Listen... {GW15}

ΜΕΡΟΣ 2ο

  Σαν τη σταχτη...

Η ωρα εχει παει 10:30, "καλυτερα να αρχισω να ετοιμαζομαι" σκεφτηκα. Ανοιξα τη ντουλαπα και αρχισα με εναν σταθερο ρυθμο να κοιταζει ρουχα και μετα να τα πεταω στο κρεβατι...Ενα βογκητο βγηκε απτα χειλη μου. "Και τωρα;", σκεφτηκα..."Τι σκατα θα βαλω;". Τα ματια μου αστραψαν οταν θυμηθηκα εκεινο το φορεμα που μου ειχε παρει η Ιωαννα, α ρε Ιωαννα, στα γενεθλια μου περσυ. Ενα μαυρο, με εντονο μπουστο σε γραμμη Α. Εκανα τις ακρες των μαλλιων μου να καταληγουν σε μεγαλες μπουκλες, εβαλα eyliner, ενα λιπ-γκλος και...οταν κοιταχτηκα στον καθρεπτη, μπορω να πω πως ημουν αρκετα ευχαριστημενη. Ακουω τον ηχο του κουδουνιου...

"Αντεεε τελειωνεε" ακουω την Ιωαννα να φωναζει στη πορτα. Κατεβαινω αποχαιρετω τους γονεις μου και τους ενημερωνω οτι θα περασω το βραδυ στης Ιωαννας...

Ι: Αντε κοπελα μου 10 ωρ....το φορεμα μου ειναι αυτο?

Ε: Ναι...γιατι δεν μου παει; ρωταω με κουταβισια ματια.

Ι: Οχι, οχι...ειναι τελειοο. Παμε να καψουμε καρδιες! Λεει τραγουδιστα και μπαινουμε στο ταξι.

Οταν φτανουμε το κλαμπ ειναι γεματο. Κυριολεκτικα. Εξω στο πεζοδρομιο ειχε μια τεραστια ουρα που μαλλον περιμεναν τη σειρα τους για να μπουν μεσα. Κοιταζω με εκνευρισμενο υφος την Ιωαννα, αυτη μου κλεινει το ματι. Με τραβαει αποτομα απο το χερι και πηγαινουμε μπροστα-μπροστα στην ωρα. Η Ιωαννα χαιρεταει γλυκα τον πορτιερη και αυτος της ανταποδιδει αφηνοντας μας να περασουμε. Τη κοιταζω εκπληκτη και ταυτοχρονα απορρημενη. "Ασε ασε...μεγαλη ιστορια" μου λεει και μπαινουμε μεσα.

Το πρωτο που θυμαμαι να μου τραβηξε τη προσοχη -ή μαλλον θα ηθελα να ηταν το πρωτο- ηταν ο τεραστιος τοιχος με ποτα, καλυμενος με γυαλι και ο μπαρμαν να τρεχει και να μην προλαβαινει. Πληθος κοσμου χορευε στους ρυθμους της δυνατης μουσικης που εκανε ακομα και τη καρδια σου να ακολουθησει. Και τοτε τον ειδα. Μα ποιον κοροιδευω, το βλεμμα μου μαγνητιστηκε πανω του απο τη πρωτη στιγμη σε εκεινον τον χωρο. Ο Dj. Ναι, ξερω πολυ κλισε. Ωστοσο κατι με τραβαει πανω στα ατομα που δημιουργουν μουσικη...Τις σκεψεις μου διεκοψε η Ιωαννα που με τραβηξε προς το μπαρ. Με το ακουμπαμε τον παγκο, η Ιωαννα δινει ενα πεταχτο φιλι στον μπαρμαν. Την κοιταζω και νομιζω θα μου πεσει το σαγονι. "Ευα, απο εδω ο Μιλτος. Μιλτο η Ευα". Θελω να τη πνιξω. Πως μου εκρυψε κατι τετοιο! "Γεια σουυ" μου λεει ο Μιλτος και ανταλασουμε χειραψια. Τωρα που τον βλεπω καταλαβαινω την επιλογη της. Ειχε καστανα μαλλια και πρασινα ματια. Καθολου ασχημα Ιωαννα σκεφτηκα.

Μου δινει το ποτο μου και κανω να γυρισω, οταν πεφτω πανω σε κατι ή μαλλον σε καποιον και χυνεται το ποτο πανω του.

Ευα: Χιλια συγνω...

Άγνωστος: Προσεχε κοπελα μου! Ελεος!

Λεει νευριασμενος και απομακρυνεται. Νιωθω την ανασα μου να κοβεται. Ηταν ψηλος, γυρω στο 1'90. Τα μαλλια του καστανα, εντονες γωνιες στο προσωπο και....τα ματια του. Δεν εχω ξαναδει παρομοια. Σαν..σταχτη. Ναι. Σταχτη!

Ιωαννα: Ευα, το παιδι που του εχυσες το ποτο πανω του ειναι ο Αρης. Ο Dj μας. Και...μπορω να πω οτι δεν κανατε και τη καλυτερη αρχη.

Ευα: Αληθεια;! (Ρωταω ειρωνικα). Μισο μισο...τι εννοεις "αρχη";

Ιωαν: Να...αυτος θα ηταν το δωρο μου για εσενα φετος. Χρονια πολλα κολλητηη!

Νιωθω το χρονο να παγωνει. Τη μουσικη να σταματαει. Μα...πως...ποσο ατυχη παιζει να ειμαι. Θελω να βγω στο πεζοδρομιο και να κλοτσησω οτι βρω μπροστα μου. Και αυτο κανω. Αντι αυτου ομως πεφτω πανω σε κατι αλλο....