Bir Kadın Yaratmak

Kısa yolculuk

Yağmur ,koskocaman hayalleriyle yaşayan ama bir o kadar küçük bir kasabada dünyaya gelmiş ,hani derler ya belki dünyanın en güzel kızı olacak kadar güzel olmayan ama sevimli mi sevimli, çekik gözlü ,kıvır kıvır saçlı buğday tenli, güneşte saçları başak rengi alan, cıvıl cıvıl bir kızdı. Sevmek hep romanlarda ya da masallarda olur du belki ama onun kalbi hep sevgiye muhtaçtı.Yüreğindeki o dolmak bilmeyen sevgi açlığı yıllar geçtikçe daha çok büyümüştü.Çünkü onun dünyasındaki kurallar hayatla uyuşmuyordu.Geleneklerle başlayan ,başkalarının fikirleri ile katılaşan çiğnenmesi imkansız kurallar yumağıydı bu . Kim umursadı onun minik sevimli kalbini diye her gün içten içe üzülürdü.Tüm hayatı yazma üzerine kurulacak bir yaşam girdabına gireceği, tek mutluluğu yazdıklarında bulacağı o zaman gelene kadar çok yolculuk görecekti ömrü.Çocuk Yağmur, kardeşi Bulut'la oynayarak büyüdü . Aralarında on üç ay olmasına karşın o hep bir abla olmalı yeri geldiğinde içindeki şeytanı çıkarıp tüm kötü güçlere karşı küçük bedeniyle savaşmalıydı. Yoksa kardeşine bakmadığı onu korumadığı için dayak yerdi. Günlerden bir gün kardeşi ile bahçede topraktan çamur oluşturup onlarla da bir şehir yapmışlardı. Neler yoktu ki bu şehirde bir sürü insan, evler ,arabalar ,yollar caddeler vs. Onlar kasabada yaşasalar da siyah beyaz televizyonun yansıttığı renkli dünyada şehirler görmüşler onları da oyuncak olarak çamurdan yapmışlardı. Zira o dönemde oyuncak bir araban ya da bir plastik bebeğin varsa zengin sayılırdın. Yoktu iki kardeşin oynayacak bir oyuncağı ama toprak boldu su katınca da arabalar evler, insanlar oluşuverdi . O gün saatlerce kısa yolculuklara çıktılar o caddeden başka bir sokağa oradan da bir başkasına hayal etmenin sınırı yoktu. Hayaller onları insanın yaradılış temeli olan toprağa götürdü. Her şey hazırdı bir tek kurgusu kaldı zihinde; arabalar çarpacak hastayene gidilecek ve tedavi olup çamurdan evlere geri dönülecekti. Bazen şehri karıncalar bazen de çekirgeler istila edecekti. Hayaller çocukken insana ne kadar yakın, bir yolculuk gibi ...