TRUE LOVE (Compleet)

True Love deel 27

Ik bleef nu maar naar de deur Kijken...

Ik wist het even niet en wreef over mijn gezicht....
Ja ra bi help..
Ik zuchtte weer...

Na een uur wachten was er eindelijk wat nieuws over Kimberly. Er waren wat onderzoeken gedaan en er zijn nog geen uitslagen. Ze konden mij nu nog niets vertellen.

Ze had wel pijnstillers en ze lag nu op een kamer. Ze zou daar ook blijven en er zouden meer onderzoeken gedaan worden. Ik mocht naar haar kamer............

Ik liep met de verpleging mee en ik stond nu voor haar kamer. Ik wreef over mijn gezicht en moest diep in en uit ademen.

Ik liep naar binnen en ik zag haar al in het bed liggen. Ze glimlachte en ik wist dat ze nog steeds in pijn was. Ook zal zat ze aan de pijnstillers.

Ik liep op haar af en gaf haar een kus op haar hoofd. Hoe is het lieverd? Vroeg ik met een brok in mijn keel. Het gaat wat beter, zei ze op een zachte stem..........

Ik mag misschien eind van de dag gewoon naar huis, zei ze..........

Fijn, zei ik. Weten ze wat er aan de hand is? Vroeg ik. Nee" schudde ze met haar hoofd. "Het is de spanning en misschien ook mijn blinde darm". Maar het kan ook mijn galblaas zijn" zei ze weer.........

Ik moet ook nog een maagonderzoek doe, zei ze....:maar dat wil ik niet..
De uitslagen zijn nog niet binnen" zei ze
Oké, zei ik.
Heb je iets nodig? Vroeg ik.

Nee, zei ze op een zachte toon. "Ik wil even wat slapen" zei ze. Ik voel mij zo misselijk en draaierig. Ik glimlachte naar haar. Ja, dat is ook logisch..
Dat komt denk ik door de pijnstillers.

Waar is mama? Vroeg ze nu.
Ze is bij Madelon, zei ik...............

Ze knikte en ik kreeg een brok in mijn keel.
Haar lievelingsdochter" zei ze zacht...
Zeg dat niet" zei ik. Ze houdt ook van jou.....
Ze sloot nu haar ogen en ze moest even zuchten......

Lieverd, ik ga nu even naar huis" zei ik. Jij gaat slapen en dan kom ik straks even terug...............

Ze knikte en bleef haar ogen gesloten houden. Ik gaf haar weer een kus op haar voorhoofd en verliet daarna de kamer............

Op de parkeerplaats zag ik haar vader nog naar binnen gaan. Hij zag mij niet. Ik weet nu niet eens of hij weet dat Kimberly nu ook hier ligt.
Ik liep langs hem heen en we zeiden beide geen woord...

In de auto bleef ik voor mij uitstaren.
Alles ging weer door mijn hoofd.
De woorden van haar moeder schoten als een kogel door mijn gedachten... Ik wist het even niet meer.

IK startte de auto en ik besloot om direct naar huis te gaan. Mijn moeder wil praten en ik ook. Ik was er eigenlijk ook klaar met alles. Op dit moment was alleen Kimberly belangrijk.
Haar gezondheid is mij nu echt belangrijk........

De situatie met haar vader gaat haar breken. Dat moet gewoon goed komen.
Ya Allah, help ons..........

Die stress is gewoon niet gezond voor haar. Ik zag haar weer voor mij in pijn en mijn hart brak.

Thuis aangekomen zag ik de auto van Saliha.
Ze was hier gelukkig. IK zuchtte en liep nu ook naar binnen.

Mama keek mij aan en was meteen stil. Is er iets aan de hand? Vroeg Saliha. Je kijkt zo moeilijk. Ja, Kimberly ligt in het ziekenhuis" zei ik met een zucht..
Saliha keek mij geschrokken aan.

Wat heeft ze? Toch niets ernstigs. Nee, het is waarschijnlijk de stress" zei ik

"Maar het kan ook haar blindedarm zijn of de galblaas zijn"..........