មិនអាចលើកលែងទោស

488 82 5
                                    

ថ្ងៃដែលoffទៅរកគេដល់បន្ទប់gunពិតជាពិបាកសម្រេចណាស់ គេតែងតែចង់នៅជិតoffប៉ុន្តែគេមិនអាចបំភ្លេចអ្វីដែលoffធ្វើបានឡើយ
"ពួកយើងអាចបំភ្លេចរឿងគ្រប់យ៉ាងចោលបានទេ?"
Offនិយាយទាំងអោបgunជាប់នឹងទ្រូង gunគ្រវីក្បាលធ្វើឱ្យoffអស់សង្ឃឹមជាខ្លាំង
"សុំទោស វាមិនអាចទេ ខ្ញុំមិនអាចលើកលែងឱ្យលោកបានទេ វាឈឺ ឈឺខ្លាំងណាស់ថែមទាំងខ្លាចរាល់ពេលដែលនឹកឃើញរឿងដែលលោកធ្វើដាក់ខ្ញុំ"
Offមិនបានបន្ទោសឬថាអីទេព្រោះគឺជាអ្នកខុសពិតមែន វាពិបាកណាស់ក្នុងការធ្វើឱ្យgunអាចបំភ្លេចវាចោលនោះ
"សុំត្រឹមនៅក្បែរក៏បាន សុំអង្វរឱ្យបងនៅក្បែរដើម្បីលុបលាងកំហុសគ្រប់យ៉ាងបានទេ?"
Gunមិនឆ្លើយតបនោះទេ គេប្រហែលជាពិបាកសម្រេចចិត្តណាស់ពេលនេះ
"ណា៎ ឱ្យបងធ្វើអីក៏ព្រម"
Gunងើយមុខទៅមើលoff offមានបំណងចង់ថើបតែត្រូវgunគេច គេនៅតាមមិនបោះបង់ឪកាសនេះឡើយគេចាប់ចង្ការរបស់gunឱ្យងើយមើលមុខគេរួចក៏អោនចុះយកបបូរមាត់ប៉ះមាត់របស់gunថ្នមៗ
"សុំទោស សុំទោស"
Gunហូរទឹកភ្នែកតាមកន្ទុយភ្នែក offថើបជូតទឹកភ្នែកគេចេញ
"ឈប់យំទៅ"
Offថើបមាត់gunមួយសន្ទុះធ្វើឱ្យgunទោរទន់ទៅតាមគេហើយចុងក្រោយពួកគេក៏បញ្ចប់នៅលើគ្រែ

Offនៅតែតាមមើលថែgunជារៀងរាល់ថ្ងៃទោះបីgunមិនលើកលែងឱ្យគេគេក៏មិនខ្វល់ឱ្យតែបាននៅក្បែរ អ្វីក៏មិនសំខាន់ជាងgunដែរនៅពេលនេះ
Offបានជួលបន្ទប់ស្នាក់នៅជាប់បន្ទប់gunតែម្តងកុំឱ្យពិបាក ព្រោះគេបារម្ភពីgunគ្រប់សព្វគ្រប់យ៉ាង គេតាមgunមិនលុះថ្ងៃGun ទៅសបភីងគេក៏លួចតាម គេទៅហាងកាហ្វេក៏offលួចតាម តាមគ្រប់ជំហាន
"លោកគ្មានការងារធ្វើទេឬបានចេះតែតាមខ្ញុំដូច្នេះ?"
"គឺបងបារម្ភពីអូន"
"ហើយមិនគិតទៅថៃវិញទេឬ?"
"បងចាំអូន"
"ហ៊ើយយយ ទៅមុនទៅមិនបានទេឬ?ធុញមុខណាស់"
"សុំទោស តែបងមិនអាចឃ្លាតឆ្ងាយពីអូនបានទេ បងបារម្ភ"
"ធុញណាស់" Gunដើររអ៊ូតាមផ្លូវជាប់ដោយមានoffដើរតាមពីក្រោយត្រុកៗៗ

《Biblebuild》

តាំងពីថ្ងៃមង្គលការចប់ bibleដឹងថាប៉ិវមានទម្ងន់គេលែងឱ្យប៉ិវទៅថតទៅធ្វើការអីទាំងអស់ ប៉ិវបានតែធ្វើមុខស្ញូញៗមិនអាចប្រកែកបាន
"បល អូនធុញណាស់នៅតែផ្ទះ"
"បងមិនឱ្យអូនទៅធ្វើការទេកុំសង្ឃឹមឱ្យសោះ"
"អូនចង់ទៅធ្វើការជាមួយបងដែរ"
"ជេននីចង់ទៅដែរតា៎ស"
"អត់ឱ្យទៅវេកកក" ប៉ិវលៀនអណ្តាតដាក់ជេននី
"ដេតឌីឌីឌី មើលម៉ាមីហ៎"
"សម្រេចថាឈប់ញោះគ្នាមួយថ្ងៃទៅ បងសុំ"
"ហ៊ឹសសស"
"អូនទៅស្លៀកពាក់សិនននន" ប៉ិវរត់ត្រក់ៗឌឺជេននីតែត្រូវBibleចាប់ក្របូចមកវិញ
"បងនិយាយអូនមិនស្តាប់សោះ"
"អូនភ្លេចខ្លួនសុំទោស"

កាត់ទៅកន្លែងធ្វើការ

ប៉ិវមានអារម្មណ៍ប្លែកៗព្រោះបុគ្គលិកគ្រប់គ្នាអោនជម្រាបសួរគេគ្រប់គ្នាបែបនេះគេដូចមិនទម្លាប់សោះ តែធ្វើម៉េចបើប្តីជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនទៅហើយ ប៉ិវដើរនាំមុខទន្ទឹមនឹងជេននីដែរ ឯBibleវិញដើរយួរអីវ៉ាន់សំពីងសំពោងសុទ្ធតែរបស់ញាំរបស់ប៉ិវនឹងជេននីដែលទិញតាមផ្លូវផង ចូលម៉ាតផង ទម្រាំបានដល់ក្រុមហ៊ុនគេអស់កម្លាំងមុនបានស៊ីញ៉េឯកសារបាត់ទៅហើយ

គ្រាន់តែចូលទៅដក់ប៉ិវគេងលើសាឡុងញាំនំយ៉ាងរំភើយជាមួយកូនដែរនៅផ្នែកម្ខាងទៀតក្នុងបន្ទប់

តុកៗៗៗ
"ចូលមក"
"សួស្តីលឥកប្រធាន ថ្ងៃនេះខ្ញុំនាំអ្នកសម្តែងថ្មីមកជួបលោក"
"អ៎ ខ្ញុំមើលប្រវិត្តគេរួចហើយ ខិតខំសម្តែងនឹងឆាប់មានprojectនឹងគេ" និយាយតែប៉ុណ្ណឹងគេក៏មើលឯកសារត
"អឺ អរគុណលោកBibleខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តដែលលោកជ្រើសរើសខ្ញុំ"
"ដោយសារលោកមានសម្ថភាពដែរ"
"អឺ បើលោកមានអីឱ្យខ្ញុំជួយហៅខ្ញុំបាន24ម៉ោង ខ្ញុំរីករាយនឹងបម្រើលោកគ្រប់ពេលគ្រប់ទីកន្លែង" និយាយដូចអឹមអៀនដូចស្រីក្រមុំ
"អឹមមម"

"ម៉េចបានបងឆ្លើយយយអឹមមមម បងមានន័យយ៉ាងម៉េចហា៎ស?" ប៉ិវស្រែកស្តីឱ្យនិងលើកដៃចង្អុលមកកាន់Bible
"បងគ្មានន័យអីទេ" Bibleលើកដៃគ្រវីញ័រតតាត់
"អអអអឺ ពួកខ្ញុំសុំលាសិនហើយ" ពីរនាក់នោះដាក់មេព្រុចបាត់សល់តែប៉ិវកំពុងញឹងស្លៀកត្រចៀកប្តីរបស់គេ
"បងស្លាប់មិនខាននទេទទ"
"ប៉ិវវវ ឈឺៗ"

😁😁

Give Me Your HeartWhere stories live. Discover now