Bebeğimin Annesi

BA- 01 Kuma mı?

Mutlimedya = Nur
Düzenlenmiştir .

Nur'dan

Sabah gözlerimi açtığımda ellerimle gözpınarlarım daki yaşları sildim . Dün yine babamla tartışmıştım . Koray'a el kaldırmıştı . Tabi ki konu Koray ise herkese de karşı çıkarım çıktım da . Her ne kadar babam beni takmasa da
O benim hayatta ki tek dayanağım ve üzülmesine izin veremem . Hoş üzülüyor da sayılmaz hani . Bu kadar saçma düşüncelerden kapının açılması ile irkildim . Kapı yavaşca açılıyordu . Sanki büyük ikramiye çekilişi yapıyolar . Kapı açılınca Koray'ı gördüm . Elinde bir tepsi vardı . Ve şapşal bir gülümseme ile yatağa yaklaşıp uzattı .

"Günaydın prenses ."

"Günaydın . Bugün çok naziksiniz Koray Bey hayırdır ne isticeksiniz?"

"Şey bir şey sorucaktım ." Dedi suratında ki şapşal gülümsemeyi silerek ."

Tek kaşımı kaldırarak 'yine başına ne dert açtın anlat .' Bakışı attım .

"Bir kızı nasıl etkileyebilirim ?"

Allah Allah Koray ve kız etkileme taktikleri . Acayip geldi doğrusu .

"Bu sefer ciddi mi Koray Bey?"

"Ee - vet sayyılır yani ."

Suratında ki ifade kocaman bir kahkaha patlattım .

"Şimdi gel bakalım Koraycım yanıma ." Diyerek onu yanıma oturtturdum ve elimi omzuna attım .

Baran'dan

Sabah uyanır uyanmaz içimde bir sızı hissettim . Hoş bu sızı yıllardır benimle beraber . Ama yine de alışamıyor insan . Acı çekmeye alışamıyor . Belki de alışmak istemiyordur . Kabullenmek de bir çeşit çaresizlik değil mi zaten ?

Şuana kadar bu acıyı paylaşabildiğim kimsem olmadı şu hayatta . Anlattıklarımda boşver diyip geçiştirdiler . İstanbul'dan döndükten sonra kendimi işe verdim . Ama ne şu içimde ki yaranın şiddeti hafifledi ne de içimde ona karşı olan aşkım . Silemedim işte . Onu silsem anıları silemedim . Kendime yeni düzen kurmaya çalıştıkca bırakmadı peşimi . Bazen nerden sevdim ? Diye düşünüyorum . Ya da neden sevdim? Diye . Sahi ? Neden sevdim? Yanacağımı bile bile ateşe sevdalandım .

"Baran sana diyorum ."
Kafamı sağa çevirdiğimde her zaman ki gibi Roza vardı .
Simsiyah gözleri ile bana ışık saçarak bakıyordu .

"Efendim ." Dedim üstümde ki yorgandan kurtulup ayağa kalkarken .

"Baran bugün seninle birşeyler mi yapsak acaba ?"

"Çok işim var ."

'Off' layıp oda yataktan kalktı ve yatağın yanında ki beyaz çekmeceden şarj aletini çıkarttı . Bende o sırada yavaş adımlarla banyoya girdim . Girer girmez yüzüme bir su serpip ayılmaya çalıştım . Ardından sol tarafımdaki havluyu alıp yüzüme bastırdım . Ardından yine yavaş adımlarla banyodan çıktım . Roza'ya aldırmadan odamdan çıkarken kapının önünde yardımcımız Pınar'ı gördüm .

"Baran bey günaydın . Zozan Hanım sizi küçük salona bekliyor ."

Kafamı ' olumlu ' anlamda salladım ve merdivenlerden inerek sağda ki koridora girdim . Gayet büyük bir evimiz vardı ama bu benim umrumda bile değil . Benim için neyse ...
Koridorun sonunda ki salona girdim . Annem orda oturup bişey düşünüyordu .