Een waargebeurd verhaal
Een Marokkaanse moslim jongen die verliefd wordt op een Nerderlands christelijk meisje....
Angst, discriminatie, geloof en afgunst.
Liefde, geluk en verdriet....
Meeslepend....
Gaat de liefde het overwinnen?
Lees het verhaal...
De woorden van Kimberly dwarrelden altijd nog door mijn hoofd.... Ik stond er mee op en ik ging er mee slapen....
De momenten die telden, wilde ik.ook niet missen... Net als vandaag weer.....
We hadden vandaag de afspraak bij de verloskundige. Jaeda was nu bijna 37 weken zwanger. De zwangerschap verliep goed en we hadden alles al klaar.
Mijn trainingkamer maakte nu plaats voor de babykamer. We waren wel op zoek naar een grotere woning maar besloten om alles stap voor stap te doen. We wilden niets overhaasten.... Dat is één van mijn lessen in dit leven.
Jaeda begon nu echt moe te worden en ze trok het bijna niet meer... Ik was trots op haar maar soms werd ik gewoon bang van haar.... Soms moest ik echt even afstand houden.... Ze koN uit het niets boos worden....
"Ik kan niet wachten om jouw zoon uit te persen", zei ze op een harde sarcastische toon.... Ik kan niet meer" zei ze....
Lieverd nog maar drie weken te gaan, zei ik. Ik ga niet zo lang wachten...Ik.kan gewoon niet meer, zei ze.... "Ze moeten mij gewoon inleiden".... Je kunt het vragen, zei ik..... Dat doen ze niet, zei ze weer op een harde toon....
In de wachtkamer was het ook geen pretje.... Het leek of alle zwangere vrouwen aan het klagen waren.... Was dit zo erg? Wollah, dit kon ik even niet begrijpen.. Waarom stoppen ze dan nooit bij eentje? Zijn het de hormonen waar ze het over hebben? Ik wilde er niet eens meer over nadenken...
We werden nu geroepen en ik hielp Jaeda met opstaan.... Dat die zwangerschap al het kracht in haar zoog, was nu overduidelijk.... Ze kon al haast niet meer fatsoenlijk lopen...
Jaeda mocht gelijk op het bedgaan liggen en er werden weer wat onderzoeken gedaan. Ze vroeg of ze even snel naar de wc moest want ze kon het bijna niet ophouden. Ze versnelde haar stappen.... Ik schoot in de lach.
Ze haalde net de deurklink en ze greep naar haar buik. AAUWWWW....schreeuwde ze....Ik keek haar geschrokken aan. De verloskunde versnelde zich naar haar toe.
De vliezen waren gebroken en ze had pijn.... Ik begon in paniek te raken. Een andere verloskundige schoot te hulp en binnen no-time reden we naar het ziekenhuis.
Het ging ineens heel snel. Ik wist niet wat mij overkwam. Jaeda schreeuwde het uit. Ze trok het niet en niet veel later kreeg ze een ruggenprik..........
Ze werd gereden klaar gemaakt in de bevallingskamer en de verpleegkundige probeerde mij gerust te stellen. Het kind is op twee dagen na 37 weken en ik hoefde niets te vrezen.
Maar de spanning wilde niet minderen.. Als alles maar goed gaat....
Ondanks dat ze niet veel pijn had, was de bevalling heftig. Ik mocht de hele tijd er bij zijn. Ik weet niet hoelang het duurde maar bij elkaar denk ik toch zo'n twee uur. Het leek ook allemaal langs mij heen te gaan... Ik zag haar zo liggen en ik kon mij niet focussen...
Ze moest gaan persen en ik wist niet wat ik moest doen..... Ik pakte haar hand en kneep erin.....
Ik hoorde niet veel later een gekrijs en ik een glimlach verscheen op mijn lippen.
Het was net of ik zelf moest bevallen.... Ik voelde paniek..... Ik hoorde haar nu lachen en Ik voelde mij zo ontladen....
Ik hoorde gefeliciteerd, maar Ik hield mijn ogen gericht op Haithem... Wat een wondertje ook.... Ik bleef naar hem kijken....
Ik had nog nooit zoiets prachtigs meegemaakt. Ilyas focus" hoorxecik de verpleegkundige roepen... Ik keek haar meteen aan en ze glimlachte..
Ze wees naar de schaar. Ik mocht de navelstreng knippen en mijn geluk kon nu echt niet meer op.
Ik gaf nu Jaeda een kus op haar lippen.. Ik houd van je " zei ik.en ik voelde de tranen in mijn ogen prikken.... Ik ook van jou" zei ze glimlachend....
Jaeda en Haithem moesten nog drie dagen in het ziekenhuis blijven en daarna mocht ik ze meenemen.
Het was zo geweldig om het minemensje in mijn handen te hebben.
Ik bleef maar glimlachen...mijn hart verwarmde.... Ik liep even richting Jaeda en gaf haar een kus op haar voorhoofd......
Hij is prachtig " zei ik. Dan lijkt hij op mij zei ze met een glimlach op haar gezicht....
Haithem kneep in mijn duim en ik moest meteen aan de woorden van Kimberly denken.
Ze had gelijk, het zijn de kleine dingen. Mijn vakantie kon ik gelukkig naar voren schuiven en Mouna zou ook veel van mij overnemen.
Zij en Achraf waren nu officieel een stel. Hij was zelfs bij haar ouders geweest en ze zouden deze week voor de wet trouwen...........................
Thuis aangekomen was alles versied. Israe en Saliha hadden er echt werk van gemaakt. Er waren ook veel kaartjes gestuurd.
Jaeda ging op de bank zitten en liet zich door mama vertroetelen. Ze kreeg weer henna op haar voetjes. Ik wist dat ze daar niet van hield maar ze deed het echt voor mama.... Ik ging stuk van binnen toen ze zei dat ze het mooi vond....
Beschuit en koffie werden op tafel gezet. En Haithem ging van de ene arm naar de volgende.....
We zaten net gezellig te kletsen toen mijn telefoon ging. Ik keek en zag dat Madelon belde. Ik keek even naar Jaeda en ze knikte. Ik zuchtte en nam op.
Hoi Madelon, hoe is het? Vroeg ik. Ik hoorde haar snikken. Mijn hart ging te keeer..... Madelon wat is er? Vroeg ik.
Ik reeg een naar gevoel over mij heen Ik voelde mijn hart bonken.... .
Ik.kreeg het ook benauwd..... Ik keek even naar Jaeda en iedereen keek mij nu aan.
Ylyas" hoorde ik Madelon zeggen. Ze was weer even stil.
"Kimberly is overleden". Ze is zojuist overleden" zei ze snikkend......... Ik keek Jaeda aan en ik kreeg een brok in mijn keel...
Ik was verstijfd......
Ik slikte en de tranen prikten in mijn ogen. Mama keek mij vragend aan. Saliha wist het... Ze begon te huilen. Wat is er vroeg mama?............
Kimberly is overleden, zei ik met een gebroken stem....................... Ik keek iedereen en ik stond op.... Ze is overleden, herhaalde ik....
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
