TRUE LOVE (Compleet)

True love deel 30

De weg naar het ziekenhuis was Kimberly alleen aan het huilen.
Het deed mij pijn om haar zo te zien en ik voelde schuld...
Ik kon haar ook niet troosten...
Ik wist niet wat ik moest zeggen...
Ik trapte maar op het gaspedaal om zo snel mogelijk in het ziekenhuis te zijn...

"Hij gaat zeker dood", zei ze snikkend. Nee, lieverd, het komt goed" zei ik nu. Blijf positief.
"Hij heeft het altijd aan zijn hart gehad, zei ze weer snikkend.

Ik pakte haar hand nu vast en kon verder niets zeggen. Ik hoopte zo dat hij het ging halen. Zo"n laatste gesprek wil je niet.............
Dit gaat haar breken...

Ze bleef snikken..
Ik ben maar weer harder gaan rijden. Hij mag nu niet doodgaan zei ik in mijn gedachten....niet zo....

Ik shjeesde noir de wegen..Ik stopte niet bij het rood licht en gina als een gek de wegen op...
Alles leek nu langs mij te gaan...

Ik wist niet hoe ik het heb gedaan maar binnen tien minuten stonden we op het parkeerplaats..

Ik keek haar en veegde haar tranen weg.
Lieverd, je moet nu sterk zijn. Je gaat naar binnen en je gaat naar je zusje en je moeder" zei ik heel kalm....

En jij? Vroeg ze angstig.
Ik ga niet mee" zei ik. "Ik ga het niet erger maken". "Jullie hebben elkaar nodig". Bel mij straks" zei ik weer. Houd mij op de hoogte.

Ze knikte en stapte uit. Ik stapte uit en liep naar haar toe. Ik gaf haar een knuffel. Blijf kalm. Geen ruzie, zei ik. Ze knikte weer. Ik gaf haar weer een knuffel. Ik houd van je, vergeet dat niet.............

Ze liep weg en draaide zich nog even om..................
Ik keek haar aan en stapte daarna in de auto.........

Ik reed net weg van het ziekenhuis en ik zag dat Saliha belde.

Ik nam op en moest even diep in en uit ademen. Ik ben onderweg, zei ik voor dat zij iets kon zeggen.
Ja prima, we gaan zo eten, zei ze lachend.

Bij Saliha aangekomen moest ik weer diep ademhalen. Ze keek mij aan en ze wist meteen dat er iets mis was. Ze zei gelukkig niets.

Na het eten ging papa samen met Yassir naar de moskee. Ik wilde eigenlijk ook mee maar ik zat steeds met Kimberly in mijn maag. Straks gebeurt er nog iets.

Saliha vroeg mij of ik met haar naar de keuken wilde gaan. Mama was met Semi bezig en keek niet eens op.

In de keuken keek Saliha mij aan. Wat is er aan de hand? Vroeg ze bezorgd. Gaat het niet goed met haar zusje?
Ik keek haar verward aan. Je bent niet jezelf zei ze. Ik zuchtte.......haar vader ligt in het ziekenhuis. Nee, zei ze. Ja en het komt misschien ook door mij, zei ik.

Wat!! Zei ze geschrokken.
Ik zuchtte.
"We hebben ruzie gehad en hij heeft het blijkbaar aan zijn hart".

Ze keek mij aan en schudde met haar hoofd.
Luister Ilyas, ik weet niet wat ik moet zeggen. Maar een ding moet je onthouden. Ze houdt veel van je en ze wil vanwege jou de band breken. Maar er komt een tijd dat jullie ouder zijn. Eens gaat ze haar familie missen en dan krijg jij de schuld..........

"Onbewust gaat ze het je verwijten" zei ze....
Het is echt beter dat jullie er alles aandoen om het goed te maken met die ouders".

"Ze moet niet vluchten maar proberen uit te praten". Kijk naar mama, die draait nu ook langzaam bij" zei ze met een zucht.............