικα...αυτο λεω στον εαυτο μου τις τελευταιες εβδομαδες. Εδω και λιγο καιρο ψαχνω σπιτι. Βασικα...ψαχνουμε. Θα συγκατοικισω με την Ιωαννα. Σπουδαζει ιατρικη, εγω μαθηματικα, ναι ξερω τι θα σκεφτειται, "τα δυο σπασικλακια". Ομως τα πραγματα δεν ειναι καθολου ετσι...τουλαχιστον γιαυτην. Με την Ιωαννα γνωριζομαστε απο τη τριτη γυμνασιου. Μας ενωσαν τα προβληματα μας, οι ανησυχιες μας, το γουστο μας στη μουσικη, στις ταινιες και...φυσικα η τρελα μας. Δεν περιμενα ποτε να ταιριαξω με ενα κοριτσι της "ταξης" της. Ηταν παντοτε η "ωραια", η ψηλη με τα μακρια καστανα μαλλια, το εγωκεντρικο υφος και τα "μαγνητικα" ματια, με ψηλους βαθμους, δημοφιλης παρεες, γενικα, ηταν -και ειναι- ενα κοριτσι με γεματη ζωη.

Και απο την αλλη ειμαι εγω...

Το μυστηριωδες κοριτσι με τα μεγαλα ματια που χασκογελαει συνεχως. Δεν λεω, οι βαθμοι μου δεν ειναι κακοι και ποτε δεν παραπονεθηκα για τις παρεες μου. Ωστοσο...παντα κατι ελειπε απο τη ζωη μου, αυτη η σπιθα, αυτο το "κατι"!... Λιγο καιρο μετα πιστεψα πως το βρηκα. Αρχισα να γραφω. Ποιηματα, ιστοριες, παραμυθια, τραγουδια..αχ, τραγουδια. Κρυφη μου αγαπη η μουσικη. Απο τις σκεψεις μου με ξυπνησε το τηλεφωνο...

-Ευαα! Σηκω! Εχουμε ραντεβου στις 9 να δουμε εκεινο το σπιτι στον 4ο. Αντε ντυσου και θα βρεθουμε στη γνωστη γωνια.

-Ωωω, αμαν και εσυ! 9 το πρωι!

-Ευα. Σηκω τωρα. Αντε γρηγορα...

Δυσκολευομαι να σηκωθω απτο κρεβατι. "Παλι το ξεχασε" , ειπα στον εαυτο μου. Σημερα το βραδυ κλεινω τα 21. Ναι...ξερω ξερω ηρθε η ωρα να βρω τι θα κανω με τη ζωη μου, να βρω δουλεια, να φτιαξω οικογενεια,μπλα μπλα μπλα...Σηκωνομαι βιαστικα, ανοιγω τη μπαλκονοπορτα και βλεπω πως για αλλη μια μερα η θερμοκρασια δεν θα πεσει κατω απτους 30°. Φοραω το γνωστο τζιν σορτσακι μου, μια λευκη μπλουζα,κοκκινα σταρακια, τα αγαπημεναμου γυαλια και με λιγο βαψιμο ημουν ετοιμη. Ημουν αποφασισμενη εκεινη τη μερα να βρω σπιτι! Ηταν η μερα...

Βλεπω στη γωνια την Ιωαννα, κοιταζει επιδεικτικα το ρολοι της. Φοραει τα ιδια λευκα σνικερς, και τζιν σορτς με σκουροχρωμη μπλουζα, τα γυαλια της στερεωμενα στα μαλλια και ,οπως παντα, τα ακουστικα στα αυτια. Να αλλο ενα στοιχειο στο οποιο μοιαζουμε.

-Ετοιμη?

-Ετοιμη.

Τις τελευταιες εβδομαδες εχουμε δει πολλα σπιτια. Το ενα χειροτερο απο το αλλο. Δεν αντεχω αλλη μια απογοητευση...

Το διαμερισμα βρισκεται κοντα στα πανεπιστημια. "Να ενα καλο στοιχειο" σκεφτηκα. Η οικοδομη ειναι αρκετα παλια. Σκουροχρωμη με λευκες λεπτομερειες. Στην εισοδο μας περιμενε ενας κυριος γυρω στα 70. Καρο πουκαμισο, μακρυ σκουρο παντελονι, με ενα χαμογελο στα χειλη του. Μου θυμισε λιγο το παππου μου μπορω να πω.

-Κοριτσια. Καλημερα! Υπεροχη μερα δεν συμφωνειτε?

-Θα πρεπει να ειστε ο κυριος Χαρης.

-Ναι!Εγω ειμαι αυτος! Λοιπον κοπελιες ας μην χανουμε χρονο, ας δουμε το διαμερισμα.

Οταν ανοιγει τη πορτα, οπως παντα εγω ημουν λιγο αφηρημενη, με σκουνταει η Ιωαννα. Το σπιτι ηταν....σαν μικρο κουκλοσπιτο. Μια απαλη αποχρωση του μπεζ απλωνονταν στους τοιχους και το πλακακι κατω λευκο σαν τη μπλουζα μου. "Ειναι πολυ ομορφο!" αναφωνω. Ο κυρ. Χαρης με κοιταζει γελωντας.

-Λοιπον κοριτσια. Στα ισια. Εχει 2 υπνοδωματια και ωραιο μπαλκονι, οπως βλεπετε ειναι φωτεινο και καθαρο! Τα κοινοχρηστα ειναι ελαχιστα και το ενοικιο...στα 220. Εκεινη τη στιγμη γυρναει αποτομα η Ιωαννα... "Θα το παρουμε! Το χαμογελο της με εκπλησει. Κοιταζει γυρω γυρω τα δωματια ξανα και ξανα. Φαινεται χαρουμενη...και γιατι να μην ειναι...αλλωστε και εγω ειμαι.

Μετα απο λιγη ωρα ειχαμε τελειωσει με τη γραφειοκρατιακαι πλεον...το σπιτι ηταν δικο μας.

-Πρεπει να το γιορτασουμε! (Μου λεει η ιωαννα)

-Αχ...δεν ξερω...

-Σουτ! Σημερα. Το βραδυ. Θα ερθω να σε παρω να παμε σε ενα μπαρ. Το καλυτερο της πολης!

-Ιωαννα....

-Σουτ ειπα! Δεν ακουω κουβεντα! Α και Εύα....ντυσου καλα.

Μου κανει εκεινο το χαζο γελακι και φευγει. Μενω να κοιταζω μονη μου το σπιτι. "Εισαι δικο μου", ψιθυρισα. Ενα μιδιασμα ζωγραφιστηκε δτο προσωπο μου, κλειδωσα τη πορτα και γυρισα σπιτι. Η "φαμιλια"χαρηκε πολυ οταν εμαθε τα νεα. Αλλωστε...γιατι να μην χαρουν; το μικρο τους κοριτσακι μεγαλωσε...

Ολα θα αλλαζαν ομως εκεινο το βραδυ....εκεινη τη νυχτα που το φεγγαρι εκανε παρτυ με τα αστρα...Εκεινη τη νυχτα, οπου ολοκληρη η πολη χορευε στους ρυθμους ενος γλυκοπικρου σκοπου, και ηταν αδυνατο να αντισταθω και εγω....

Ελπιζω να σας αρεσει η αρχη, οσο για τη συνεχεια, τα επομενα παρτ θα ανεβαινουν περιπου καθε 3 μερες λογω περιοδου εξετασεων. Ψηφιστε, ακολουθηστε και σχολιαστε! Με ενδιαφερει πολυ η γνωμη σας