Listen... {GW15}

ΜΕΡΟΣ 9ο

"Ε, Χιονατη?"

Και εκεινη τι στιγμη, που ο Μορφες με ειχε παρει στην αγκαλια του και κοιμομουν μετα απο καιρο μπορω να πω τοσο ηρεμα και γαληνια...τσουπ! Χτυπαει το κινητο μου...Ποιος μα****ς ειναι?!Λεω στον εαυτο μου και κοιταζω στην οθονη του κινητου μου εναν αγνωστο αριθμο...Διστακτικα το σηκωνω και...

Ευα: Ναι?

Αρης: Γεια.

Και ναι, του το εκλεισα στη μαπα. Βλακα...λεω και ξαναλεω και εκεινη την ωρα ξαναχτυπαει το κινητο μου, ο ιδιος αριθμος, το αφηνω να χτυπαει και παω για πρωινο...ετσι και αλλιως πρεπει να ειμαι στη σχολη σε..μιαμιση ωρα. Παλι παρακοιμηθηκες Ευα, μπραβο...Ωωω ασε μας και εσυ. Τελικα ακουω τις φωνες που μου υπενθυμιζουν οτι ειμαι σε "διαιτα" και τρωω μονο λιγο γιαουρτι με δημητριακα. Ντυνομαι βιαστικα, φοραω ενα τζιν σκουρο σχισμενο και λιγο διπλωμενο στο τελος, μαζι με ενα κοντο αερατο λευκο μπλουζακι και αφου εβαλα μερικα αξεσουαρ, τα γυαλιά μου, φορεσα τα κόκκινα σταρακια και τα ακουστικά μου (εννοείται), κοιταχτηκα στον καθρέφτη και βγηκα απτό σπίτι...

[...]

Έπρεπε να γίνεις κομμώτρια, ή καθαρίστρια...καλα και ως σερβιτόρα μια χαρα θα ήσουν αλλωστε σου πανε τα ασπρομαυρα!...Πωω κάτι τέτοιες μέρες δεν τις αντεχω...Νιώθω πως οι δείκτες του ρολογιού έχουν συνωμοτήσει εναντίον μου!
Ή ώρα πέρασε...βασανιστικά αργά μπορώ να πω, ωστόσο, πέρασε. Βγηκα από την αίθουσα και κάλεσα την Ιωάννα, άλλωστε είχα καιρό να τη δω, με τα μαθήματα, τις τελευταίες υποχρεώσεις για το νέο μας διαμέρισμα και με τον Άρη...Τι τον θυμήθηκαν τώρα αυτόν? Οχουυ μου εχει χαλασει την ημερα απ'το πρωι... Κουναω το κεφαλι μου να διωξω τις τελευταιες σκεψεις και παιρνω το κινητο μου και πληκτρολογω τον αριθμο της Ιωαννας...

Ιωαννας: Βρε βρε...μας θυμηθηκε το ζαβο?

Ευα: Καλημερα και σε εσενα ηλιαχτιδα.

Ιωαννα: Βρε ουστ!

(γελαμε και οι δυο, οταν παιρνει λιγο πιο σοβαρο υφακι)

Ιωαννα: Ευα κοπελα μου...σηκωνε το τηλεφωνο σου.

Ευα: Τι εννοεις? Ανοιχτο ειναι!

Ιωαννα: Ναι...αλλα οχι για ολους!

Ευα: Μιλα ρε Ιωαννα δεν σε πιανω.