MAFİA // LEE MİNHO

16. ve 17. Bölüm

Hatırlatma:
Bir şey eksikti. Changbin, Yoongi ve Yn yoktu...
Hatırlatma bitti.

İyi okumalar bebeklerim <33

MİNHO'DAN

"NE DİYORSUN SEN FELİX! DÜN YN İLE UYUDUM VE KOKUSU HÂLÂ BURNUMDA GİTMİŞ OLAMAZ!" diye bağırmaya başladım. Aşırı sinirliydim ama kalbimde de çok kötü bir hüzün vardı.

"Minho sessiz ol. Diğerleri uyanacak" dedi Felix sessizce.

"SİKMİŞİM DİĞERLERİNİ. BENİM BURADA SEVDİĞİM İNSAN GİTMİŞ SEN HÂLÂ DİĞERLERİ DİYORSUN. SİKTİRİN GİDİN HEPİNİZ. SİKTİRİN" Dedim ve ceketimi alıp dışarı çıktım. Kafamı dinlemem gerekiyordu.

Hızlı hızlı yürüyordum. Sonra içime bir öküz oturdu. Derin bir nefes aldım ve bir banka oturdum. Az da olsa rahatlıyordum. Derin derin nefes almaya devam ettim. Yn'yi düşündüm. O güzel gözlerini, mükemmel ötesi gülüşünü, o kimseye paha biçmediğim güzelliğini, incecik belini ve bana "aşkım" diye seslenişini düşündüm. Rahatlamıştım. Hem de çok rahatlamıştım. Cebimden telefon ve kulaklığımı çıkardım. Müzik dinleyecektim. "Mavigri - Altüst Olmuşum" açtım. Ayağı kalktım ve sahile doğru yürümeye başladım.

"İnsan sahipsiz kalır ya, anlar o zaman hep sendin hep özeldin. Nefes almak zor..." diyordu şarkı.

İşte sahipsiz kaldım. Yn'siz kaldım. Yn benim her şeyim olmuştu. Benim dünyam olmuştu.

"Üstüm başım altüst olmuşum, bana verilen candan hesap sormuşum. Bir varmışım, bir yokmuşum acı çekerek ölmek için doğmuşum"  

Yn'siz altüst olmuş bir vatandaştan farksızım. Onu çok özledim. Acı çekiyorum. Ben hep acı çekiyorum. Annem beni doğururken ölmüş. Bu yüzden babam sürekli beni suçladı.

Sürekli dayak yedim, her gün. Kumarda yenilirdi, beni döverdi. Bir adama sinir olurdu, beni döverdi. Annemi hatırlardı, beni döverdi. Dövmesine alışıktım sıkıntı değildi. Fakat o gün....

O gün okuldan eve geldiğimde yatak odasından inleme sesleri duydum. Sessizce yukarı çıktım. Odanın kapısı tam kapalı değildi. Yavaşça araladım. Babam denilen o piç bir sürtük ile sevişiyordu. O gün çok ağladım. Çok zoruma gitti. O gün sadece bir çanta ile evden kaçtım. 

Gerisi uzun hikaye.

"Ömrümün en güzel yıllarında bir deli kara sevdaya tutulmuşum. Haberin yok mu? zalim ben, sen diye kalbimi mahvedip durmuşum."

Ömrümün en güzel yılları mı emin değilim, benim hiçbir yılım güzel geçmedi. Ama kara bir sevdaya tutulduğum maalesef doğru. Şimdi ise Yn'nin benden haberi yok, benim ondan haberim yok çok çaresiz hissediyorum.

Sonunda sahile geldim işte. Bizim her zaman oturduğumuz bir bank vardı. Onun yanına gittim ve oturdum. Y<3M hâlâ duruyordu. Elimi yazının üstüne getirdim ve ağlamaya başladım. Cebimden sigara çıkardım. Çakmağı yaktım ve sigarayı tutuşturdum. Birinci kez içime çektim ve dumanı üfledim.

Saat akşam 8 olmuştu ve ben hâlâ buradaydım. Öylece bekliyordum. Galiba artık kalkmam gerekiyordu. Yerimden kalktım ve eve doğru gittim. 

Eve gelmiştim. Ama hiç ses soluk yoktu. Kapının yanında bir not vardı.

"Minho bir birkaç gün Jimin'ler de kalacağız. Sana çok yük olduk. Eve yemek bıraktık. Birşey olursa sıkılırsan bizi ara ve gel olur mu? :)"
-Lisa