« នាងថេហ្យុងនៅឯណា???»អ្នកស្រីចន
« ម៉ាក់ក្មេករកខ្ញុំមានការអី??? »ថេហ្យុងដែលទើបនឹងចុះមកពីលើបន្ទប់ក៏ឃើញម្ដាយក្មេកខ្លួនមករក។
« កាលនាងឯងលេងលះជាមួយកូនយើង »
« អត់អត់ចង់ »
៊
«នាងឯងនេះ*»
« កូនកំពុងស្រលាញ់គ្នាមកបំបែកយ៉ាងមិចទេនៀកម៉ាក់ក្មេក នេះម៉ាក់មិនខ្លាចចុះនរកទេឬ??»
« ថេហ្យុង ក្រាដែលឡា !!!នាងប្រហើនណាស់»
« ចាស៎ ម៉ាក់ខ្ញុំដឹងតា »
« ហ្អើយ...យើងខ្យល់ចាប់អីឡូវហើយ!!! មានកូនប្រសារម៉ាកៗនេះ»
« រកឯណាបានកូនប្រសាល្អដូចខ្ញុំនោះម៉ាក់ក្មេង»នាងញាក់ចិញ្ចឹមឌឺម្ដាយក្មេងគ្មានសំចៃដៃទេ។
« ហ្ហើយ...យើងមិនចង់បាននាងឯងជាកូនប្រសារយើងទេ »
« ឈុនហ្អា!!! ជូនមាក់ក្មេងជាទីស្រលាញ់យើងទៅវិញទៅ ព្រោះថាបើគាត់នៅទីនេះទៀតច្បាស់ជាថប់ដង្ហើមមិនខានទេ »
« ចាស៎អ្នកនាង »
« សូមអញ្ជើញអ្នកស្រី »
« ហ្ហឹស ចាំមើលណាចាំមើលយើងនឹងអោយជុងហ្គុកលែងនាងឯងទាល់តែបាន »មុននឹងចេញទៅអ្នកស្រីក៏មិនភ្លេចបង្ហើយសម្ដីក្នុងចិត្តមកដែល។
«ខ្ញុំចាំមើលគ្រប់យ៉ាងណាម៉ាក់ក្មេក »
« Awwបងថ្លៃខ្ញុំលឺថាម៉ាក់មក »
« គាត់ទៅវិញហើយ »
៊
« ខ្ញុំឆ្ងល់ម៉ាក់ណាមិចបានស្អប់បងដ៏ម្លឹង»
« មកពីបងជាកូនម៉ាហ្វៀនោះអី »
« ហឹម ពិបាកដែល អ៎ចុះបងញុាំអាហារពេលល្ងាចនៅ?? »
« នៅទេបងចាំឯង »
« តោះបើបែបនឹងញុាំតែម្ដងទៅ »
« ណាមផា ដួសបាយទៅ »
« អឺ..បងថ្លៃបងហ្គុកអត់មកញុាំបាយផ្ទះទេឬ??? »
« រៀងយប់ទើបគេមក គេញុាំខាងក្រៅហើយ »
« ចុះ..»
« បានហើយញុាំបាយទៅ បាយឡើងពេញមាត់ហើយប្រឹងនិយាយទៀត »
« ហិ..ហិ សូរីញុាំបាយក៏បាន »ការញុាំពីនាក់បងប្អូនថ្លៃក៏បញ្ជប់ទៅយ៉ាងរលូនជីមីនក៏ឡើងទៅបន្ទប់វិញ ឯថេហ្យុងក៏នៅអង្គុយមើលទូរទស្សន៍ចាំជុងហ្គុករហូតដេកលក់ ។
