Een waargebeurd verhaal
Een Marokkaanse moslim jongen die verliefd wordt op een Nerderlands christelijk meisje....
Angst, discriminatie, geloof en afgunst.
Liefde, geluk en verdriet....
Meeslepend....
Gaat de liefde het overwinnen?
Lees het verhaal...
Mijn werkdag leek wel een millennium te duren. Ik moest en zou haar vinden. Ik werd knettergek van het gepieker. Mijn gedachten gingen ook alle kanten op....
Op een of rare manier had zij mij toch in haar macht. Ze had mij nog in haar greep. Ik hoef alleen haar in mijn hoofd te beelden en er gaat van alles door mij heen.
Ik begon nu echt aan mezelf te twijfelen. Ben ik wel over haar heen?. Kan ik haar ooit vergeten? Ik begon nu zelfs aan mijn gevoelens voor Jaeda te twijfelen.....
Waar ben ik allemaal bezig?.... Ik voelde mij nu ineens ook heel schuldig ten opzichte van Jaeda............ Waar je ik mee bezig?
Klote, Ilyas verman je..... Wat ik die dag ook probeerde, Kimberly wandelde continu door mijn gedachten.....
Ik bleef maar op de klok kijken... De tijd leek.maar niet op te schieten....
Het was inmiddels bijna 5 uur en ondanks al deze stress weer toch behoorlijk kunnen werken. Ik sloot mijn pc af en ik reed eigenlijk meteen richting Amsterdam.
Ik ging naar het huis van Dennis maar daar was niemand te bekennen. Ik heb daar zeker nog een half uur gestaan. Er stopte een auto en ik zag een stel afscheid van elkaar nemen. Het meisje liep het huis in en zwaaide de auto nog na.
Hij woonde daar misschien niet meer....
Ik belde bij het huis en vroeg naar de vorige bewoners.....Ze kende ze niet
Kimberly woont hier dus niet meer en Dennis dus ook niet. Maar hij was met haar vader en had ook geen contact.. Is het dan uit?.....
Ik reed weer terug richting Sandra. Ik belde aan en ze was gelukkig thuis.
Ze opende en keek mij vragend aan.... Waar kan ik haar vinden? Vroeg ik op een harde toon.
"Ik weet het niet", zei ze. Ik heb haar al zeker twee weken niet gesproken. "Ze neemt niet op" zei ik." Ik weet het" zei ze. Ik maak mij ook zorgen. En nu!!!! zei ik..........
'Ik weet het niet Ilyas' Misschien even wachten. .... Wat wachten, je komt mij gek maken en nu moet ik wachten...
Ze was nu stil.... We bleven even elkaar aankijken en ik wist het ook niet meer. Weet je waar Dennis is? Vroeg ik. Nee, ik heb zijn nummer ook niet.........
Ik zuchtte weer. Weet je, ik ga wel naar haar ouders. "Die hebben geen contact" zei ze met een zucht."
"Ik weet het niet" zei ik. Haar moeder misschien of Madelon. Ik.denk dat Madelon wel contact heeft" zei ik weer.....
Ze was nu even stil...
Iemand spreekt haar, het kan echt niet zo zijn dat ze ergens als een kluizenaar leeft, zei ik met een zucht....
Ik weet het niet, zei ze weer.... Ik ga naar de ouders" zei ik... Ik weet het anders ook niet".
Houd je mij op de hoogte? Vroeg ze. Ja zeker. Als jij iets hoort, laat het mij ook weten" zei ik .
Ik nam afscheid van Sandra en ik reed meteen door naar het ouderlijk huis van Kimberly.
Ik reed naar dat het huis zonder al was de kans dat ik weer weggestuurd zou worden.
Ik had ook totaal geen zenuwen meer. Ik wilde gewoon weten wat er aan de hand is.
Het boeide mij ook niet meer wat ze van mij vonden, als ze mij konden vertellen waar ze was. Ik reed de staat in en parkeerde voor de deur. Ik zuchtte even en liep naar de voordeur. Ik belde aan en niet veel later hoorde ik iemand naar de voordeur komen.
De deur ging open en haar moeder stond nu voor mijn neus. Ze keek mij aan en zuchtte.
Net of ze had verwacht dat ik hier zou komen. We bleven elkaar even aankijken.
De woorden leken we beide niet te vinden....
Ik zag haar weer even slikken.... Ze had een verdrietige blik in haar ogen. Ze leek ook getekend, veel ouder.
Louise, zei ik. Ik zou graag willen weten hoe Ik Kimberly kan bereiken. Ik zag haar weer slikken.
"Wij kunnen haar ook niet bereiken "zei ze met een gebroken stem. "Madelon ook niet". Zij belt soms met Madelon maar ze geeft haar nummer niet weg" zei ze met een zucht....
Oké, zei ik.
Ze heeft het contact dus echt gebroken dacht ik bij mezelf. Hoe ga ik nu met haar in contact komen?
"Als ze contact legt met Madelon". Zou ze aan haar willen vragen om mij te bellen" . Misschien dat zij mij wel belt, zei ik. "Dat zal ik zeker doen, zei ze. Ze liep naar binnen en pakte een briefje. Ik schreef daarna mijn nummer op. Mocht ik haar eerder te pakken krijgen dan zal ik zeker vragen of ze met jullie contact legt, zei ik weer.
Bedankt Ilyas, zei ze en keek mij weer met een droevige blik aan. Ik kreeg meteen een brok in mijn keel... Dit was zo moeilijk. Ik.wist ook niet wat Ik moest zeggen
Ik schraapte mijn keel en wilde weer weglopen...
Ik wilde net weglopen en ze riep mij terug. "Het spijt ons", zei ze." Echt we hebben zo'n ei ze met een brok in haar keel..... . "Als we hadden geweten wat we nu weten dan hadden we er misschien heel anders ingestaan" zei ze....
Ik keek haar aan en ik begreep niet wat ze bedoelde................ Ik wist ook niet wat ik moest zeggen. Wat wil ze zeggen?..
Ze zuchtte en keek mij weer aan.... Ze wilde net iets zeggen maar ik zag haar blik ineens veranderen. Ik draaide mij om en ik zag haar man parkeren.
Ik keek haar aan en ze was stil. Wat wilde je zeggen? Vroeg ik.... Ze was stil en bleef richting Henk kijken
Dit gaat hem niet worden. Ik had ook absoluut geen zin in een discussie.
"Ik ga dan maar, zei ik. Ja oké, zei ze. Ze bleef mij aankijken en ik zag weer die verdrietige blik in haar ogen. Dit greep mij......... Waarom doet Kimberly dit? Kimberly is niet van het wraak nemen. Daar is te zachtaardig voor. Ze hield ook zo van haar ouders...............
Zou dit echt allemaal door mij komen?........................... Ik begreep het gewoon niet....
Ik hoop dat het tussen jullie goed komt, zei ik... Ik liep daarna richting in de auto en ik stond even oog in oog met haar vader.
De woorden schoten mij te kort. Zelfs het woord 'hallo"kon ik niet zeggen. Ik bleef hem even aankijken. Als een flash back ging de het laatste gesprek door mijn hoofd.....
Dag Ilyas zei hij ineens. Dag Henk, zei ik slikkend. Fijne dag, zei ik weer. Hij knikte en liep daarna weg.
Ik stapte daarna in de auto en ik keek naar het huis. Ze bleven even naar mij kijken. Louise zwaaide en ik zwaaide maar terug.............
Heel vreemd, dit was de eerste keer dat hij mij gewoon bij naam noemde.....................
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
