ÂŞ𝑬𝑲𝑨 | 𝑻Ö𝑹𝑬

9. Bölüm

İyi okumalar dileriz ♪

"Kolay anlatılıyor acılar,
kolay yazılıyor, Kolay yaşanmıyor oysa..."

🤍

Karşımda konuşan imamın söylediklerini zerre duymuyordum.
Tek düşündüğüm şey, ben bu evliliği kabul etmediğim hâlde nasıl bu hâle gelmem di?

İsmimi duymam ile kafamı kaldırdım.
" Kızım Mehir ne istersin?" diyen imama baktım.

Ben bu evliliği istemiyordum!
Birde üstüne mehir mi alacaktım?

Olumsuz yönde başımı salladım
" Birşey istemiyorum! " dediğimde Aram Ağa'nın gür sesini işittim.

" Amed ve Rıhada ki konaklar ve orada bulunan şirketler"

O ve ondan gelecek hiçbir şey kabulüm olamazdı, istemiyordum. Taaki söylediği söze kadar

" Rıhada ki Yetimhanede dâhil" dediğinde kalakaldım.

Kimsesizliğimi , çocukluğumu , geçmişimi geçirdiğim çatı benim mi olacaktı şimdi?

" Şervan kızı Mahinur, Payiz oğlu Aram'ı kocalığa kabul ettin mi? "

Keşke şimdi kulaklarımı sağar edebilseydim de bu sözleri, bu soruyu işitmek zorunda kalmasaydım.

Aram Ağaya başımı çevirmem ile onun da bana baktığını gördüm.
Delâl Hanıma baktığım da ise umut dolu gözleri ile bana bakıyordu.

Peki şimdi hayır dersem ne olacaktı?
Bilmediğim topraklara kimsesiz başıma sürgün mü edilirdim?

Evet dersem nasıl kalabilecektim, nasıl sığabilecektim bu konağa?

Dolu gözleri ile bizi seyreden Zerrin'e değdi bakışlarım.
Sevdiği ve imkânsızı olana bakmak ne kadar acıydı bilemezdim ama onun içinde ki darmadağın olmuş umut kırıntılarını da kaybedişi hiç hayra alamet değildi.

Delâl Hanım'ın bana verdiği baş örtümü düzeltip imama döndüm.
Ağzımdan çıkacak cevabı bekliyordu ve o tek kelimelik cevap hayatımı değiştirecekti ve ben buna mecburdum.

Hayatın beni mecbur bıraktığı herşeyden nefret ediyordum.
Kimsesizliğimden , yalnızlığımdan, bu konaktan ve en başta da Aram Ağa' dan...

Gözlerimi ellerime indirdim ve hayatın mecbur bıraktığı o sözü söyledim.

"Ettim"
'Kader' dedim

"Ettim"
' Nasip ' dedim

" Ettim"
' Mecburiyetim ' dedim

İmam, Aram Ağaya da aynı soruyu sordu ve Aram Ağa bana dönerek

" Ettim " dediğinde bende gözlerine baktım.

" Ettim" dedi yine beni helali olarak kabul eden adam

" Ettim " son sözünü söylediğinde sağ gözümden bir yaş süzüldü
Allah katında helali, karısı olmuştum işte...

İmamın sesini duymamla elimin tersi ile göz yaşımı sildim.
"Rabbim utandırmasın İnşallah"

İmam ayağa kalıp, Payiz Ağa ile vedalaştıktan sonra Arjen kapıya kadar yolcu etmişti.

Aram Ağa babasının elini öpüp alnına koyunca Payiz Ağa oğlunun omuzunu sıvazlayıp
"Hayırlı olsun kurêmin"

Bu sefer Delâl Hanım'ın elini öptü
Delâl Hanımda oğlunun yanaklarını öpüp
" Hayırlı olsun Paşam
Rabbim utandırmasın" dedi