A Rose for Heaven

Chapter 13: A Subtle Vengeance

"T-Talaga?" His voice is a bit shaking making me confused.

"Gusto ko na kasing bumalik sa pag-aaral." I said to him with a smile on my face. Just the thought of preparing school supplies and ironing school uniform makes my heart beats fast.

"Sobrang saya mo tignan." He said.

I smiled to him and nod, "I am." Sabi ko sa kaniya at napatingin sa pusang lumapit sa'kin kaya linaro ko ito habang nakikipag usap sa kaniya.

"Then I must be happy for you." I heard him say in a weak voice.

Napakunot ako sa boses niya. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at agad siyang ngumiti. I really know that kind of smile.

"Uy?" tawag ko sa attention niya.

He raised his brows at me, asking me the matter.

"May poblema ba?" I ask and held his shoulders.

"Wala naman baka napagod lang." He smile to assure me. 

Tumango ako sa kaniya, "ganun ba? Magpahinga ka muna, mag-iimpake na rin kasi ako e." Nakangiting sabi ko.

Ngumiti rin siya sa'kin.

Ako naman ay tumayo na at nagpaalam.

"Sige, Dome, bye." Kumaway ako sa kaniya para magpaalam.

His adams apple moved as if he swallowed something before raise his hand for a wave. 

Nasa loob na ako ng kuwarto nag-iimpake. Iyong backpack lang ang ginamit ko dahil hindi naman ganun karami ang kailangan ko dahil babalik rin naman kami ni Mama agad.

Kinabukasan nga gaya ng plano, maaga kaming bumyahe ni Mama. Nagulat pa ako ng may biglang inabot si Ate Baby sa'kin. Isang plastic bag na puno ng kutsenta. Napangiti ako ng makita iyon ngunit hindi mapigilang magtaka dahil si Dome naman ang palaging nag-aabot sa'kin nito.

"Ate asan po si Dome?" I ask.

"Umalis agad, Heaven e. May lakad rin ata." Sabi ni Ate.

Tumango na lamang ako at sumakay na ng van. Si Mama ay may kausap sa cellphone niya. She's calling the housekeeper.

Ilang oras lang ay nakarating na rin kami sa dati naming tirahan.

Nakatingin ako sa harap ng bahay namin. 

It was four months since we leave in this place and I can feel the nostalgia upon stepping in this ground while staring at the house infront, feeling the gloomy atmosphere. This was the place I grew up and the place I  started to fuck up.

"Are you okay?" Mama asked and held my hand.

Tumango ako, "yeah."

Lumapit siya sa gate at agad namang bumukas iyon at bumungad at bumungad ang isang babae mula sa loob ng bahay.

Pamilyar ang kaniyang mukha sa'kin. I secretly gasped when I recognize who she is. Siya iyong babae sa bakeshop na binilhan ko ng cake ni Aster. Sa lahat ng mga taong nakasalamuha ko sa lugar na'to siya lang iyong hindi nangutya sa'min ng kapatid ko.

"Hi po." I greeted and immediately a  happy smile resurfaces at her lips. 

"Kumusta? Mas lalo kang gumanda." She said and my smile can't help but to go even wider. She still knows me.

"Salamat po. I'm doing fine." I said with honesty.

"Masaya ako para sa'yo."

Matapos ang maikling pag-uusap na iyon ay nalaman kong siya pala ang housekeeper ng bahay namin at siya ang kaisa-isang tumestigo sa korte para makulong ang taong gumahasa kay Aster. Sobrang laki ng pasasalamat ko sa kaniya.