Listen... {GW15}

ΜΕΡΟΣ 10ο

Βαψιμο vol.2

Η Ιωαννα στεκεται μπροστα μου με τα χερια  στη μεση, χτυπωντας ταυτοχρονα το παιδι της νευρικα στο ξυλινο πατωμα...

Ιωαννα: Θα μου εξηγησεις τι ηταν ολο αυτο?

Ευα: Ελα βρε Ιωαννα μου αλλη φορα (κανω τα κουταβισια ματια και αυτη ξεφυσαει). Και για να εχουμε καλο ερωτημα...εσυ που ησουν?

Ιωαννα: Πηγα και πηρα...αυτα!! 

Λεει με τραγουδιστη φωνη και δειχνει τις σακουλες που κρατουσε. Πλησιαζω, τις ανοιγω και βλεπω κουτια με μπογιες, πινελα, στενσιλ και αλλα τετοια διαφορα για να "ανανεωσουμε" λιγο το σπιτι! Μαζευω τα μαλλια μου μια γρηγορη αλλογοουρα και αρπαζω ενα τενεκεδακι με γκρι χρωμα, ενα αλλο λιγο πιο σκουρο, μετα λευκο και παρατηρησα ενα πιο μικρο κουτακι με μαυρη μπογια. Πηρα ενα μεγαλο ρολο και κατι μικροτερα πινελα για να κανω τις λεπτομερειες. Η Ιωαννα με κοιτουσε με βλεμμα του τυπου κατι-ετοιμαζει-παλι-αυτη και ειχε δικαιο. Εβαλα τα ακουστικα και το τραγουδι "Sally" αρχισε να παιζει. Πηρα μια βαθια ανασα και ξεκινησα να βαφω...

[...]

4 ωρες αργοτερα ειχα επιτελους τελειωσει και εκανα ενα βημα πισω για να "θαυμασω το αριστουργημα μου"! Ημουν πολυ ικανοποιημενη, ειναι πραγματικα πολυ ομορφο, σε γενικα ηρεμους τονους, αλλα ταυτοχρονα εκπεμπει μια σοβαροτητα. Χρησιμοποιησα ενα λεπτο πινελο και μαυρη μπογια για να ζωγραφισω το πενταγραμμο και κατι νοτες σε εναν τοιχο. Ειναι πραγματικα υπεροχο! 

Αργοτερα την ιδια μερα ηρθαν και τα περισσοτερα επιπλα που ειχαμε παραγγειλει και τα τοποθετησαμε στη θεση τους. Το σπιτι εχει σχεδον τελειωσει! Μενει να βαλουμε τα υφασματα και να βαψουμε το σαλονι, το οποιο εχει παντου γωνιες και κατι μου λεει πως θα με κουρασει πολυ. 

Ειμαι σπιτι (των γονιων μου). Αφου κανω ενα πολυωρο μπανιο, για να βγουν απο πανω μου τα χρωματα και μπογιες που με καλυπταν απο πανω ως κατω, φοραω καθαρες πυτζαμες και αφου παρατηρησα πως η ωρα ηταν 23:30, αποφασισα να κοιμηθω, αν και...δεν το συνηθιζω τοσο νωρις. Ωστοσο ημουν τοσο κουρασμενη που ουτε δυναμη να τραβηξω το παπλωμα δεν ειχα...

[...]

Τινασομαι αποτωμα και νιωθω πως η καρδια μου θα πεταχτει εξω απο το στηθος μου. Ναι, εφιαλτης...ξανα. Κλεινω τα ματια και προσπαθω να συντονισω τους χτυπους τις καρδιας μου σε εναν πιο ηρεμο ρυθμο. Μολις το καταφερνω ξαπλωνω παλι...οταν χτυπαει το ξυπνητηρι. Γρυλιζω, βριζω, αλλα αυτο δεν παυει. Αποφασιζω να του κανω το χατηρι για αλλη μια φορα και να σηκωθω. Ειναι Παρασκευη. Yeahhh, finally! Λοιπον, προγραμμα ημερας: Θα παω στη σχολη, θα βγω για καφε με την Ιωαννα ή οχι, λαθος θα παρουμε πακετο τους καφεδες και θα παμε να τελειωσουμε το βαψιμο στο διαμερισμα... Ενα σαλονι εμεινε ρεεε, και οταν λεω να τελιεωσουμε το βαψιμο, εννοω εμενα να κανω ολη τη δουλεια και την Ιωαννα να κανει πως ταχα μου κατι καθαριζει.

Η αληθεια ειναι...πως δεν με πειραζει. Μου αρεσει πολυ η διακοσμηση, το βαψιμο, η κουραση, να λερωνομαι με μπογιες απο πανω ως κατω, να γυρναω ψοφια στο σπιτι, να κοιμαμαι μετα ολη μερα...Ξερεις κατι, τωρα που το ξανασκεφτομαι δεν ειμαι σιγουρη για το ποσο μου αρεσει...Τελος παντων, σηκωνομαι και αφου τρωω τα καθημερινα πρωινα δημητριακα με  γαλα, πηγαινω στο μπανιο και απο εκει στεκομαι μπροστα στη ντουλαπα μου οπου καταληγω σε ενα λευκο σχισμενο τζιν, μια μπορντο μπλουζα οπου με μαυρα γραμματα γραφει "Be rude", βαφομαι ελαχιστα και φορωντας τα μπορντο μου σταρακια βγαινω απο το σπιτι κρατωντας εναν σακο με μια αλλαξια προχειρα ρουχα που θα βαλω για να βαψω.

[...]

Η ωρα ειναι 13:00. Βγαινω απο την αιθουσα και περνω τηλεφωνο την Ιωαννα για να την ενημερωσω για τα σημερινα μου σχεδια. Στην αρχη δισανασχετει μιας και θα ετρωγε για αλλη μια φορα το απογευμα της κλεισμενη στο σπιτι, ωστοσο συμφωνησε πως ειναι κατι που επρεπε να κανουμε το συντομοτερο δυνατον. Κανονιζουμε σε μιση ωρα να ειμαστε εκει.

Οταν φτανω και ξεκλειδωνω το σπιτι, παρατηρω πως μια μυρωδια φρεσκοβαμμενων τοιχων και καινουργειων επιπλων περικλειε το χωρο. Βιαστηκα κατευθεινομαι στο μπανιο και αλλαζω. Φοραω ενα σορτασκι υφασματινο μπλε, μια γκρι αερατη μπλουζα και πιανω τα μαλλια μου σε κωτσο. Μετα απο περιπου 5' ηρθε και η Ιωαννα κρατωντας στο χερι της μια σακουλα με καφεδες και...ντονατ! Ναι, την αγαπω πολυ! Πινω λιγο απο το καφε μου και δαγκωνω ενα κομματι απο ενα ντονατ με γεμιση σοκολατα και καλυμενο με χρωματιστη τρουφα.

 Παιρνω μια βαθια ανασα και ξεκιναω να βαφω τον πρωτο τοιχο. Αποφασισαμε να βαψουμε τον εναν τοιχο μπορντο και τους υπολοιπους σε αποχρωσεις του γκρι. Μετα απο κανα μισαωρο και ενα η θερμοκρασια ειχε ηδη ανεβει πολυ, η Ιωαννα μου ανακηνωνει πως ξεμειναμε απο καφε. Την κοιταζω στραβα μιας και οι δυο ξερουμε πως το κανει απλα για να γλιτωσει επιπλεον δουλεια. Αυτη μου ανταποκρινεται μοναχα με ενα "Αφου ξερεις, χωρις καφε δεν μπορω να λειτουργησω!" Λεει με στυλακι ντιβας και γελαμε και οι δυο. 

 Δυο λεπτα αργοτερα χτυπαει το κουδουνι. "Πω ρε Ιωαννα, κλειδια γιατι δεν πη......". Ανοιγω τη πορτα και ....

~Καλησπερα, καλησπερα! Ναι, ναι! Εχω εμπνευσει...και πολυ ελευθερο χρονο (αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα)

#Ξερω ξερω ειναι μικρο, ωστοσο ΕΠΡΕΠΕ να το "κοψω" εδω, θα δειτε στο πεομενο κεφαλαιο γιατι (σορρυ).

'Βιντεοκλιπ, το τραγουδι που ακουγε η πρωταγωνιστρια: Sally-Hardwell.

^Πικ, το δωματιο της Ευας.

Φιλια πολλα, μην ξεχνατε να βαζετε το πολυαγαπημενο αστερακι σας και φυσικα σχολιο!

Love yaa