Sunset Pain {Minsung}

Bölüm 8

Minho'nun bıçaklanması üzerine gecenin geri kalananını hastanede devam etmiştik. Sabah olmuş ama Minho hâlâ gözlerini açmamıştı.

Hyunjin:Jisung bugün işe gideceksin değil mi?
Jisung:Mecbur gideceğim Hyunjin.
Hyunjin:Dün gece uyumadın. Nasıl gitmeyi düşünüyorsun acaba?

Haklıydı. Dün gece Hyunjin'i dinleyip keşke uyusaydım diye düşünsem de uyuyamazdım.

Jisung:Uyuyamazdım Hyunjin.
Hyunjin:Neden Jisung? Neden?
Jisung:Ya uyanırsa...
Hyunjin:Uyanırsa mı? Sen ne zaman bu kadar Minho'yu düşünür oldun?

Hyunjin'in sorusu üzerine biraz duraksamıştım. Doğru ya Minho'nun bir yıldır konuştuğum sanal arkadaşım olduğundan Hyunjin'in haberi yoktu.

Jisung:Benim bir yıldır konuştuğum bir sanal arkadaşım vardı. Biliyorsun, bahsetmiştim sana.
Hyunjin:Ne alaka şuan Jisung?
Jisung:O konuştuğum kişi Minho.

Dediğim şey üzerine Hyunjin'in gözleri büyümüştü.

Hyunjin:Ne zaman öğrendin o olduğunu?
Jisung:Uzun hikaye o yüzden şuan anlatamam.
Hyunjin:Neyse tamam. Hadi daha fazla oyalanma!

Olumlu anlamda kafamı sallayıp oturduğum yerden kalktım. Kapıya doğru ilerlemiştim ama içim rahat etmiyordu. İşe gitmeyip onun yanında olmak istiyordum ama bunu neden bu kadar istiyordum bilmiyordum.

Jisung:Hyunjin.
Hyunjin:Ne oldu Jisung?
Jisung:Bir şey olursa bana haber ver olur mu?
Hyunjin:Tamam, haber veririm Jisung.

Kafamı sallayıp hastane odasından çıktım. İçim hiç rahat değildi. Her an ona bir şey olucakmış gibi hissediyordum ve bu beni rahatsız ediyordu. Bu hale benim yüzünden gelmişti. Büyük ihtimalle suçluluk duygusu yüzünden bu kadar endişeleniyordum ya da gerçekten onu önemsiyordum.

Kafamda onca düşünce ile iş yerine doğru yol almaya başladım.

Hyunjin'den

Jisung'un gitmesinden 2-3 saat geçmişti ama Minho'dan hâlâ bir kıpırdama falan yoktu. Dakikalar geciyor ve endişelerim daha da artmaya başlıyordu. Arada hemşireler geliyor birkaç bir şey yaptıktan sonra geri gidiyorlardı.

Daha fazla dayanamayıp bir hemşireye sormaya karar vermiştim.

Hyunjin:Pardon? Bir şey sorabilir miyim acaba?
Hemşire:Evet, tabii.

Konuşmaya ve Minho'nun durumu ile bilgi almaya başlamıştım ki bir ses konuşmamızı bölmüştü.

Minho:Hyunjin?

Minho'nun sesini duymam ile hemen yanına gitmiştim.

Hyunjin:İyi misin? Nasıl hissediyorsun?

Minho biraz etrafına bakındıktan sonra tekrar bana dönmüştü.

Minho:Jisung nerede?
Hyunjin:Boşver şuan Jisung'u.
Minho:Jisung nerede Hyunjin?!
Hyunjin:Şuan hastane yatağında yatıyorsun farkındasın değil mi?
Minho:Farkındayım Hyunjin! Jisung nerede?

Bıktım senin bu hallerinden be adam.

Hyunjin:İşe gitti. Oldu mu?
Minho:Bunu söylemek bu kadar zor değildi.

Tam başka bir şey söyleyeceğim sırada içeri doktor girmesi ile söylemekten vazgeçmiştim.

Niye bu kadar merak ediyordu Jisung'u? Aralarında ne olmuştu? Bir an da yakınlaşmaları hiç normal gelmiyordu. Bir şeyler var gibi hissediyordum.