Light-Years Away

30 - Star Wars

#LightYearsAway #30

(**Warning - Intense Emotions)

ချမ်းငြိမ်း ထွက်လာမည်ကို ကျောင်းရှေ့မှာစောင့်နေရင်း ဝေယံ ရင်တုန်နေခဲ့သည်ကို ဝန်ခံရမည်။ ဝေယံ တစ်ညလုံး မအိပ်ခဲ့ရသလို အလုပ်တွင်လည်း အမှားများစွာလုပ်မိ၍ အဆူခံခဲ့ရသည်။ တနေကုန်လုံး ကော်ဖီတစ်ခွက်မှလွဲ၍ ဘာမှဝင်သေးသည်ဟုလည်းမထင်။ ချမ်းငြိမ်းကိုတွေ့ရဖို့ပဲစိတ်ကူးထဲရှိသည်။ သို့သော် ယနေ့မှလည်း ချမ်းငြိမ်းက ပို၍အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ တခါက ချမ်းငြိမ်းပြောပြခဲ့ဖူးသော လျှပ်စစ် မီး ရရှိရေးအတွက် ဆီနိတ်တာများနှင့် တွေ့ဆုံရမည်ဖြစ်သောကြောင့် ဝေယံ့ ညနေတွေက အတိုင်းအဆ မဲ့ ရှည်ကြာနေသည်။ ဝေယံ ဆက်ပြီးတောင့်ခံနိုင်မည်မထင်..။ ချမ်းငြိမ်းကိုမမြင်ရမချင်း နားထဲမှာ ကြည်သာ၏ အေးစက်စက်အသံက ရိုက်ခတ်နေမည်ထင်၏။ ကြည်သာအေးမြကို ဖုန်းဆက်ပြီးတစ်ခုခု ပြောလိုက်ချင်သော်လည်း ကြည်သာဖြစ်စေချင်သလိုဖြစ်သွားမည်ကို ဝေယံ ကြောက်သည်။ ကြောက် သည် တဲ့လား..။ တစ်မိုးအောက်က ဝေယံခက ကြောက်လန့်နေသည်တဲ့လား။ ချမ်းငြိမ်းအေးဟန်နှင့်ပတ် သက်လျှင် ဝေယံကိုယ်တိုင်မသိရှိခဲ့သေးသော ခံစားချက်တွေလည်း ဖြစ်ပေါ်သွားနိုင်သည်ပဲ။ ဝေယံ နာရီ ကို ငုံ့ကြည့်မိသည်။ ညနေ ၆ နာရီထိုးပြီ။ ချမ်းငြိမ်းက ဘာဖြစ်လို့ ထွက်မလာသေးတာလဲ။ ဒီနာရီလက်တံ က ဘာဖြစ်လို့လည်နေတာလဲ။

စောင့်လက်စနှင့်တော့ ဝေယံ နောက်ထပ်မိနစ်များ ထပ်စောင့်ရဦးမည်ထင်သည်။ ဒါမှမဟုတ်.. ဝေယံက ဖုန်းဆက်လိုက်သင့်လား။ လျှပ်စစ်မီးမရသေးသော ကိုယ့်ဒေသက ကလေးငယ်များအကြောင်းတွေးမိသွား တော့ ဝေယံ စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားသည်။ အတ္တမကြီးနဲ့ ဝေယံခ။

"ကိုယ့်ကိုစောင့်ရတာ စိတ်မရှည်ဖြစ်နေပြီလား"

စကားသံထွက်ပေါ်လာသည်နှင့်အတူ နာရီလက်တံက ရပ်တံ့သွားခဲ့ပြီ။ ၆ နာရီ ၂ မိနစ်။

"ချမ်းငြိမ်း.."

မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တော့ ချမ်းငြိမ်းမျက်နှာမှာ မျက်ခုံးလေးတန်းသွားသည်ထင်၏။