24 letnia Natalie Cameron podczas WYJĄTKOWEGO rannego biegu wpada na uroczego blondyna. Wymieniają się numerami. Imię jego brzmi Will. Will Monet. Jej ojciec miał chyba kiedyś współprace z Monetami(nie żyje). Jak się rozwinie tak historia?
Wstałam i popatrzyłam na zegarek 6:01, na 9 pogrzeb ojca. Trzeba się zebrać. Zwlekłam się z łóżka i ubrałam czarne legginsy, czarny top i na to bluzę. Idę biegać. WYJĄTKOWO tak rano bo zazwyczaj biegam po śniadaniu, ale teraz nie miałam na to czasu. Wychodząc machnęłam kucharce by nie trudziła się ze śniadaniem i wyszłam. Założyłam słuchawki na uszy, puściłam AC/DC i pobiegłam w stronę lasu. Pierwszy raz tu jestem, ponieważ gdy ukończyłam 18 lat wyprowadziłam się od rodziców do Nowego Orleanu. Nie mieliśmy dobrych relacji, nie dogadywaliśmy się. Ostatni raz się z nim widziałam na pogrzebie mamy. Ale tylko widziałam. Nawet nie zamieniłam słowa. Teraz przyszła jego kolej i znowu tu jestem. Tym razem na dłużej. Po południu ma przyjechać mój brat bliźniak Harry. Ten według rodziców gorszy bliźniak właśnie dlatego ojciec w spadku mi przypisał naszą całą firmę, wszystkie współprace i połowę majątku. Tak w sumie to żadno z nas nie było kochane, więc co tu porównywać. Ale wracając, wbiegłam w las. Cudownie pachniało wilgotnym porannym mchem. Nawet nie skupiałam się gdzie biegnę, dlatego chwilę później spotkałam się z zimną, mokrą ziemią.
- przepraszam nie zauważyłem cię!- usłyszałam nad sobą
Otworzyłam oczy i od razu zobaczyłam schylonego prze de mną blondyna o błękitnych oczach. W tych oczach to dopiero można popływać, nie to co w Bałtyku. Chłopak złapał mnie za dwie ręce i podniósł. Otrzepał moje ubranie i się uśmiechnął.
- n-nic się nie stało, to ja się zagapiłam- mruknęłam lekko zażenowana
- Will jestem- podał mi rękę
- Natalie- powiedziałam i ją uścisnęłam
Chłopak spojrzał na zegarek i wymruczał coś w stylu ,,już tak późno?''
- muszę iść Natalie i jeszcze raz przepraszam że na ciebie wpadłem- zaśmiał się blondyn i ruszył w przeciwną stronę
Szedł, szedł i nagle stanął i się do mnie odwrócił.
- mogę twój numer?- zapytał nieśmiało na co ja się zaśmiałam
- _ _ _ _ _ _ _ _ _- powiedziałam
- dzięki- uśmiechnął się od ucha do ucha, pożegnał się i pobiegł w tamtą stronę
Spojrzałam na zegarek 7:13. Muszę biec z powrotem do domu bo nie zdążę, a tak nie wypada. Pobiegłam truchtem do domu. Gdy już weszłam do pokoju wzięłam prysznic, ubrałam sukienkę
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
i się umalowałam się. Jak już kończyłam się przygotowywać usłyszałam dzwonek. To pewnie Harry.
- cześć młoda- przywitał się ze mną uściskiem
- przypominam że jestem tym starszym bliźniakiem- przewróciłam ze śmiechem oczami
- 5 minut! 5 minut!- krzyknął i ochoczo rozsiadł się w najbliższym fotelu
- nawet nie siadaj, wychodzimy- powiedziałam i zaczęłam zakładać rękawiczki
- mówiłem ci już że do twarzy ci w czarnym?- zapytał
- na pogrzebie mamy- przypomniałam
- ah no tak, to teraz też ci to mówię- wyszczerzył się i poszedł ubrać garnitur
Po 10 minutach wyszedł i poszliśmy do mojego czarnego jeepa.
- podobno będą Monetowie- powiedział gdy już ruszyliśmy
- bracia Monet?- zapytałam
- no bracia Monet, Vincent, William, Dylan, Shane i Tony- przewrócił oczami
Od czasów szkolnych się z nimi nie widziałam.
- długo się z nimi nie widziałam- przyznałam
- Nat błagam cię- powiedział z wyrzutem
- pamiętasz? Byliśmy w ich ,,paczce" w liceum- zaśmiałam się
- pamiętam- wzruszył ramionami
- ich tata był wspólnikiem ojca, też chyba nie żyje-powiedziałam
- dojeżdżamy- zakomunikowałam bratu i zaparkowałam
