Een waargebeurd verhaal
Een Marokkaanse moslim jongen die verliefd wordt op een Nerderlands christelijk meisje....
Angst, discriminatie, geloof en afgunst.
Liefde, geluk en verdriet....
Meeslepend....
Gaat de liefde het overwinnen?
Lees het verhaal...
Ik nam haar in mijn handen en we zijn op de bank gaan liggen. Ik liet haar maar uithuilen. Ik wist ook niet wat ik moest zeggen. Dit was zo pijnlijk en dit wens je niemand toe. Het deed mij pijn... Het deed mij pijn om haar zo te zien.. Het was zo oneerlijk...
Ik wilde het uitschreeuwen maar Ik hield mij sterk... Ik moet sterk zijn voir haar. Als im het opgeef, dan geeft zij het zelf ook op. Nee, we moeten vechten..Ze moet vechten...
Ik hoorde haar nu zwaar adem halen. Ze huilde niet meer... Ik hoorde oom een vermoeiend kreun.
Ik liet haar nu even los en ik keek haar aan... Die droevige ogen braken mij letterlijk in twee...
Ik zag ook dat ze uitgeput was en ik tilde haar op richting haar slaapkamer.
Voor het eerste voelde ik hoe licht ze was. Ze hield haar ogen dicht en de tranen kon ik niet bedwingen. Ze was zo licht als een veertje. Ze was gewoon op............ Hoe lang is ze al niet aan het strijden.......... Ik wilde er niet een over na denken... Dit deed zoveel pijn. Intense pijn...
Ik was oom niet klaar om afscheid van haar te nemen. Ze moest en zal nog blijven vechten. Ze moet voir mij leven.... Dit is ze zichzelf en mij verschuldigd..............
Ik ben even naast haar gaan liggen en trok haar mij toe... Ik houd van je" hoorde ik haar zeggen... Ik ook van jou" zei ik.
Haar greep was nu minder stevig....
Ze was in slaap gevallen. Ik bleef even naar haar kijken en ik liep daarna voorzichtig naar de woonkamer.
Madelon zat daar meskiena ook maar in een hoekje voor zich uit te staren. Ik wist ook niet wat ik tegen haar moest zeggen.
We zaten even op de bank en ik keek haar aan. Is het echt heel slecht? Vroeg ik nu. Ik kon het gewoon niet geloven...
Ja, zei ze. Het is agressief………Het zit ook in haar buikvlies, lymfeklieren en lever…………. Ze gaan een behandelplan bespreken maar haar kansen zijn nihil, zei ze met een gebroken stem. Het is zo oneerlijk" zei ze....
"Een second opinion" zei ik. Dat heeft ze eerder gedaan. Papa eist het ook, zei ze. Je vader heeft gelijk, zei ik weer. Ja ze kunnen hier niet veel meer doen." Ik heb mij echt verdiept", zei ze met een zucht.
"Waarschijnlijk willen ze weer chemo doen maar dan pas als ze weer klachten heeft" zei ze.
" Ze gaan volgende week in overleg met de artsen en daarna hebben we een gesprek".
Ze was daarna weer stil............ De verdrietige blik in haar ogen brak mij nu al in honderd stukken.......
Zij had het al opgegeven...Ik stond gewoon machteloos toe te kijken........... Ik kon haar ook niet helpen.
Madelon, ze gaat hey redden. Kimberly wordt beter" zei ik... Het moet gewoon....
Ze was nu even stil....
"Madelon ik wil dat je naar huis gaat en je moeder haalt" zei ik. Dit gevecht gaat ze niet alleen doen." Ze gaat het winnen". Ik wil dat je moeder hier is" zei ik weer. Maar ze wil het niet, zei Madelon.
"Het maakt niet uit. Je moeder komt, ik blijf hier totdat ze komt en ik ga pas weg als het uitgepraat hebben" zei ik op een harde toon…………
Oké" zei ze maar ik hoorde onzekerheid in haar stem. Madelon, ga gewoon" zei ik." Het komt goed". Ze was ook niet boos op jou toen ze wist dat jij mij het vertelde" zei ik weer………. Oké" zei ze en zuchtte een paar keer.
Ik heb zeker een uur of twee op de bank gezeten. Het liefst wilde ik Jaeda bellen, maar als ze zou vragen waar ik zat, wilde ook niet liegen.
Ik dacht weer aan Kimberly en ik zat zo met een dubbel gevoel.
Ik weet dat verlies in dit leven onvermijdelijk is maar ik was er nog niet klaar voor. Ik wilde geen afscheid nemen van haar. Ze gaat het redden, dat moet.....
Ik was zo in gedachten dat ik niet eens opmerkte dat Louise en Madelon weer in de kamer stonden. Ik hoorde de deur niet eens opengaan..
Ik keek op en ik zag de tranen in haar ogen.
Ik stond op en liep op meteen haar af. Op dit moment kon ik niets anders doen dan haar omhelzen. Ik hoorde haar snikken en het ging bij mij door merg en been. Dit was zo f*ing moeilijk. De pijn die zij nu moet voelen is onbeschrijfelijk. Dit is haar klein meisje die het grootste gevecht aan het voeren is ...
Ze bleef maar snikken en ik hield haar maar vast... Ik weet ook niet meer hoe lang we daar hebben gestaan....
Ze maakte zich los van mijn greep. Waar is ze? Vroeg ze. In haar kamer, zei ik. Ik wil haar zien, zei ze snikkend.
Oké, zei ik.. Ze veegde nu haar tranen weg....
Ik liep naar haar kamer en zij liep pal achter mij…………
Ik deed de deur open en ik zag dat Kimberly alweer wakker was. Ze keek ons aan en ze moest even slikken. Zeckeek nu naar haar moeder. De tranen stroomden over haar wangen en haar moeder rende op haar af.
Ze begonnen elkaar te omhelzen. Ik zag haar moeder haar overal kussen en ik moest even slikken. Ik liep naar buiten en ik sloot daarna de deur dicht
Ik keek Madelon aan en zette met moeite een glimlach op. ........
Het is goed, zei ik met een brok in mijn keel. Ga er maar naar toe" zei ik weer………. Ik denk dat ze jou er bij wilt hebben... Ze knikte...
Madelon liep naar de kamer en ik liep richting de voordeur. Ik bleef even staan en keek om mij heen...
Even voelde ik mij te veel…………….. Het derde wiel.... Ik moest weg
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
