Unicode
Chanyeolရဲ့ အနွေးထည်ကို ပိုက်ရင်း တစ်ယောက်တည်း ပြုံးနေမိသည်။အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက လျှော်ဖို့ လုပ်ပင်မယ့် ဒီနေ့ တစ်နေ့လုံး ဝတ်ထားချင်တဲ့စိတ်က အနိူင်ရသွားသည်။
ညနေခင်း ပင်လယ်ဘက်မှ လေတဖြူးဖြူး တိုက်ခတ်နေတာလေးက ဒီအနွေးထည်လေးဝတ်ထားမှ နွေးထွေးနေသယောင်........
Park Chanyeolဆိုတဲ့ လူကဘဲ ညို့အားကြီးလွန်းတာလား.......သူကဘဲ တမင် အညို့ခံနေတာလား.....
ဟူးးးး ဒီခံစားချက်ကြီးက .....တွေ့တာ ဘယ်လောက်မှ မရှိတဲ့လူအပေါ် ဒီလောက်ထိ ခံစားချက် ပြင်းထန်စရာလိုလို့လား.......
"Beakလေး အအေးမိမယ်လေ အိမ်ထဲဝင်တော့ ထမင်းစားဖို့ လာဝိုင်းကူအုံး"
အဖွားရဲ့ ခေါ်သံကြောင့် beakhyunအိမ်ထဲ ဝင်လာလိုက်သည်။
အိမ်ထဲဝင်တော့ စားပွဲဝိုင်း သေးသေးလေးမှာ ဟင်းပွဲတွေက အပြည့်....ပြီးတော့ စားပွဲခင်း အသစ်.....အရေးကြီးဆုံးက တစ်နေ့ကမှ ဖမ်းဖိလာတဲ့ သူ့ရဲ့ ကျောက်ပုစွန်
"အဖွား.....ပြောတော့ ကျောက်ပုစွန်က အရေးကြီးတဲ့နေ့မှ စားမယ်ဆို "
"အေးလေ ဒီနေ့က အရေးကြီးတဲ့ နေ့ဘဲဟာ.....သွား နောက်ဖေးမှာ ဂင်ချီဟင်း ရည်လေး သွားယူခဲ့"
Beakhyun နားမလည်တဲ့ ကိစ္စကို ဆက်မမေးတော့ဘဲ ဟင်းရည်သာ သွားယူလိုက်သည်။ဒီနေ့က ဘာအရေးကြီးတဲ့နေ့မို့လဲ......ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျောက်ပုစွန်စားရဖို့က အဓိက ဟီး.......
"ရပြီ အဖွား.....စားကြစို့ အ့...."
ထမင်းခူးဖို့ လုပ်နေတဲ့ Beakhyunလက်ကလေး ဖြတ်ရိုက်ခံလိုက်ရသည်။
"ခဏနေအုံး အရေးကြီးတဲ့ လူမလာသေးဘူး"
"ဟမ်....အရေးကြီးတဲ့လူ ဘယ်သူလဲ အဖွား.....ဧည့်သည်ဖိတ်ထားတာလား......ကျနော့်လဲ ဘာမှမပြောဘူး"
"တိုးတိုးနေစမ်းပါ beakhyunရယ် အဖွားကြီးက ငါပါ....နင်က ငါ့ထက် စကားများလွန်းတယ် ....အသံထပ်ထွက်လာရင် ဒီမှာတွေ့လား ဒီဇွန်းနဲ့ နင့်ကို ခေါက်မယ်"
Beakhyunလဲ အဖွားကို မျက်စောင်းထိုးကာ ပါးစပ်လေးကို ပိတ်ထားလိုက်သည်။ဘယ်သူကို ဖိတ်ထားတာလဲ........
မဟုတ်မှ........
