MAFİA // LEE MİNHO

5

"Gözüm de doldu. Ağzımdan tek bişey çıktı. "O bebeği aldıracağım.""

Lanet Olsun! - "Bu her türlü Felix'in kulağına gidecekti ama Minho'nun kulağına gelirse işte o zaman biterdim."

Birden ayağı kalktım. "Sakın Lee Know'a söyleyeyim demeyin. Bu haberi yalnızca sen ben bir de Allah bilecek. Kimseye söyleme. Bana karın ağrısı yaz, ne bileyim yaz bir şeyler. Haftaya kontrol edilmeli yaz. Sonra ameliyat et beni ve şu lanet bebeği al!" Tek nefeste söylemiştim. Biraz soluklandim. Doktor da dediğim gibi yaptı. Sonra dışarı çıktım. Minho hemen yanıma geldi. "İyi misin bebeğim?" "İyiyim, bir şeyim yokmuş haftaya kontrol edilmeli dedi doktor" "Emin misin? Bana yalan söylemiyorsun değil mi?" "Minho sadece basit bir baş dönmesi. Ne olabilir ki." "Ne olursa olsun bana yalan söyleme bitanem" "Tamam söylemem." Dedim ve Minho ile yürümeye başladık. Birden bir bağırış duydum ve yere düştüm. Üstümdeki Lisa'ydi. Siktir! Yere düşmemem gerekiyordu. Karnıma çok kötü bir sancı girmişti. Lisa kalktı. Ben hâlâ yerdeydim. Kıvranıyordum. Minho korkuyla yanıma geldi ve beni kucağına aldı. Az önce ki doktorun kapısına gitti.

İçeride hasta vardı ama bu Minho'nun umrunda değildi. Ben acı çekerken Minho hemen sedyeye yatırdı beni. Doktor hastayı çıkardı ve hemen yanıma geldi. Minho'ya döndü ve "Beyefendi dışarı çıkar mısınız?" "Hayır çıkmam" "Ama hasta ile özel konuşacağım." "Yn'nin özeli benimde özelim." "Ama hasta utanabilir" "Kardeşim yap işini çıkmıyorum." Dedi Minho. Doktor karnımı açtı. İsmini bilmediğim bir yağ sürdü. Eline bir cihaz aldı ve karnıma koydu. Yan ekranda minnacık bir şey belirdi. Minho buz kesilmişti. İçimden bütün bildiğim duaları okuyordum. "Yn Hanım sizinde istediğiniz gibi haftaya gelin bebeği alalım. Hamile olduğunuz için bu sancı normal. Biraz daha dikkat edin ve haftaya yeniden gelin." Dedi ve karnımı silip kapattı. Yavaşça doğruldum. Minho zor bir sesle "Bebek k-kimden?" Dedi. Doktor ise çaresizce "Lee Felix" diyince Minho dişlerini sıktı. Ben ise ağlıyordum. Ayağı kalktım. Minho beni beklemeden dışarı çıkmıştı. Hemen peşinden gittim. Aşağı indik. Arabaya bindi. Eskiden bana kapı açardı. Şimdi ise sadece bindi. Bende yavaşça bindim. Arabanın içi sessizdi ama biliyordum. Evde kıyamet kopacakti. Minho gaza sonuna kadar bastı. Korkuyordum. 10 dakikaya gideceğimiz yere 3 dakikada gelmiştik. Minho arabadan indi ve bende indim eve doğru yürüdük. Minho içeri girdi ve ceketini salona fırlattı. "NEDEN YN?" dedi. Bağırarak. "NEDEN BANA YALAN SÖYLEDİN" ağlıyordum.  "BEN SANA NE OLURSA OLSUN BANA YALAN SÖYLEME DEMEMİŞ MİYDİM?" "Ö- Özür dile-" "DİLEME ÖZÜR FALAN. BAK YİNE BİR SORU SORACAĞIM. YALAN SÖYLERSEN SONUN ÇOK KÖTÜ OLUR." "T-tamam" Sesini biraz daha alçatti. "O şerefsiz sana dokunduğunda bilinçli miydin?" "Hayır bayıltımisti beni" "Doğru söyle!" "Yemin ederim!" "Tamam haftaya o bebeği aldırıyorsun" "Tamam" dedim. Minho bana yürüdü. Korktum ve geriye kaçtım. Duvara kadar yürüdü. Sırtım duvara değince korkum kat kat arttı.

Üzerimdeydi resmen.  Nefesi yüzüme geliyordu. Çenemi tuttu. "Özür dilerim" dedi. Ne? Bana özür mü diliyordu? "Ama bir daha bana yalan söyleme lütfen" dedi. "Asla söylemeyeceğim" dedim daha da yaklaştı ve dudağını dudağıma bastırdı. Kalbim olmayacak şekilde hızlandı. 20 Saniye sonra dudağını çekti ve mutfağa gitti. Ben ise arkadan şaşkın şaşkın bakıyordum.

———————————
Bölümü sabah yazmıştım. Dayanamadım dedim madem yazdım Atayım barii
Sona bir sürpriz bıraktım ;).
Umarım beğenmişsinizdir. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Keyifli okumalar ^^
~Elif