Een waargebeurd verhaal
Een Marokkaanse moslim jongen die verliefd wordt op een Nerderlands christelijk meisje....
Angst, discriminatie, geloof en afgunst.
Liefde, geluk en verdriet....
Meeslepend....
Gaat de liefde het overwinnen?
Lees het verhaal...
Ze ging snel naar de woonkamer en ze pakte een schrift. Ik zag haar het adres noteren...
Ze stond nu voor mij neus... Alsjeblieft, zei ze. Zeg niets tegen haar ouders. Ik heb haar mijn woord gegeven" zei ze....
Waar woont ze? In Amsterdam" zei ze en keek even naar het briefje....
Ze gaf mij het het briefje met het adres in Amsterdam en ik reed er meteen ernaartoe. Ze heeft mij beloofd om haar ook niet te waarschuwen. Ik geloofde haar... Maar ik zou anders ook weer verhaal bij haar gaan halen.
Onderweg ging alles door mijn hoofd.. Niet alleen mijn gedachtes maar ook mijn gevoelens kon ik niet meer peilen.. Ik was boos, verdrietig maar ook teleurgesteld.... Ik begreep het gewoon niet....
Wat doet ze met die schemata?... Ik moest het weten. Hoe kon ze zo snel met hem zijn? Het wilde bij mij gewoon niet binnenkomen. We zijn vijf jaar bin elkaar geweest... Ik begreep het gewoon niet.
Mijn hersenen maakten wel overuren nu. Ik probeerde het ergens te begrijpen, maar dat lukte gewoon niet. Was er altijd iets wat ik gemist had. Hoe kon dit gebeuren? Waarom? En zo snel?....
Ik probeerde alle momenten met Dennis terug te spelen...Ik wist het niet. Ik heb nooit iets vermoed... Ik sloeg met mijn handen op de stuur... Klote....
Ik zuchtte weer en probeerde op de weg te letten.... De rit leek nu een eeuwigheid te duren en ik trapte op het gas.... Ik hoorde getoeter maar ik deed niets anders dan scheen en vloeken...
Ik ging de snelweg af en moest weer zuchten... Ik sloot even mijn ogen Ik leek nu wel verdoofd. Ik was gewoon met stomheid geslagen.............. "Mijn Kimberly!!! het wilde maar niet binnenkomen.............. Ik kon het niet geloven....
Ik sjeesde weer over de snelweg, maar er leek geen einde aan de afstand te komen...
Alles bleefsteeds weer door mijn hoofd. Ik was nu vooral boos. Ik kon haar letterlijk iets aandoen?..........
IK snapte het gewoon niet. Ik was woest...Ik ken haar goed, hoe kon ze dit doen. Waarom? Hoe kon ze mij dit aandoen? Was het wraak?....wilde ze mij terug pijn doen?....
Ik nam de afslag en reed een grote weg op...
Het was druk in Amsterdam en nu hoopte ik maar dat ze ook thuis was. Maar het boeide mij ook niet al zou ik de hele dag daar bivakkeren. Ik MOEST en zou haar spreken.
Ik reed eindelijk de straat in. Kleine rijtjeswoningen in een buitenwijk.... Niet veel bijzonders.... Het was druk in de straat...
Ik parkeerde de auto en keek even naar het gebouw... Ik stapte uit en klopte aan... Er was niemand thuis.... Ik zuchtte en stapte weer in de auto.
Ik heb daar daarna zeker een uur geparkeerd gestaan.
Een aantal buren zag ik ook naar mij kijken. Ik wilde niet eens denken wat ze nu wel door die hoofd van hun ging. Als ze maar niet de politie gingen bellen.
Mijn moeder belde mij en ik vertelde haar dat ik een vergadering had. Ik wilde niet liegen, maar de waarheid trok ik al zelf niet.... Ik moest en zou Kimberly zien... Ik moest haar spreken en vandaag nog...
Ik bleef richting de deur kijken totdat ik een auto zag aankomen. Ik zag Kimberly uitstappen. Dennis was er niet bij. Dit was nog beter, dacht ik bij mezelf....NU MOET ZE WEL.
Ze liep richting de deur en ik stapte uit. Ze deed net de deur open en ik duwde haar hard naar binnen. Ze draaide zich om en keek mij geschrokken aan...........
Ze leek in shock... We bleven elkaar even aankijken...
Ilyas wat doe jij hier? Schreeuwde ze.
Dat weet jij heel goed" zei ik boos. De vraag is. Wat doe jij hier? Vroeg ik boos.
Ik woon tijdelijk hier" zei ze en wendde meteen haar blik.
"Oooh het is al samenwonen, dat gaat heel snel" zei ik giftig... Ze was nu even stil.... "Het gaat mij iets te snel" zei ik boos. Hoe lang is dit gaande? Vroeg ik boos.
Ze bleef mij aankijken.. Nou, vertel "Voor ons, tijdens ons of Na ons".............. Er is geen ons, zei ze.........
Dit voelde als een mes door mijn hart.... De harde toon.... Haar stem klonk zo zakelijk. ... Ik.slaajte een diepe zucht.... Ik probeerde kalm te blijven....
Ik keek haar aan en ze wendde weer haar blik. Ze durfde mij niet eens aan te kijken.............
Praat" zei ik... Er valt niets te zeggen" zei ze nu op een boze toon. GA WEG!!!! De woede borrelede nu in mij op.............. Ik ben je f*ing weken aan het zoeken" schreeuwde ik...........
Al die jaren" zei ik.. ............ Ik voelde mij zo behoorlijk schuldig.... Ik dacht dat ik hem onterecht haatte....
"Hij was altijd een Vriend" zei ze. Heel mooi, een gezellige vriend" schreeuwde ik .........
Hoe lang is dit gaande" schreeuwde ik............ IK keek haar aan en duwde haar tegen de muur. ILyas GA WEG! Schreeuwde ze................. Waar is die klootzak!! Waar is hij?
Hij is er niet"zei ze......................ILYAS GA. "Je hebt hier niets te zoeken". Ik heb je gezegd dat het KLAAR was.........Je ouders zullen nu ook blij zijn.... Laat mijn ouders hierbuiten" siste ik...
Prima, maar het is klaar" zei ze weer...
JA, het is heel duidelijk nu.........Trut, schreeuwde ik . Ik sloeg de deur met een vuist.......Wat heb ik mij in jou vergist!!!!.............
Ik keek haar aan en ik zag haar trillen van angst........ Ze keek mij aan en de tranen gleden nu over haar wangen.........
Ik probeerde kalm te blijven. Ik schraapte mijn keel. Ik probeerde weer rustig te blijven ademen. Ik zuchtte een paar keer...........
Ik schudde met mijn hoofd.... Dit is het niet waard........... Nee, ze is het niet waard...........
Ik draaide mij om en liep naar de deur..................
Het was NA ONS, schreeuwde ze.
Ik draaide mij nu om.. Oooh en nu moet ik mij zeker beter voelen" zei ik op een harde toon.
Ik liep weer richting de deur...
Ik heb het voor jou gedaan" zei ze met een brok in haar keel......... Ik draaide mij weer om. "Voor mij"........ Je ne*kt een andere man voor MIJ.......... DAT NOEM IK PAS LIEFDE, schreeuwde ik.................
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
