Nikt w nich nie wierzył.
Nawet Oni sami w siebie wątpili, ale żadne z nich nie chciało wypuścić prawdy na światło dzienne.
Byli tak blisko siebie, a jednak dzieliła ich przepaść. Przepaść pełna żalu, bólu, ukrytych łez i niedopowiedzeń.
Nie da się zliczyć prób jej przeskoczenia.
Kochali się na zabój, całymi sercami, a jednak to nie wystarczyło.
Każdego dnia pękali coraz bardziej. Mieli rozdarte umysły i
żadne z nich nie potrafiło się do tego przyznać.
Ich miłość była wielka i skazana na porażkę.
Pewnego dnia spojrzeli sobie szczerze w oczy i nie byli już w stanie tego kontrolować. Łzy spływały po policzkach a głosy w ich głowach nie dawały im spokoju.
To już zawsze będzie bolało, bez względu na upływ czasu.
wyrwane kawałki duszy już nigdy do nich nie powrócą, umarły wraz z ich ostatnim spojrzeniem
CZYTASZ
Guna Ciemności
PoesíaZbiór wierszy opowiadający o trudnej drodze w dorosłość, pełnej buntu. Jest to historia starej duszy, która narodziła się na nowo i poszukuje prawdy i wolności.
