Fotoğrafcı Kız || Kerem Aktürkoğlu

1. Bölüm | Karşılaşma

📸

Istanbul, 08 Mayıs, 08:17

Bugün görüşme günüm. Sabah erkenden uyanıp tüm hazırlıklarımı tamamlamıştım. Şanslıyım ki yanlız yaşıyorum ve kimseyi uyandırma gibi bir derdim de yoktu. Aynanın karşısına geçip görüşmede konuşmamın bir kez daha üzerinden geçtim.

Çok iyi hissediyorum. Üzerime gri salaş bir kumaş pantolon, siyah tişört ve pantolonumla takım olan gri bir blazer giydim. Hem rahat hem de profesyonel görünüyordum. Uzun saçlarıma dalgalı bir fön çektım. Makyaj, saç baş derken epey bir vakit harcadım. Ama neyse ki kulübün olduğu yer evime çok yakındı.
Son bir parfüm sıktıktan sonra dosyalarımı ve kameramı alıp evden çıktım. Arabamla yaklaşık 15 dakika sürdü varmam.

08:53

Güvenliğe ismimi verdikten sonra kulübe girişimi yaptım.
Kapıda bir beyefendi duruyordu.
"Aysima hanım, erkencisiniz.", dedi neşeli bir tonla. "Öyleydimdir", dedim gülerek. Öyleydim, geç kalmak en sevmediğim şeylerden biriydi.

"Lütfen böyle buyrun. Görüşme benim odamda gerçekleşecek. Ah, bu arada çok özür dilerim, kendimi tanıtmadım. Ismim Sami.", dedi 40 yaşlarında olan Adam.

"Hiç sorun değil Sami bey, asıl ben teşekkür ederim, beni bu görüşmeye davet ettiğiniz için." ...

9:47

"Açıkcası uzun zamandır sizin gibi parlak düşünceleri olana rastlamamıştık Ayima hanım. Sizin geleceğinizi çok parlak görüyorum ve tabiki bu yolu bizimle gitmeniz bizim içinde çok değerli. Hayırlı olsun. Iş sizindir."

Içimde hissettiklerimi hiçbir yere sığdıramıyorum. Yıllardır çalıştım ve tam şu anda karşılığını almıştım.

"Genelde antremanlar 8:00'de başlar. Siz de o saatde burda olsanız yeterli.", diye bildirdi Sami bey.

Görüşme sona ermişti. Yanımıza yaklaşan genç, benim yaşlarımda bir kız görüyordum. "Yeni fotoğrafcımız?", dedi genç kız. "Ta kendisi.", dedi Sami bey. Güzel kız bana elini uzattı. "Selam, Neslihan ben, sosyal medya işleriyle sorumluyum. Sonunda Kadın bir fotoğrafcımız oldu biliyormusun. O kadar çok bekledim ki seni.", dedi neşeli kız gülerek.

Neslihanla tanıştıktan sonra bana antreman alanını gezdirmeyi teklif etti. 5 dakikadır bana hem bina hakkında, hem de kendi iş hikayesi hakkında bir şeyler anlatıyordu ki, başka bir odadan kalabalık çıkmaya başlamıştı.

"Aysima?!"
Sesin nerden geldiğini anlamaya çalışırken iki kol beni kendine çekti.
"Yunus Abi!" (Yunus Akgün)
Yunus abim teyzemin oğluydu. En sevdiğim kuzenim, hatta abi olarak gördüğümdür.

"Güzelim, neden söylemedin görüşmenin bugün olduğunu? Karşılardım seni.", dedi.
"Sürpriz olsun istedim. Bundan sonra buralardayım.", dedim gülerek.
"Biliyordum işi alacağını. Benim kuzenimden iyisini mi bulcaklardı ya."

Konuşmanın tam ortasına iki ses daha dahil oldu. "Yunus, bu kız kim kardeşim?" Kim olduğunu görmek için arkamı döndüm.
Barış Alper Yılmaz ve...

Kerem Aktürkoğlu.

not: ilk bir kaç bölüm biraz kısa olabilir. şimdilik her gün bölüm yüklemeyi planlıyorum. umarım hikayeyi seversiniz.
oy vermeyi unutmayın <3