A Rose for Heaven

Chapter 11: Heaven's Confession

While I was staring my mismatched eyes through the mirror a lot of ugly thoughts are running around my head. I can't help but to get ingulfed by the insecurities that is shaking the little confidence I just built for myself. 

Pinagmamasdan ko kung paano maglandas ang mga luha ko sa aking pisngi mula sa itim at asul kong mga mata.

"You're crying." Narinig ko ang malungkot na boses ni Mama mula sa aking likuran. 

I was surprised by her sudden presence, I immediately wipe off my tears and face her like nothing happened.

"Who's crying?" I ask her, smiling.

"You know I could always listen." Mas nalungkot pa ang boses ni Mama. I don't want to add up because I know she have a lot on her plate already.

Ayaw ko nang dagdagan ang lungkot na namumuhay sa dibdib niya. Ayaw kong maging masiyadong makasarili.

"You're thinking too much again." Putol niya sa malalim kong iniisip.

"Ako? Mukha lang akong nag-iisip pero hindi talaga, Ma." I lied and mentally cursed myself for doing so.

"Don't me, Heaven. You're as visible as your crush. Kanina ko pa siya nakikita rito sa paligid naghahakot ng mga bulaklak."

Of course, it's his job. Hindi ko nalang isinaboses iyon.

"Ano nga? Ba't ka umiiyak?" 

And because of that question, my lips curve into an unwanted pout as my eyes began to pour.

"Ma, ano kaya kapag normal na tao lang kami ni Aster? Siguro buhay pa siya 'no?"  Tanong ko habang iniiwasang mapatingin sa kaniyang mukha. 

"Siguro she's still alive. And maybe if parehong itim iyong mga mata ko, hindi ako ganito ka inggit ngayon. Wala siguro akong insecurities. Siguro maganda ako."

"Who says your not beautiful?" Tanong ni Mama sa hindi makapaniwalang boses.

Sila. Marami sila. At itong isip ko sinasabi rin nito na ang pangit-pangit ko.

Hindi ko man isinatinig iyon ay pakiramdam ko alam ni Mama ang tumatakbo sa isip ko.

"You are beautiful, Heaven, kayong dalawa ni Aster." Sinapo ni Mama ang mukha ko at iniharap sa kaniya. 

Naglalaro ang sari-saring emosyon ni Mama na mas lalong nagpapabigat ng aking dibdib. Lungkot, awa, at pagsisi.

"Maganda ka. Kayong dalawa ni Aster? You are both uniquely made by the Creator above." Sabi ni Mama at dinala ako sa mainit niyang yakap.

Napapikit ako nang maramdaman ko ang malambot niyang palad na marahang humahaplos sa aking likod.

At sa ganoong posisyon naalala ko ang nangyari kanina.

"I will court you." Sabi ni Dome. 

Nakaramdam ako ng kakaibang uri ng saya at sumibol ang pag-asa sa aking puso ng marinig ko iyon. Labis akong nabigla at hindi ako nakapagsalita. He was about to take a step closer to me but he was halted by a soft voice calling his name.

"Dome!" boses ng babae. 

Naagaw ang parehong atensiyon namin. Nang makita ko ang mukha niya parang may naramdaman akong kung anong pangit sa sikmura ko. Sobrang ganda niya at kahit pa man namumula ang kaniyang parehong kulay tsokolateng mata marahil ay dala ng pag-iyak hindi pa rin ito nakakabawas sa kagandahang taglay niya. 

Kaagad siyang nilapitan ng lalaki at ang sunod kong nakita ang nagpawasak sa kunting sayang nararamdaman ko. 

They are hugging each other infront of me.