TRUE LOVE (Compleet)

True love deel 59

Ze liet daarna los en keek mij aan. Ik pakte haar gezicht vast en veegde haar tranen weg. Ze bleef mij aan kijken en ik gaf haar een kus op haar lippen

Gek, zei ze. Mijn zus woont hier....
Vraag mij of mij dat boeit? Zei ik lachend. ..

"Ik houd van je" zei ik...."Ik ben zwanger" zei ze. Ik weet het lieverd. Ihsane, zeker? Vroeg ze en trok haar wenkbrauw omhoog....

" Nee Saliha en mama weet het volgens mij ook" zei ik en glimlachte.
Ik gong even met mijn duim over haar wang....

Lieverd, Je zwangerschap is niet die reden dat ik hier ben. "Dat moet je echt van mij aannemen".

Je moet mij geloven.... Ik was al van plan om te komen en Allah is mijn getuige................

Ze glimlachte nu....
Maar ik ben megablij dat jij in verwachting bent, zei ik nu lachend.....

Ik ook, zei ze. Ik had het niet verwacht, maar ik ben blij, zei ze op een hese toon....
Ze wreef nu over haar buik....

Misschien is dat wel de reden dat ik je vergeef en ik daarom begrip probeer te tonen....
Ik.slikte nu en glimlachte daar mij...

Bedankt lieverd, zei ik..
Ik doe mijn best, zei ze lief...

Wollah meer vraag ik niet van je " zei ik en gaf haar weer snel een kus.
Het voelde weer heerlijk om die lippen te voelen....

"Ik wil dat je graag naar huis komt" . Ik heb je nodig, zei ik en ik bleef haar aankijken.

Prima, zei ze.....
Ik ben hier ook teveel.....

Oké, ga je spullen pakken" zei ik...
Straks, we blijven dan eerst wel hier eten" zei ze nu.
Ihsane heeft couscous gemaakt. "Daar zeg ik geen NEE tegen" zei ik lachend.

❤❤❤❤❤❤

We waren inmiddels 6 maanden verder.

Met Kimberly leek het goed te gaan. Ze koos niet voor chemo maar de kanker was stabiel.

Ze was streng onder controle maar wonderbaarlijk had ze bijna geen klachten.

Ze zat aan de homeopathische middelen....
Ik wist niet allemaal wat, maar haar moeder was zich erin aan het verdiepen...
Ze leek wonderbaarlijk op te bloeien...

Ze ging met haar moeder en zusje naar de afspraken met de oncoloog en zij hielden mij weer op de hoogte.

Ik sprak haar veel en ze wist nu oom dat ik vader werd.
Het leek of zij daar ook vrede mee had. Jaeda wist ook dat ik haar sprak maar ze zei er niets over. Ze vroeg ook niet naar haar..
Af en toe zag ik toch een twijfel in haar ogen en ik deed ook alles om haar te overtuigen dat ik haar nooit zou opgeven...

Ik wist dat Dit echt een opgave voor haar was en ik was ook trots op haar...

En elke avond zaten we samen op de bank en genoot ik oom van ONS. Ik wreef over haar buik en ze vond het geweldig.....
Dat ware de momenten die ervoor zorgden dat ik op kracht bleef ..

Ze was in verwachting van een zoontje. Ik zag haar ook helemaal stralen.....
Ik zou vader worden van een zoon...
Ik was trots en dolgelukkig....

Ik had de naam al uitgekomen. Mijn geluk kon ook niet op. Ik begon nu ook eindelijk rust te vinden in mijn leven.

Vandaag wilde ik met Kimberly naar het strand om een wandeling te maken.
Ze lag al een paar dagen op bed.....

Volgens haar moeder had ze een terugval....

Kimberly begon namelihk de laatste dagen steeds vermoeiender te worden.
Ze hield van het strand en dit wilde ik samen met haar doen. Ik had het haar beloofd.....

Ik heb het Jaeda ook niet verteld.
Ik.wilde nu ook geen stress voor haar....
Het vodecergems ook niet goed, maar ik moest deze belofte nakomen...

Zeker nu, nu Kimberly nog de kracht had.....
Ik haalde haar op en gelukkig was ze nog goed op de been...
We reden nu naar Scheveningen...
Ik zag voor het eerst dat ze weer straalde en dat deed mij goed....

Het was daar gelukkig ook niet zo druk.....

We liepen op het strand en Kimberly deed haar sneakers uit. Ze wilde graag het zand tussen haar tenen voelen. Ze was wel wat moe maar zee genoot.....
En dit is wat telde nu...

Haar haren waren nu iets langer en ze vond het geweldig de wind door haar haren te voelen.

Ik pakte haar hand vast en we snoven even de lucht op. Het was heerlijk weer. Het was ook heel rustig op het strand.

We stopten even en keken elkaar diep in de ogen....
De herinneringen gingen als een sneltrein door mijn hoofd....
Wat is ze nog altijd even prachtig....

Wat is er? Vroeg ze en glimlachte...

Hoe is het tussen jou en je vader nu? Vroeg ik. "Een stukken beter" zei ze. "Hij komt op bezoek en ik vind het moeilijk" zei ze weer.

Ze trok mij aan mij arm en we liepen weer verder.

Waarom? Vroeg ik.
Waarom vindt je het lastig met je vader....
"Ik zie veel verdriet in zijn ogen en dat kan ik soms niet handelen". Hij praat er niet over.....
Ik zuchtte. ...
Ik begrijp het..........

"Weet je" zei ze. We denken vaak dat we de grote dingen in het leven moeten onthouden".
We maken foto's van verjaardagen,
diploma-uitreikingen. De eerste baan en misschien het moment dat je gaat trouwen.

Ik kneep even in haar hand...................
Ik keek haar weer aan. Nee, Ylias het zijn juist de kleine momenten waar het omgaat, zei ze weer.

" De wandelingen zoals deze". Het lachen om grappen en misschien zelfs de eerste ruzie of het goedmaken" zei ze weer. Dat zijn de dingen die het leven maken.

"Lieverd, je hebt helemaal gelijk" zei ik lachend....
Ze stopte en keek mij aan.
Ik zag een tedere blik in haar ogen.....

"Mocht er ik niet meer zijn", zei ze en keek mij diep in de ogen...
Nee, lieverd zeg dat nou niet. Nee, echt Ylias.

"Beloof mij dat de kleine dingen zal koesteren. "Niet het moment dat je zoon bijvoorbeeld zindelijk of zijn opleiding haalt".......maar onthoud het moment dat hij je voor het eerst een knuffel geeft" zei ze. "De Eerste keer dat hij je hand pakt"...............

Ik keek haar aan en schoot in de lach.

Nee echt, zei ze. Het is een cliché maar ze zeggen altijd.
"Geniet van de kleine dingen in het leven".
En op een dag besef je dat die kleine dongen de GROTE dingen waren.

Jij gaat niet dood, jij gaat heel lang leven, zei ik...Ik.ben ervan overtuigd, zei ik...

"Inchaallah" zei ze...

Ik omhelsde haar en gaf haar voorzichtig een kus op haar lippen. Waarom weet ik niet, maar het voelde goed.....................