Fotoğrafcı Kız || Kerem Aktürkoğlu

17. Bölüm | Çilek

"Aysima benden ayrıldı."

Barış duyduğu şeyin gerçekliğini sorguladı.
"Ne diyorsun Kerem, ne ayrılması?"

"Ayrıldı. Bitti, ilişkimiz bitti."
Kerem bunu söylerken bile kendisi yeni idrak ediyordu az önce yaşananları.

"Neden? Ne yaptın lan kıza?", dedi sesini yükselten Barış.
Kerem yüzünü elleri arasına aldı ve Barış durumun ne kadar ciddi olduğunu böylelikle kavradı.

"Hani, az önce açıklanan şu arşiv oda meselesi var ya. Biz bugün Aysimayla arşiv odasındaydık ve...", 'ona iftira attım' ya da 'onu hırsızlıkla suçladım' diyemedi Kerem. Utanıyordu bunu söylemekten.

"Sakın düşündüğüm şey olmasın Kerem.", dedi Barış. "Sakın o kıza 'sen mi çaldın' gibi bir şey söylemiş olma. Böyle bir mallığı yapmış olma."

Kerem başını kaldırıp öyle bir bakış attı ki arkadaşına, o saniyesinde cevabını aldı.

"Sen dünyanın en aptal insanısın amına koyim.", dedi Barış, olayı anlayınca.

"Biliyorum."

"Git, yalvar yakar kıza, önüne diz çök bir şey yap. Affettir kendini lan!"
Kerem başını sağa sola salladı.
"Şimdi olmaz, çok sinirli. Ne desem ne anlatsam dinlemez, ki hakkı. Sakın peşimden gelme dedi gitmeden önce."

Barışda kısa sürede öğrendikleri ağır gelmiş gibi kendini aynı banka, arkadaşının yanına attı. Kerem yerdeki çimleri ezberlerken Barış gökyüzüne bakıyordu.

"Sana bir şey diyim mi.", diye başladı Barış sözüne. "Asıl Yunus bu olanları öğrenirse sana geçmiş olsun. Seni tanımak güzeldi falan derim arkandan."

Yunus faktörünü Kerem tamamen unutmuştu. Haklıydı, ilişkinin en başında eğer kuzenini üzerse canına okiyacağına dair söz vermişti.

"Ne yaparsa yapsın hakkıdır. Bana elini kaldırırken yüzümü çevirirsem şerefsizim.", dedi Kerem güçsüz bir sesle.

"Mal mal konuşma. Yunus bu olanları öğrenirse işin geri dönüşü olmaz. Bir daha asla sizi yan yana getirtmez."
Kerem arkadaşına kafasını çevirdi.

"Aysimanın da böyle bir şeyi kalkıp Yunusa anlatcağını düşünmüyorum. Kız senden önce kuzenini düşünür, dostluk ilişkinize zarar gelmemesini sağlar. Zeki bir kız.", diye devam etti Barış.

'Bunda haklı' diye düşündü Kerem. Daha önceki sorunlarında da hiç bir şeyi belli etmemişti kuzenine.

"O yüzden sen ağzını bile açmıyorsun. Ortalık biraz sakinleşsin, sen gönlünü almaya bak. Biraz zaman ver. Hem zaten iki haftalık boşluk da var, kafa dinler kız."

Bu iki hafta ikisi için çok farklı geçebilirdi, eğer Kerem her şeyi mahvetmeseydi. Onunla yaşamayı bile masaya yatırmışlardı. Her şey bu kadar güzelken kendisi ilişkisine çomak soktu.

📸

16:57

*Aysima'nın açısı*

Telefonumun çalma sesiyle ağırlaşan göz kapaklarımı zorlukla açmaya çalıştım. Perişan bir halde ağlayarak koltuğumda uyuya kaldığımı fark ettim.

Ekranda 'Nesli kuşum' yazısını okudum.

"Efendim.", dedim ama sesim çok fazla çıkmadı.
"Kuzum, iyimisin?", dedi Neslihan telaşlı bir tonla. "Barış biraz bahsetti olaylardan... Yoldayım, geliyorum.", diye devam etti.

"Iyiyim desem sana yalan söylemiş olurum Nesli. Kendimi berbat hissediyorum."

"Tamam, geliyorum. Bir kaç dakikaya ordayım. Lütfen yıpratma kendini olur mu?"
"Tamam.", dedim, mümkünmüş gibi.