« អត់ទេលែងខ្ញុំអាមនុស្សថោកទាប »
« អាចង្រៃ អាឆ្គួ....អ្ហឹម..អឹម ឌឹបៗៗ »មកដល់ជណ្ដើរយន្តនាយចាប់នាងថើបបំបិទមាត់ ព្រោះគុំយូរហើយ ។
«ផាច់ អាក្រក់បំផុត»
« បងនឹងអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀតអូនចាំតែមើលទៅ »
« ចេញទៅ ឈប់ធ្វើទង្វើថោកទាបបែបនឹងទៅបានទេ ចនជុងហ្គុក!!!»នាងសម្លឹងមុខនាយទាំងខឹងញ័រខ្លួន ទោះបីនាងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាក៏នាងមិនព្រមចាញ់ងាយ!!។
« បងសួរតាមត្រង់អូនគិតអីហាស ថេហ្យុងអូនទៅយកអាម្សៀលនោះវាល្អជាងបងតែប៉ុណ្ណា?»
« លោកជាអ្នកបោះបង់ខ្ញុំតើហ្អេ??»
« ខ្ញុំបានផ្ដល់ឱកាសអោយលោករួចហើយតែលោកមិនព្រមចាប់វាអោយជាប់ដូច្នេះកុំមកបន្ទោសខ្ញុំ!!»
« ទោះលោកបំពានខ្ញុំចង់បានខ្ញុំឬក៏ធ្វើល្អដាក់ខ្ញុំក៏ខ្ញុំគ្មានថ្ងៃវិលត្រឡប់ទៅធ្វើជារបស់លេងលោកដែរ!!!!!....»
« បានតើ ហុឹស..អឹម..»នាយបន្តថើបញីញក់រាយកាយតូចក្រមិចមិនសំចៃ »
« ផាំង! ឌឹប..អាចង្រៃ!!»ភ្លាមៗនាយកម្លោះជីហ៊ូន ទម្លុះចូលមកដាល់នាយទាំងកម្រោល ព្រោះគេហ៊ានប៉ះពាល់មនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់»
« ថេយ៍អូនមិនអីទេហ្អេ »នាយដោះអាវក្រៅខ្លួនពាក់ពីលើអាវនាងមុននឹងបែមករកអ្នកដើមហេតុ។
« ឯងដូចជាថោកទាបពេកហើយចនជុងហ្គុក »
« យ៉ាងមិច? ទោះជាយ៉ាងណាក៏យើងធ្លាប់ជាប្ដីប្រពន្ធនឹងគ្នា គ្រាន់តែដេកជាមួយគ្នាមានអីខុស?»
« ឯង!!»
« យ៉ាងមិចខឹងហ្អេ?ណ្ហើយចុះយ៉ាងណាក៏នាងយើងសុីសុះសាច់អស់ហើយ យើងចែកអោយឯងសុីម្ដងចុះ»
« ឌឹប!! ព្រូស »ទ្រាំពាក្យមើលងាយសង្សារខ្លួនមិនបាននាយកម្លោះដាល់ជុងហ្គុកផ្ងាក្រោយ ដល់ថ្នាក់ឈាមគេមមាត់។
« សម្រាប់ឯងនាងគ្មានតម្លៃតែសម្រាប់យើងទោះនាងជាអ្វីក៏យើងស្រលាញ់ »ថេហ្យុងលែពាក្យនេះហើយនាងលួចញញឹមក្នុងចិត្ត។
« អូត្រូវហើយថេហ្យុងមិនសាកសមនឹងមនុស្សសំរាមដូចឯងទេ លើកក្រោយបើយើងដឹងថាឯងធ្វើបាបនាងទៀតយើងច្បាស់ជាសម្លាប់ឯងមិនខានទេ!!»
