TRUE LOVE (Compleet)

True love deel 32

Ik wist even niet wat ik moest doen. Ik wilde niet naar een café, daar had ik mijn lesje wel geleerd.
Ik reed nu naar huis. Alles ging weer door mijn hoofd.

Alle momenten met Kimberly. Ik speelde alles terug. Haar lach zag ik steeds voor mij maar ook haar tranen.
Mijn hart bonkte als een gek en het bloed shjeesde door mijn aderen....
Ik voelde mijn hoofd bonken....
Ik leek nu letterlijk gek te worden.

Thuis aangekomen liep meteen naar boven. In mijn kamer liet ik mij op het bed vallen.
Ik sloot mijn ogen....
Ik zag haar over voor mij....
Haar stem hoorde ik non-stop...

Ik probeerde wat tv te kijken. Ik bleef maar piekeren.

Ik.stondvop en liep maar op en neer...
Ik voelde mij zo verloren. Voor het eerst in mijn leven voelde ik mij eenzaam.

Ik probeerde haar de dagen daarna nog te bellen. Maar het nummer leek niet meer te bestaan. Ze heeft gewoon een nieuw nummer.
Het kan haast niet....................
Ik.was haar kwijt......en het was mijn schuld....

Ik liep nu door mijn huis....
Voor het eerst keek ik naar het appartement....
De plek waar we samen zouden wonen...

Mijn appartement was nu klaar en mama had met Saliha ook alles gepoetst.............

Maar het voelde leeg en koud..................
De dromen die ik had leken nu weg te vagen....
Ik.was haar kwijt....wat heb ik gedaan?

Ja ra bi, laat haar mij vergeven....
Waarom heb ik het ook gedaan..

Waarom luisterde ook ik naar anderen?..

Ik hoorde mijn telefoon en ik zag dat Yassir belde. Hoi maat, zei hij.
Saliha heeft die gordijnen voor je opgehaald. Ik was even in de war........Wat! zei ik......
Die gordijnen man, waar zit je met je hoofd? Vroeg hij lachend.
" Ja sorry man", zei ik. Wil je dat ik ze vanavond met je ophang? Vroeg hij. Ja, bedankt man, zei ik. Ik was nog even in de war.......

Ik hoorde mijn moeder ineens mijn nsam roepen. "Maat ik moet naar beneden. Mijn moeder roept voor het eten. Safi, rijd daarna maar richting mij" zei Yassir. Saliha wil ook met ons mee"zei hij weer .

Oké" zei ik en hing daarna op.

Beneden had mijn moeder het eten al op tafel staan. Israe zat natuurlijk als haantje de voorste. Die gedraagt meer als bezoek dan den vrouw des huizes.

Ik ging mijn handen wassen en daar ging ik ook aan tafel. Israe keek mij aan.

" Ik hoor je de laatste niet meer over Kimberly" . Hoe is het met haar? Vroeg ze.

Ik.keek haar aan en schraapte mijn keel
..Ik weet het niet, zei ik Het is uit.
Ze keek mij niet begrijpend aan...
HET IS UIT, zei ik nu op een harde toon.

Wat!!! Zei ze........
Ik zag mijn moeder ook nu kijken.

Israe bleef mij verward aankijken. Ze zei niets en keek mij alleen maar aan.

"Ja het is klaar". Waarom? Vroeg mijn moeder.
Voor haar was het blijkbaar ook een verrassing.

Ik doe je een plezier, zei ik bot."Dit is toch wat je altijd wilde". Je kan nu tegen iedereen zeggen dat je weer trots op je zoon bent, zei ik op een harde toon.

Papa keek mij boos. ILyas, let op je woorden. Zo praat je NIET tegen je moeder..........

Mijn moeder bleef mij alleen aankijken en zei verder niets.
Ik zuchtte. ...
Ik gaf haar de schuld voor iets wat ik zelf heb gedaan...
Ik slikte weer....
Ik probeerde iets te eten maar ik kreeg bijna geen hap door mijn keel.
Ik stond binnen tien minuten op.